DEUTERONOMIO 33 - Cebuano Form-Based Bible (2011)

Gipanalanginan ni Moises ang mga Banay sa Israel

1Ug mao kini ang panalangin nga gipanalangin ni Moises nga tawo sa Dios ngadto sa katawhan sa Israel sa wala pa ang iyang kamatayon.

2Siya miingon:

“Ang Ginoo miabot gikan sa Sinai,

ug gikan sa Seir siya mitindog ibabaw kanato,

misidlak siya gikan sa bukid sa Paran,

ug mianhi siya gikan sa napulo ka libo ka balaan,

sa iyang tuong kamot adunay nagdilaab nga kalayo.

3Oo, gihigugma niya ang iyang mga katawhan,

ang tanan niya nga balaan anaa sa iyang kamot;

sila misunod sa imong mga tunob,

nagdawat ug mga pahimangno gikan kanimo

4sa diha nga si Moises nagsugo kanato ug usa ka balaod,

ingon nga usa ka panulundon alang sa katilingban ni Jacob.

5Siya nahimong hari sa Jesurun,

sa diha nga natigom ang mga pangulo sa katawhan,

ang tanang mga banay sa Israel natigom.

6“Himoa nga mabuhi si Ruben ug dili mamatay

o dili unta magkadiyotay ang iyang kalalakin-an.”

7Ug kini mao ang iyang gisulti mahitungod kang Juda,

“Pamatia, O Ginoo, ang tingog ni Juda

ug dad-a siya ngadto sa iyang katawhan.

Pinaagi sa imong mga kamot pakigbisog alang kaniya

ug tabangi siya batok sa iyang mga kaaway.”

8 ang imong Tumim,

ug ang imong Urim ngadto sa imong balaan,

nga imong gisulayan didto sa Masa,

nga imong gikaaway didto sa katubigan sa Meriba.

9Siya nag-ingon mahitungod sa iyang amahan ug sa iyang inahan,

‘Wala ako magtahod kanila’;

Wala siya moila sa iyang mga igsoon

ug wala magpakabana sa iyang mga anak.

Kay sila nagbantay sa imong pulong

ug nagtuman sa imong kasabotan.

10Sila magtudlo kang Jacob sa imong mga tulumanon,

ug sa imong Balaod sa Israel;

magbutang sila ug insenso sa imong atubangan,

ug tibuok nga halad nga sunogon sa ibabaw sa imong halaran.

11Panalangini, O Ginoo, ang iyang katigayonan,

ug dawata ang buhat sa iyang mga kamot;

balia ang mga hawak sa iyang mga kaaway,

niadtong mga nagdumot kaniya aron dili na sila makatindog.”

12Mahitungod kang Benjamin siya miingon,

“Ang hinigugma sa Ginoo magpuyo

nga layo sa kadaot uban kaniya;

iyang panalipdan siya sa tibuok adlaw,

ug naghimo sa iyang puluy-anan sa taliwala sa iyang mga abaga.”

13Ug mahitungod kang Jose siya miingon,

“Panalanginan unta sa Ginoo ang iyang yuta,

sa mga bililhong gasa gikan sa langit ug gikan sa mga lawom nga tubig nga anaa sa ilalom sa yuta,

14sa mga bililhong bunga sa adlaw

ug sa dagaya nga abot sa mga bulanbulan,

15sa labing maayong abot sa kabukiran sa unang panahon,

ug sa pagkamabungahon sa walay kataposang kabungtoran,

16sa labing maayo nga mga gasa sa yuta ug sa pagkapuno niini,

ug sa kaayo niya nga nagpuyo sa sampinit.

Himoa nga kini moabot ngadto sa ulo ni Jose

ug sa alimpulo nga mao ang labaw sa iyang mga igsoon.

17Ang iyang kahalangdon sama sa kamagulangan sa torong baka

ug ang iyang mga sungay mga sungay sa baka nga ihalas;

pinaagi niini itulod niya ang katawhan,

ang tanan ngadto sa mga kinatumyan sa kalibotan;

kini sila mao ang napulo ka libo ni Efraim,

ug kini sila mao ang mga linibo ni Manases.”

18Ug mahitungod kang Zabulon siya miingon,

“Paglipay, Zabulon, sa imong paggula;

ug Isacar, sa imong mga tolda.

19Tawgon nila ang mga katawhan ngadto sa ilang bukid;

didto maghalad sila ug mga halad sa pagkamatarong,

kay suyopon nila ang kadagaya sa kadagatan

ug ang mga bahandi nga tinago sa baybayon.”

20Ug mahitungod kang Gad siya miingon,

“Bulahan ang nagpadako kang Gad!

Si Gad naghupo sama sa usa ka liyon,

laksion niya ang bukton ug ang bagolbagol sa ulo.

21Gipili niya ang labing maayo sa yuta alang sa iyang kaugalingon,

kay didto ang usa ka bahin gitagana alang sa pangulo sa kasundalohan;

ug miadto siya uban sa mga pangulo sa katawhan,

uban sa Israel gibuhat niya ang mga sugo

ug ang mga matarong nga kasugoan sa Ginoo.”

22Ug mahitungod kang Dan siya miingon,

“Si Dan, anak sa liyon

nga nagluksolukso gikan sa Basan.”

23Ug mahitungod kang Neftali siya miingon,

“O Neftali, nga natagbaw sa kaluoy

ug puno sa panalangin sa Ginoo,

panag-iyaha ang lanaw ug ang habagatan.”

24Ug mahitungod kang Aser siya miingon,

“Panalanginan unta si Aser labaw sa mga anak;

himoa siya nga pinangga sa iyang mga igsoon,

ug ipatuslob niya sa lana ang iyang tiil.

25Ang imong mga trangka puthaw ug bronsi;

ug sama sa imong mga adlaw mao usab ang imong kusog.

26“Walay usa nga sama sa Dios, O Jesurun,

nga nagsakay latas sa kalangitan aron sa pagtabang kanimo,

ug sa iyang pagkahalangdon latas sa kapanganoran.

27Ang walay kataposan nga Dios mao ang imong puluy-anan

ug sa ilalom ang mga bukton nga walay kataposan.

Ug siya maghingilin sa imong kaaway sa atubangan nimo

ug mag-ingon, Laglaga sila.

28Ug ang Israel magpuyo nga layo sa kadaot,

tuboran ni Jacob lamang,

sa yuta sa trigo ug sa bino,

ang iyang kalangitan maghulog ug yamog.

29Bulahan ikaw, O Israel! Kinsa ba ang sama kanimo,

katawhan nga giluwas sa Ginoo,

ang taming sa imong panabang

ug ang espada sa imong kadaogan?

Ang imong mga kaaway moanha nga magpaitoy-itoy kanimo.

ug imong tumban ang ilang habog nga mga dapit.”