SALMO 104 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Pagdayeg Alang sa Magbubuhat

1Dayega ang Ginoo, O akong kalag!

O Ginoo nga akong Dios, ikaw batogan gayod kaayo!

Ikaw gibistihan sa kadungganan ug pagkahalangdon,

2nagtabon ug kahayag sa imong kaugalingon ingon sa bisti,

nagbuklad sa kalangitan ingon sa usa ka tolda,

3nagpahiluna sa mga sagbayan sa imong mga lawak diha sa katubigan,

naghimo sa mga panganod ingon nga imong karwahi,

nagsakay ibabaw sa mga pako sa hangin,

4 mga sinugo,

sa mga siga sa kalayo ingon nga imong mga alagad.

5Ikaw nagpahiluna sa mga patukoranan sa yuta,

aron dili gayod kini matarog.

6Gitabonan nimo kini sa kahiladman ingon nga usa ka bisti;

ang katubigan anaa ibabaw sa kabukiran.

7Sa imong pagbadlong namahawa sila;

sa tingog sa imong dalugdog nangagiw sila.

8Misaka sila sa kabukiran, nanglugsong sa mga walog,

ngadto sa dapit nga gitagana nimo alang kanila.

9Gibutangan nimo sila ug utlanan aron sila dili makalabang,

aron dili sila mobalik pagtabon sa yuta.

10Gipabuswak nimo ang mga tubod didto sa mga walog;

midagayday kini taliwala sa kabungtoran,

11nagpainom kini sa tanang mananap sa kapatagan;

ang mga asno nga ihalas nagtagbaw sa ilang kauhaw.

12Sa kadaplinan niini ang mga langgam sa kalangitan naghimo sa ilang puluy-anan;

diha sa mga sanga nag-awit sila.

13Gikan sa habog nimong puluy-anan ikaw nagpatubig sa kabukiran;

sa bunga sa imong mga buhat nabuhong ang yuta.

14Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan,

ug mga tanom alang sa paghago sa tawo,

aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta,

15ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo,

lana nga makapasinaw sa iyang nawong,

ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.

16Ang kakahoyan sa Ginoo gipatubigan sa kadagaya,

ang mga cedro sa Lebanon nga iyang gitanom.

17Diha niini nagsalag ang kalanggaman;

ang tag-as nga mga kahoy mao ang puluy-anan sa tabon.

18Ang habog nga kabukiran alang sa mga kanding nga ihalas;

ang mga pangpang mao ang tagoanan sa mga koneho,

19Gihimo nimo nga ang bulan magtimaan sa mga panahon;

ang adlaw nahibalo sa takna sa iyang pagsalop.

20Gibuhat nimo ang kangitngit, ug nahimo ang kagabhion,

sa dihang manggula ang tanang mga mananap sa lasang.

21Ang mga batan-on nga liyon nagngulob sa ilang tukbonon,

nangita sa ilang makaon gikan sa Dios.

22Sa dihang mosubang ang adlaw, kini gitigom nila,

ug mamahulay kini diha sa ilang mga lungib.

23Ang tawo mogula ngadto sa iyang buhat

ug sa iyang buluhaton hangtod sa kagabhion.

24O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat!

Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan,

ang yuta napuno sa imong mga binuhat.

25Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad,

diin atua ang dili maihap nga mga butang,

mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko.

26 sila nangahimo;

ug imong gibag-o ang nawong sa yuta.

31Molungtad unta ang himaya sa Ginoo hangtod sa kahangtoran;

maglipay unta ang Ginoo diha sa iyang mga buhat,

32siya nga nagtan-aw sa yuta ug mikurog kini,

siya nga nagtandog sa kabukiran ug kini miaso!

33Mag-awit ako ngadto sa Ginoo samtang buhi pa ako;

mag-awit ako ug pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.

34Kahimut-an unta niya ang akong pamalandong,

kay ako naglipay diha sa Ginoo.

35Maut-ot unta ang mga makasasala gikan sa yuta,

ug mahanaw unta ang mga daotan!

Dayega ang Ginoo, O akong kalag!

Dayega ang Ginoo!