NAHUM 3 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

1Alaot ang siyudad nga dugoon,

napuno sa tanang kabakakan ug sa inilog,

walay kataposan sa pagpanulis!

2Ang linagapak sa latigo, ug ang mga kabanha sa mga ligid,

ang nagluksolukso nga kabayo ug ang nag-untol-untol nga mga karwahi!

3Misulong na ang tigpangabayo,

ang nagpangidlap nga espada ug ang naggilawlaw nga bangkaw,

ang panon sa pinatay,

mga tinapok nga mga patayng lawas,

walay pagkatapos nga mga patayng lawas,

sila nahisukamod ibabaw sa mga patayng lawas!

4Tungod sa dili maihap nga pagpakighilawas sa babayeng nagbaligya sa iyang dungog,

matahom ug madanihon nga kaanyag,

nga nagbudhi sa mga nasod pinaagi sa iyang pagpakighilawas,

ug sa mga katawhan pinaagi sa iyang pagpangdani.

5Ako batok kanimo,

nag-ingon ang Ginoo sa mga panon,

ug magbukas sa imong saya abot sa imong nawong;

ug akong ipakita sa mga nasod ang imong pagkahubo

ug sa mga gingharian ang imong kaulawan.

6Maglabay ako ug hugaw nganha kanimo

ug magtagad kanimo uban ang pagtamay,

ug maghimo kanimo nga talan-awon.

7Ug ang tanan nga motan-aw kanimo molikay gikan kanimo ug moingon,

“Nagun-ob ang Ninibe; kinsa ang magbangutan alang kaniya?”

Asa man ako mangita ug maghuhupay alang kaniya?

8Maayo pa ba ikaw kay sa Tebes

nga nahimutang duol sa Nilo,

nga adunay tubig libot kaniya,

nga ang dalangpanan mao ang dagat,

ug tubig maoy iyang kuta?

9Ang Etiopia mao ang iyang kusog,

ang Ehipto usab, ug kana walay kinutoban;

ang Put ug ang Libya mao ang mitabang kaniya.

10Bisan pa niana siya gidala sa layo,

siya gibihag;

ang iyang mga gagmayng kabataan usab gipangdugmok

sa ulohan sa tanang kadalanan;

ang iyang mga tawong dungganan giripahan,

ug ang iyang mga bantogang tawo gigapos ug kadena.

11Ikaw usab mahubog,

malipong ikaw;

ikaw mangita

ug dalangpanan gikan sa imong kaaway.

12Ang tanan nimong mga dalangpanan sama sa mga kahoyng igera

nga adunay unang hinog nga bunga,

kon uyogon, sila mangatagak

ngadto sa baba sa tigkaon.

13Tan-awa, ang imong katawhan

mga babaye sa imong kinataliwad-an.

Ang mga ganghaan sa imong yuta

nangabukas alang sa imong mga kaaway;

ang kalayo milamoy sa imong mga trangka.

14Pagkalos ug tubig alang sa mga naglibot,

lig-ona ang imong mga kuta;

adto sa yuta nga kolonon,

tunobtunobi ang minasa,

paghulma ug lig-on nga tisa!

15Didto ang kalayo molamoy kanimo,

ang espada moputol kanimo.

Kini molamoy kanimo sama sa dulon.

Padaghana ang imong kaugalingon sama sa dulon,

pagpadaghan sama sa apan-apan!

16Imong gipadaghan ang imong mga tigpatigayon

labaw sa mga bituon sa langit.

Ang dulon nagbukhad sa iyang pako ug milupad.

17Ang imong mga pangulo sama sa mga apan-apan,

ang imong mga eskriba sama sa bagang panon sa mga dulon

nga namatog diha sa mga koral

sa adlaw nga bugnaw,

sa dihang mosilang ang adlaw, sila manglupad;

walay nakahibalo kon asa sila.

18Ang imong mga tigbantay sa karnero nangatulog,

O hari sa Asiria;

ang imong mga halangdon nangatulog.

Ang imong katawhan nagkatibulaag sa kabukiran

nga walay motigom kanila.

19Walay makahupay sa imong kasakit,

ang imong samad dako.

Ang tanan nga nakabati sa balita mahitungod kanimo

nagpakpak sa ilang mga kamot tungod kanimo.

Kinsa bay wala maabti

sa imong walay hunong nga pagkadaotan?