JOB 11 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Ang Unang Pakigpulong ni Zofar

1Unya si Zofar nga Naamatihanon mitubag:

2“Palabyon ba ang daghang mga pulong nga dili matubag,

ug ang tawo nga puno sa sulti isipong matarong?

3Makapahilom ba sa katawhan ang imong mga pagpangandak,

ug sa diha nga magyubit ikaw, wala bay tawo nga magpakaulaw kanimo?

4Kay ikaw nag-ingon, ‘Ang akong pagtulun-an lunsay

ug ako hinlo diha sa mga mata sa Dios.’

5Apan mosulti unta ang Dios

ug magbuka sa iyang mga ngabil nganha kanimo,

6ug nga ikaw iyang sultihan sa mga tinago sa kaalam!

Kay walay makatupong sa iyang pagpanabot.

Busa hibaloi nga ang Dios maningil kanimo ubos sa unsay angay sa imong kasal-anan.

7“Matugkad ba nimo ang lalom nga mga butang sa Dios?

Matukib ba nimo ang kinutoban sa Labing Gamhanan?

8Habog pa kini kay sa kalangitan—unsa man ang imong mahimo?

Lalom pa kini kay sa Sheol—unsa man ang imong mahibaloan?

9Ang sukod niini taas pa kay sa kalibotan,

ug lapad pa kay sa kadagatan.

10Kon siya molabang ug mobilanggo

ug motawag ngadto sa hukmanan, kinsa bay makapugong kaniya?

11Kay siya nasayod sa mga tawong walay bili;

inigkakita niya ug kasal-anan, dili ba niya kini tagdon?

12Apan ang tawong hungog makabaton ug panabot,

sa diha nga ang nati sa asno nga ihalas ipanganak ingon nga tawo.

13“Kon imong ipahimutang ug tarong ang imong kasingkasing,

imong matuy-od ang imong kamot ngadto kaniya.

14Kon ang kasal-anan anaa sa imong kamot, ipalayo kana kanimo,

ug ayaw papuy-a ang pagkadaotan diha sa imong mga tolda.

15Sa walay duhaduha ikaw makayahat unya sa imong nawong nga walay tatsa;

malayo ikaw sa kadaot ug dili na mahadlok.

16Malimtan nimo ang imong kaalaot;

mahinumdoman nimo kini sama sa tubig nga milabay na.

17Ug ang imong kinabuhi hayag pa kay sa kaudtohon;

ang kangitngit niini mahisama sa kabuntagon.

18Ug ikaw makabaton ug pagsalig tungod kay adunay paglaom;

panalipdan ikaw ug makapahulay nga layo sa kakuyaw.

19Ikaw maghigda ug walay maghadlok kanimo;

daghan ang manghangyo sa imong kaayo.

20Apan ang mga mata sa mga daotan mapakyas;

mawala kanila ang tanang dalan sa pag-ikyas,

ug ang ilang paglaom mao ang pagginhawa sa ilang kataposan.”