ISAIAS 41 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Luwason ang Israel

1Pamatia ako diha sa kahilom, O mga pulo,

ug ipabag-o sa mga katawhan ang ilang kusog;

paduola sila, unya pasultiha sila;

maghiusa kita sa pagduol alang sa paghukom.

2Kinsay nag-aghat sa usa nga gikan sa silangan,

nga gitagbo sa kadaogan diha sa matag lakang?

Gitugyan niya ang mga nasod diha sa iyang atubangan

nga tungod niana gipangyatakan niya ang mga hari;

gihimo niya sila nga sama sa abog pinaagi sa iyang espada,

sama sa uhot nga mapadpad sa iyang pana.

3Siya naggukod kanila, ug miagi nga walay kakuyaw

nga ang iyang mga tiil daw wala magtugkad sa dalan.

4Kinsay nakabuhat ug nakahimo niini,

nagtawag sa mga kaliwatan gikan sa sinugdan?

Ako, ang Ginoo, ang una,

ug ako ang kataposan.

5Ang mga pulo nakakita, ug nangalisang,

ang mga kinatumyan sa yuta nangurog;

sila nanuol ug nanganhi.

6Ang matag usa nagtabang sa iyang isigkatawo,

nag-ingon sa iyang igsoon nga lalaki, “Pagmaisogon!”

7Ang panday nagdasig sa tigsalsal ug bulawan,

ug siya nga nagpahamis pinaagi sa martilyo nagdasig kaniya nga nagdukdok sa pat-olan,

nga nag-ingon mahitungod sa pagsolda, “Maayo kini”;

ug siya nagpatapot niini pinaagi sa lansang nga kini dili na malihok.

8

ikaw maghimaya diha sa Balaan sa Israel.

17Sa diha nga ang kabos ug nanginahanglan mangita ug tubig, ug walay tubig,

ug ang ilang dila maughan tungod sa kauhaw,

ako, ang Ginoo, magtubag kanila,

ako, ang Dios sa Israel, dili motalikod kanila.

18Ako mag-abli ug mga suba sa hawan nga mga bungtod,

ug mga tinubdan sa taliwala sa mga walog;

ang kamingawan himoon nako nga usa ka linaw sa tubig

ug ang yuta nga uga, mga tubod sa tubig.

19Sa kamingawan ako magbutang

ug cedro, acacia, mirto, ug olibo;

ibutang nako sa kamingawan ang sipre,

ang olmos, ug ang aguho nga magtipon,

20aron ang mga tawo makakita ug makaila,

mamalandong ug maghiusa sa pagsabot

nga ang kamot sa Ginoo maoy naghimo niini,

ang Balaan sa Israel maoy nagbuhat niini.

Ang Hagit sa Ginoo

Ngadto sa mga Diosdios

21Ipasaka ang inyong sumbong, nag-ingon ang Ginoo;

dad-a ang inyong pangatarongan, nag-ingon ang Hari ni Jacob.

22Ipadala kini kanila ug suginli kami

kon unsay mahitabo.

Isugilon kanamo ang mga butang sa sinugdan, kon unsa kini,

aron pamalandongan namo kini,

aron mahibaloan namo ang ilang dangatan;

o ipahayag kanamo ang mga butang nga umaabot.

23Suginli kami kon unsay modangat sa umaabot,

aron kami makaila nga kamo mga dios;

pagbuhat ug maayo, o pagbuhat ug daotan,

aron kami matingala ug mahadlok.

24Tan-awa, kamo mga walay kapuslanan,

ug ang inyong buhat walay hinungdan;

siya nga nagpili kaninyo dulumtanan.

25Ako nag-aghat sa usa nga gikan sa amihanan, ug siya miabot na,

gikan sa silangan sa adlaw ug siya magtawag sa akong ngalan;

ug siya magyatak sa ibabaw sa mga tigmando ingon sa minasang lapok,

ug ingon sa magkukulon nga nagyatak sa kulonon.

26Kinsay nagpahayag niini gikan sa sinugdan, aron kita masayod,

ug sa unang panahon, aron kita moingon, “Siya matarong”?

Walay si bisan kinsa nga nagpahayag niini, walay nagpahayag,

walay bisan usa nga namati sa imong mga pulong.

27Ako mao ang una nga nagsugilon niini ngadto sa Zion,

ug ako naghatag sa Jerusalem ug tigsugilon sa maayong balita.

28Apan sa akong pagtan-aw, walay bisan usa;

sa taliwala nila walay magtatambag,

nga kon ako mangutana, walay makatubag.

29Tan-awa, silang tanan mga limbong,

ang ilang mga buhat walay kapuslanan;

ang ilang tinunaw nga mga larawan daw hangin.