JOB 30 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

1“Apan karon giduladulaan nila ako,

niadtong mga tawo nga batan-on pa kay kanako, nga ang mga amahan akong giayran sa pagpakig-uban sa mga iro sa akong kahayopan.

2Unsa may akong makuha gikan sa kusog sa ilang mga kamot,

sa mga tawo nga nawad-an sa ilang kusog?

3Tungod sa panginahanglan ug sa hilabihan nga kagutom,

ilang kitkiton ang uga ug biniyaan nga yuta,

4nangibot sila ug sagbot ug mga dahon sa kalibonan,

ug mga gamot sa sampinit aron kaonon.

5Giabog sila gikan sa taliwala sa mga tawo;

gisinggitan sila nila ingon nga daw mga kawatan.

6Nagpuyo sila sa mga lugot sa walog,

sa mga lungag sa yuta ug sa mga bato.

7Sa kalibonan sila nagbahihi;

ilalom sa kasampinitan sila nagtigom.

8Mga walay pulos; mga anak sa mga tawong walay hinungdan,

gipanglatos sila gikan sa yuta.

9“Ug ako karon nahimo nga ilang alawiton;

ako usa ka pagya alang kanila.

10Sila gingil-aran kanako, sila nagpalayo kanako;

sila dili magduhaduha sa pagluwa sa akong nawong sa dihang makakita sila kanako.

11Tungod kay giluagan sa Ginoo ang akong higot ug gipaubos ako,

sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.

12Dapit sa akong tuo nanindog ang mga bagis;

gipasukamod nila ako

ug ilang gilabay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadaotan.

13Ilang giguba ang akong agianan,

gipalambo nila ang akong katalagman;

walay usa nga nagpugong kanila.

14Pinaagi sa pagsulod sa usa ka lapad nga lungag miabot sila;

taliwala sa pagkagun-ob sila nagpadayon.

15Ang mga kalisang gipadasmag kanako;

ang akong kadungganan gigukod sama sa hangin,

ug ang akong kauswagan milabay sama sa panganod.

16“Ug karon ang akong kalag gibubo sa sulod nako;

mga adlaw sa kasakit midakop kanako.

17Ang kagabhion nag-ukay sa akong kabukogan,

ug ang mga kasakit nga nagkitkit kanako wala mopahulay.

18Pinaagi sa kabangis ang akong bisti gibunlot;

Sama sa liog sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.

19Ang Ginoo naghulog kanako ngadto sa lunangan,

ug ako nahimo nga sama sa abog ug sa abo.

20Ako nagtuaw kanimo, ug ikaw wala motubag kanako;

ako mitindog ug wala nimo ako tagda.

21Ikaw nahimo nga bangis ngari kanako;

ug pinaagi sa gahom sa imong kamot ikaw naglutos kanako.

22Imo akong gituboy ngadto sa hangin, imo akong gipasakay niini;

imo akong giitsa-itsa diha sa dahunog sa unos.

23Ako nasayod nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon,

ug ngadto sa balay nga gigahin alang sa tanan nga buhi.

24“Bisan pa niana, wala bay usa nga motuy-od sa iyang kamot diha sa pundok sa ginuba

ug diha sa iyang katalagman mosangpit sa pagpakitabang?

25Wala ba ako maghilak alang kaniya nga anaa sa kagul-anan?

Wala ba maguol ang akong kalag alang sa mga kabos?

26Apan sa diha nga ako nangita sa maayo, miabot ang daotan;

sa diha nga naghulat ako sa kahayag, miabot ang kangitngit.

27Ang akong kasingkasing anaa sa kaguol ug wala gayod kini magmalinawon;

ang mga adlaw sa kasakit miabot aron sa pagsugat kanako.

28Ako naglakaw nga nagmasub-anon ingon nga walay adlaw,

ako nagtindog sa taliwala sa katigoman, ug nagsinggit sa pagpakitabang.

29Ako usa ka igsoon sa mga irong ihalas,

ug usa ka kauban sa mga abistros.

30Ang akong panit naitom ug nataktak gikan kanako,

ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.

31Ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan,

ug ang akong plawta nakigduyog sa tingog niadtong nagbakho.