JOB 19 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Ang Tubag ni Job kang Bildad

1Unya si Job mitubag:

2“Hangtod kanus-a ba kamo magsakit kanako,

ug magdugmok kanako pinaagi sa mga pulong?

3Ikanapulo na ka higayon kining pagpakaulaw ninyo kanako;

wala ba kamo maulaw sa pagdaot kanako?

4Ug bisan kon tinuod pa nga ako nasayop,

ang akong sayop magpabilin ra sa akong kaugalingon.

5Kon tinuod nga kamo nagpadako sa inyong kaugalingon batok kanako,

ug naghimo sa akong kaulawan nga pangatarongan batok kanako,

6hibaloi nga ang Dios nagbutang kanako diha sa sayop,

ug nagtak-op sa iyang pukot libot kanako.

7Tan-awa, ako nagtuaw, ‘Panglupig kini!’ apan wala ako tubaga;

ako nagtawag ug kusog apan walay hustisya.

8Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi,

ug gibutang niya ang kangitngit diha sa akong mga agianan.

9Iyang gikuha gikan kanako ang akong himaya,

ug gikuha ang purongpurong gikan sa akong ulo.

10Iya akong giguba sa matag kilid ug ako nawala,

ug ang akong paglaom iyang giibot sama sa usa ka kahoy.

11Gipasiga usab niya ang iyang kapungot batok kanako,

ug giisip ako ingon nga iyang kaaway.

12Ang iyang kasundalohan naghiusa pagsulong;

ilang gitukod ang ilang agianan batok kanako,

ug nagkampo libot sa akong tolda.

13“Iyang gibutang ang akong mga kaigsoonan layo kanako,

ug gipahimulag gikan kanako ang akong mga kaila.

14Namiya kanako ang akong mga kadugo ug ang akong suod nga mga higala;

15nangalimot kanako ang mga dumuduong sa akong balay,

ang akong mga sulugoon nga mga babaye nag-isip kanako nga usa ka langyaw;

ako nahimong usa ka dumuduong sa ilang mga mata.

16Gitawag nako ang akong sulugoon, apan wala siya motubag kanako;

kinahanglan nga mangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.

17Ang akong gininhawa giayran sa akong asawa,

ngil-ad ngadto sa mga anak sa akong kaugalingong inahan.

18Bisan ang mga gagmayng bata nagbiaybiay kanako;

inigbangon nako, sila magsulti batok kanako.

19Ang tanan nakong suod nga higala nasilag kanako,

ug kadtong tanan nga akong gihigugma nakigbatok kanako.

20Ang akong bukog nagtapot sa akong panit ug sa akong unod,

ug ako nakalingkawas pinaagi sa panit sa akong mga ngipon.

21Kaluy-i ako, kaluy-i ako, O kamo nga akong mga higala,

kay ang kamot sa Dios nagtandog kanako!

22Ngano man nga kamo, sama sa Dios, naggukod kanako?

Ngano nga wala man kamo matagbaw sa akong unod?

23“O nasulat unta ang akong mga pulong!

O kini nasulat unta diha sa usa ka basahon!

24O nga pinaagi sa igsusulat nga puthaw ug tingga

nasilsil kini diha sa bato hangtod sa kahangtoran!

25Kay ako nasayod nga ang akong Manluluwas buhi,

ug sa kataposan, siya motindog ibabaw sa yuta;

26Ug human malaglag sa ingon ang akong panit,

unya gikan sa akong unod makita nako ang Dios;

27nga makita nako dinhi sa akong kilid,

ug ang akong mga mata makasud-ong, ug dili ang lain.

Ang akong kasingkasing naluya sa sulod nako.

28Kon ikaw moingon, ‘Unsaon nato siya paggukod?’

ug, ‘Ang gamot sa maong butang nakita diha kaniya’;

29kahadloki ang espada,

kay ang kaligutgot magdala sa mga silot sa espada,

aron kamo mahibalo nga adunay paghukom.”