ISAIAS 33 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Pagsalig Diha sa Ginoo

1Alaot ikaw nga tiglaglag,

nga ang imong kaugalingon wala malaglag,

ug ikaw nga mabudhion,

nga kanimo walay nagbudhi!

Sa diha nga ikaw mohunong sa pagpanglaglag,

ikaw laglagon;

ug sa diha nga moundang na ikaw sa pagbudhi,

ikaw budhian.

2O Ginoo, pagmaluluy-on kanamo, kami naghulat kanimo.

Mahimo unta ikaw nga among bukton sa matag buntag,

among kaluwasan sa panahon sa kasamok.

3Sa kagahob sa kagubot, ang mga katawhan mamiya,

inigtindog nimo, ang mga nasod nagkatibulaag.

4Ang inilog gitigom sama sa ulod nga nagtigom,

sama sa mga dulon nga nanglukso, ang mga tawo nanglukso sa ibabaw niini.

5Ang Ginoo gipasidunggan, kay siya nagpuyo sa kahitas-an;

pun-on niya ang Zion sa hustisya ug pagkamatarong;

6siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon,

kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo.

ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.

7Tan-awa, ang mga tawong isog nagtiyabaw sa gawas,

ang mga sinugo sa pakigdait naghilak sa hilabihan gayod.

8Ang mga dalan nangagun-ob,

ang tawo nga nagpanaw mihunong.

Ang mga kasabotan gilapas,

ang mga saksi gitamay,

wala nay pagtamod sa tawo.

9Ang yuta nagsubo ug nagluya;

ang Lebanon nalibog ug nalaya;

ang Sharon sama sa usa ka kamingawan;

ug ang Basan ug ang Carmel nagyabyab sa ilang mga dahon.

Gipasidan-an sa Ginoo

ang Iyang mga Kaaway

10“Karon motindog ako,” nag-ingon ang Ginoo, “karon ibayaw nako ang akong kaugalingon,

karon pasidunggan ako.

11Kamo magsamkon ug tahop, kamo manganak ug uhot;

ang inyong gininhawa kalayo nga maglamoy kaninyo.

12Ug ang mga katawhan mahimong daw gisunog ngadto sa pagkaapog,

sama sa mga tunok nga gipamutol nga gisunog sa kalayo.”

13Pamati, kamong atua sa layo, unsay akong nahimo;

ug kamo nga anaa sa duol, ilha ang akong gahom.

14Ang mga makasasala diha sa Zion nangahadlok;

ang pagkurog mihakop sa mga mapasipalahon,

“Kinsa ba kanato ang makapuyo uban sa kalayo nga naglamoy?

Kinsa ba kanato ang makapuyo uban sa walay kataposan nga pagkasunog?”

15Siya nga naglakaw nga matarong ug nagsulti nga ligdong,

nga nagtamay sa ganansiya gikan sa mga pagpanglupig,

nga nagsawilik sa iyang mga kamot aron dili modawat ug suborno,

nga nagsampong sa iyang mga dalunggan gikan sa pagpamati mahitungod sa pagpaagas ug dugo,

ug nagpiyong sa iyang mga mata gikan sa pagtan-aw sa daotan,

16siya magpuyo sa mga habog nga dapit;

ang iyang dapit nga panalipod mao ang mga salipdanan nga mga bato,

ang iyang pan ihatag kaniya, ang iyang tubig dili gayod mohubas.

Ang Masanag nga Kaugmaon

17Ang imong mga mata makakita sa hari diha sa iyang katahom;

sila makalantaw ug usa ka yuta nga moabot sa layo.

18Ang imong hunahuna mamalandong sa kalisang:

“Hain man siya nga nag-ihap, hain man siya nga nagtimbang sa buhis?

Hain man siya nga nag-ihap sa mga tore?”

19Ikaw dili na makakita sa mapahitas-on nga katawhan,

ang katawhan nga lisod ug sinultihan nga dili gayod nimo matugkad,

magkangakanga diha sa pinulungan nga dili nimo masabot.

20Tan-awa ang Zion, ang siyudad sa atong mga tinakda nga kasaulogan!

Ang imong mga mata makakita sa Jerusalem,

usa ka puluy-anan nga malinawon, usa ka tolda

nga dili mabalhin, ang mga lagdok niini dili gayod lukahon,

o bugtoon ang bisan usa sa mga pisi niini.

21Apan didto ang Ginoo diha sa kahalangdon mahimo alang kanato nga

usa ka lapad nga dapit sa mga suba ug mga sapa,

diin walay moagi nga dagkong sakayan nga may mga bugsay,

o manglabay niini ang mga sakayan nga matahom.

22Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom,

ang Ginoo mao ang atong tigmando,

ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.

23Ang imong mga banting giluagan;

kini dili makapalig-on sa ugbokanan sa palo niini,

o makabukhad sa layag.

Unya ang tukbonon ug ang inilog nga daghan mabahin,

bisan ang piang makakuha sa tukbonon.

24Ug walay lumulupyo nga mag-ingon, “Ako masakiton”;

ang katawhan nga nagpuyo didto pasayloon sa ilang kasal-anan.