JOB 5 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

1“Sangpit karon; aduna bay motubag kanimo?

Kinsa man sa mga balaan ang imong dangpan?

2Ang kapungot mopatay gayod sa buangbuang,

ug ang kasina molaglag sa yano.

3Nakita nako ang buangbuang nga nakagamot,

apan sa kalit akong gitunglo ang iyang puluy-anan.

4Ang iyang mga anak layo sa kaluwasan,

nangadugmok sila diha sa ganghaan,

ug walay bisan kinsa nga makaluwas kanila.

5Ang iyang ani gikaon sa gigutom,

ug iya kining kuhaon bisan gikan sa katunokan,

Ug ang giuhaw naghinamhinam sa iyang bahandi.

6Kay ang kasakit dili maggikan sa abog,

o ang kasamok mogitib gikan sa yuta;

7apan ang tawo nahimugso ngadto sa kasakit

sama sa aligato ngadto sa itaas.

8“Apan alang kanako, ako mangita sa Dios,

ug ngadto sa Dios akong itugyan ang akong tuyo.

9Siya nga nagbuhat sa mga dagkong butang ug dili matukib,

mga butang nga katingalahan nga dili maihap.

10Naghatag siya ug ulan sa kalibotan

ug nagpadala ug tubig sa kaumahan;

11iyang gipahimutang sa itaas kadtong mga timawa

ug kadtong mga masulob-on gibayaw ngadto sa kaluwasan.

12Iyang gipakyas ang mga laraw sa malimbongon,

aron dili makakab-ot sa kalamposan ang ilang mga kamot.

13Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang kaugalingong kaigmat;

ug ang mga laraw sa mga malinglahon santaon.

14Ilang masugat ang kangitngit panahon sa adlaw,

ug magsukarap sila sa kaudtohon sama sa kagabhion.

15Apan luwason niya ang mga walay amahan gikan sa ilang baba,

ang mga nanginahanglan gikan sa kamot sa mga gamhanan.

16Busa ang kabos adunay paglaom,

ug ang pagkadaotan magtak-om sa iyang baba.

17“Bulahan ang tawo nga gibadlong sa Dios;

busa ayaw tamaya ang mga pagpanton sa Labing Gamhanan.

18Kay siya magsamad apan iya kining bugkosan;

siya maghampak apan ang iyang mga kamot maoy mag-ayo.

19Siya magluwas kanimo gikan sa unom ka kasamok;

sa ikapito walay daotan nga makadapat kanimo.

20Sa panahon sa gutom magluwas siya kanimo gikan sa kamatayon,

ug sa gubat gikan sa gahom sa espada.

21Ikaw tagoan gikan sa hampak sa dila,

ug dili mahadlok sa kalaglagan kon kini moabot.

22Diha sa kalaglagan ug gutom, ikaw magkatawa,

ug dili mahadlok sa mga mananap sa yuta.

23Kay ikaw makig-abin sa mga bato sa kapatagan,

ug ang mga mananap sa kapatagan makigdait kanimo.

24Ikaw masayod nga ang imong tolda layo sa kakuyaw,

ug ikaw magsusi sa imong panon ug walay mawala.

25Ikaw masayod usab nga ang imong mga kaliwat modaghan,

ug ang imong mga anak sama sa mga sagbot sa yuta.

26Ikaw moadto sa imong lubnganan nga hingkod ang panuigon,

sama sa usa ka tapok nga trigo nga mosaka ngadto sa giokanan sa panahon niini.

27Tan-awa, kini atong gisusi, ug matuod kini.

Pamatia ug hibaloi kini alang sa imong kaugalingon.”