1Tabang, Ginoo, kay wala nay usa nga diosnon;
kay ang matinumanon nangawala gikan sa mga anak sa mga tawo.
2Ang matag usa nagsulti ug bakak ngadto sa iyang silingan;
uban sa ngabil nga nag-ulog-ulog ug sa kasingkasing nga palingpaling, sila nagsulti.
3Putlon unta sa Ginoo ang tanang mga ngabil nga nag-ulog-ulog,
ang dila nga nagsulti ug mga dagkong pagpangandak,
4kadtong nag-ingon, “Pinaagi sa among dila mopatigbabaw kami,
ang among mga ngabil ania kanamo; kinsa ba ang among agalon?”
5“Tungod kay ang mga kabos gilupigan, tungod kay ang mga nanginahanglan nag-agulo,
karon motindog ako,” nag-ingon ang Ginoo,
“Ibutang nako siya diha sa kasigurohan nga iyang gipangandoy.”
6Ang mga saad sa Ginoo maoy mga saad nga lunsay,
sama sa plata nga gilunsay diha sa hudno ibabaw sa yuta, gilunsay sa makapito.
7Ikaw, O Ginoo, manalipod kanamo;
bantayi kami hangtod sa kahangtoran gikan niining kaliwatana.
8Ang mga daotan naglakaw sa bisan diin nga dapit,
ingon nga ang kangil-ad gipasidunggan taliwala sa mga anak sa mga tawo.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.