MGA PAGBANGUTAN 3 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Silot, Paghinulsol ug Paglaom

1Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan

ilalom sa bunal sa iyang kapungot;

2iya akong gipalakaw ug gidala

ngadto sa kangitngit nga walay kahayag;

3batok gayod kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot

sa makadaghan sa tibuok nga adlaw.

4Gipatigulang niya ang akong unod ug ang akong panit,

ug gidugmok ang akong mga bukog;

5iya akong gilibotan ug gibukotan

sa kapaitan ug kasakitan;

6gipapuyo niya ako sa kangitngit

sama sa dugay nang namatay.

7Iya akong gilibotan ug paril aron dili ako makaikyas;

iya akong gibutangan ug bug-at nga mga kadena;

8bisan ug ako nagtawag ug nagpakitabang,

iyang gitakpan ang akong pag-ampo;

9iyang gibabagan ang akong dalan pinaagi sa mga sinapsap nga mga bato,

iyang gipalikoliko ang akong mga dalan.

10Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nag-atang,

sama sa usa ka liyon nga nagtago;

11gipasimang niya ako ug gikuniskunis,

iya akong gihimo nga biniyaan;

12siya nagbingat sa iyang pana ug naghimo kanako

nga ig-onon sa iyang udyong.

13Gipataop niya sa akong kasingkasing

ang mga udyong sa iyang baslayan;

14ako nahimong kataw-anan sa tanang mga katawhan,

ug ilang alawiton sa pagbugalbugal sa tibuok nga adlaw.

15Gipuno niya ako sa kapaitan,

gitagbaw niya ako sa panyawan.

16Gibagnos usab niya ang akong mga ngipon ngadto sa kabatoan,

ug gipakurog niya ako diha sa mga abo;

17ang akong kalag nawad-an sa kalinaw,

nalimot ako kon unsa ang kalipay;

18busa miingon ako, “Nahanaw ang akong himaya,

ug ang akong gilaoman gikan sa Ginoo.”

19Hinumdomi ang akong kasakitan ug ang akong

kapaitan,

ang panyawan ug ang apdo!

20Ang akong kalag kanunayng naghunahuna niini

ug gipaubos sa sulod nako.

21Apan kini akong nahinumdoman

busa aduna akoy paglaom:

22Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong,

ang iyang kaluoy dili gayod matapos;

23bag-o kini matag buntag;

dako ang imong pagkamatinumanon.

24“Ang Ginoo mao ang akong bahin,” nag-ingon ang akong kalag,

“busa maglaom ako diha kaniya.”

25Ang Ginoo maayo ngadto sa naghulat kaniya,

ngadto sa kalag nga nangita kaniya.

26Maayo nga ang tawo magpaabot sa hilom

alang sa kaluwasan gikan sa Ginoo.

27Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya

ang yugo sa iyang pagkabatan-on.

28Palingkora siya nga mag-inusara diha sa kahilom

sa dihang magbutang siya niini diha kaniya;

29ipabutang ang iyang baba sa abog,

mahimong aduna pay paglaom;

30ipataon niya ang iyang aping ngadto sa nagsagpa

ug magpapuno sa pagbugalbugal.

31Kay ang Ginoo dili mosalikway sa dayon,

32apan bisan ug siya naghatag ug kaguol, siya maluoy sumala

sa kadagaya sa iyang gugmang walay paglubad;

33kay siya dili magsakit nga kinabubut-on

o magpasubo sa mga anak sa katawhan.

34Ang pagdugmok ilalom sa tiil

sa tanang mga binilanggo sa yuta,

35ang paghikaw sa katungod sa usa ka tawo

sa atubangan sa Labing Halangdon,

36ang pagtuis sa katarongan sa usa ka tawo,

ang Ginoo dili mouyon.

37Kinsa ang nagsugo ug kini natuman,

gawas kon ang Ginoo mao ang nagbuot niini?

38Dili ba nga gikan sa baba sa Labing Halangdon

mogula ang maayo ug daotan?

39Nganong magbagulbol man ang tawo nga buhi

mahitungod sa silot sa iyang mga sala?

40Susihon nato ug sulayan ang atong mga pamaagi,

ug mamalik kita ngadto sa Ginoo!

41Bayawon nato ang atong mga kasingkasing ug mga kamot

ngadto sa Dios sa kalangitan,

42“Kami nakalapas ug misukol ug ikaw

wala magpasaylo.

43“Nagtabon ikaw sa imong kaugalingon sa kasuko ug naggukod kanamo,

mipatay sa walay kukaluoy;

44nagtabon ikaw sa imong kaugalingon sa usa ka panganod,

aron walay pag-ampo nga makalahos.

45Gihimo nimo kami nga mga biya ug sinalikway

taliwala sa mga katawhan.

46“Ang tanan namong mga kaaway

nagyawyaw batok kanamo;

47kalisang ug kapukanan midangat kanamo,

pagkagun-ob ug pagkalaglag;

48ang akong mata nagpadagayday ug mga sapa sa luha

tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawhan.

49“Ang akong mga mata magpadagayday nga walay hunong,

walay pahulay,

50hangtod nga ang Ginoo gikan sa langit

motan-aw ug makakita;

51ang akong mata nagpasubo kanako

tungod sa gidangatan sa tanang kababayen-an sa akong siyudad.

52“Sama sa usa ka langgam, gigukod ako

sa akong mga kaaway sa walay hinungdan;

53gitambog nila ako nga buhi ngadto sa gahong

ug milabay kanako ug mga bato;

54ang tubig milapaw sa akong ulo;

miingon ako, ‘Mamatay na ako.’

55“Mitawag ako sa imong ngalan, O Ginoo,

gikan sa kahiladman sa gahong;

56gipatalinghogan nimo ang akong pagpangamuyo,

‘Ayaw takpi ang imong dalunggan gikan sa akong tuaw sa pagpakitabang!’

57Ikaw mipaduol sa dihang misangpit ako kanimo;

ikaw miingon, ‘Ayaw kahadlok!’

58“Imong gilabanan ang akong katungod, O Ginoo,

gilukat nimo ang akong kinabuhi.

59Imong nakita ang sayop nga nabuhat kanako, O Ginoo;

hukmi ang akong kahimtang.

60Nakita nimo ang tanan nilang mga pagpanimalos,

ang tanan nilang mga laraw batok kanako.

61“Nadungog nimo ang ilang mga pagbiaybiay, O Ginoo,

ang tanan nilang mga laraw batok kanako.

62Ang mga ngabil ug mga hunahuna sa akong mga kaaway

batok kanako sa tibuok nga adlaw.

63Tan-awa ang ilang paglingkod ug ang ilang pagtindog;

ako ang gihisgotan sa ilang mga awit.

64“Ikaw magsilot kanila, O Ginoo,

sumala sa buhat sa ilang mga kamot.

65Ikaw maghatag kanila ug katig-a sa kasingkasing;

ang imong tunglo maanaa kanila.

66Ikaw maggukod kanila diha sa kasuko ug maglaglag kanila

gikan sa ubos sa imong kalangitan, O Ginoo.”