Lyfr y Psalmau 106 - Welsh Metrical Psalms by Morris Williams 1850

1Molwch yr Arglwydd, molwch Dduw,

Daionus yw ei Fawredd;

Ei gariad Ef a’i ras di‐lyth

A bery byth heb ddiwedd.

2Pwy byth all draethu nerth ein Duw?

Mor ddirfawr yw ei allu!

Pwy all, trwy bedwar ban y byd,

Ei fawl i gyd fynegu?

3Gwỳn fyd a gadwo farn yn llawn,

A wnelo ’n iawn bob amser. —

4Cofia fi, Arglwydd, yn dy ras,

Ymwêl â’th was mewn blinder.

Yn ol dy arfer i’r bobl dau,

Dod immi ’n glau dy iechyd;

5Felly llawenydd dy bobl Di

Fydd eiddof fi mewn adfyd.

Caf weled felly gennyt Ti

Ddaioni ’th ddewisolion;

Ac felly gorfoleddu caf

Gyd â’th ffyddlonaf weision.

YR AIL RAN

6Gwir bechaduriaid, yn ddi‐gêl,

Ym, Arglwydd, fel ein tadau;

Ac anwireddus, O Dduw Rhi,

Yn d’ erbyn Di fu ’n beiau.

7Yngwlâd yr Aipht dy ddoniau Di

A’th wyrthiau ni ddeallent;

Yn wrthryfelgar iawn a chas,

Haelioni ’th ras anghofient.

Eu traha trwch yn erbyn Ior

Wrth y coch fôr a gododd;

8Etto er mwyn ei enw gwiw

A’i nerth, yn fyw fe ’u cadwodd.

9Ceryddodd rym y cefnfor coch

Er maint ei roch a’i ruo:

Tywysodd hwynt fel trwy dir sych,

Aethant yn droedsych drwyddo.

10O law eu cas a’u gelyn llym

Efe â’i rym a’u cadwodd;

11A’u holl gaseion, ar air Ior,

Rhyferthwy ’r môr a’u boddodd.

12Yna credasant air Duw nef,

Ei foliant Ef canasant;

13Ond ebrwydd ei gynghorion clau

A’i wyrthiau anghofiasant.

14Oedd fawr eu blys mewn anial wlad

Gan demtio Tad daioni;

15Rhoes eu dymuniad wrth eu bodd, —

I’w henaid gyrrodd gulni.

16Digiasant Moses fwyn yn ffol

Ynghanol eu gwersyllfa;

Cynfigennasant yn eu chwant

Wrth Aaron, Sant Jehofah.

17Agorai ’r ddaear ddig ei safn

Yn erchyll gafn i’w llyngcu;

A llu Abiram, (clywch eu cri!)

A Dathan ynddi ’n trengu.

18O fewn eu cynnulleidfa ’n chwai

Ennynai tân distrywiol;

A’r fflam a losgodd, am eu bai,

Yn ulw y rhai annuwiol.

19Yn Horeb gwnaethant lo yn dduw,

Crymmasant i’w addoli;

20Tebygent urddas eu Duw hael

I eidion gwael yn pori.

21-22Anghofient Dduw eu Ceidwad clau,

Tir Ham, a’r gwyrthiau mwya’;

Anghofient ryfedd waith yr Ior

Yn ymyl môr Arabia.

23Dywedodd y distrywiai hwy, —

Moses i’r adwy rhedodd;

Rhag iddo ’u lladd â’i lidiog rym,

Ei gleddyf llym attaliodd.

24Dirmygent y ddymunol wlad,

Heb gredu eu Tad a’i rhoddodd;

25Grwgnachent yn eu pebyll draw,

Heb wrandaw ei ymadrodd.

26Yna fe gododd Duw ei law

I’w cwympaw yn ’r anialdir,

27I wasgar yn y tir eu had

Ym mhell o wlad eu brodir.

28Ac ymgyssylltu wnaent yn glau

A Pheor gau ’r Moabiaid;

Bwyttasant ebyrth cas di‐fael

Yr eilun gwael dïenaid.

29Fel hyn y digient fyth yr Ion

A’u gwael ddych’mygion ynfyd;

Am hyn i’w mysg mewn gerwin fodd

Y rhuthrodd pla dychrynllyd.

30Safai Phinees, a barnai ’n dda,

Ar hynny ’r pla attaliwyd;

31Hyn iddo yn gyfiawnder byth

Gan Dduw di‐lyth cyfrifwyd.

32Llidiasant hefyd Ion ar g’oedd

Wrth ddyfroedd cynnen Cades;

A chynhyrfasant yno ’i wg,

Yr hyn fu ’n ddrwg i Moses.

33Cythruddo wnaent ei yspryd mwyn

I draethu anfwyn eiriau;

Ac felly ar gam, (ond nid o’i fodd,)

Dywedodd â’i wefusau.

34Ni ddistrywiasant bobl y wlad,

Ar air Duw mad i’w llwythau;

35Dewisent yn eu plith gael byw,

Dysgasant fyw fel hwythau.

36Addoli wnaent eu duwiau gau,

Y rhai fu ’n faglau iddynt;

37Eu merched hardd, a’u meibion glân,

I’r Fall trwy dân aberthynt.

38Tir Duw halogwyd dan eu traed

A gwaed eu plant diniwaid;

Aberthent, llosgent hwynt yn rhan

I ddelwau Canaan ddiriaid.

39Fel hyn halogwyd hwy bob un

A’u gwaith eu hun fel puttain;

A dilynasant eu di‐fael

Ddychymmyg gwael eu hunain.

40Am hyn ennynodd digter Duw

I gospi ’r cyfryw bechod;

Ei etifeddiaeth rhoes Duw Cun,

A’i bobl ei Hun, yn ddifrod.

41I’r bobloedd rhoes eu Duw hwy ’n ffrom,

A’u hiau fu ’n drom arnaddynt;

42I’w cas elynion rhoes hwy ’n glau,

Plygodd eu gwarrau danynt.

43Gwaredodd Ef hwy lawer gwaith,

Ond hwy â’u gwaith a’i digient;

Fflangellau eu pechodau ’n awr

Yn ddirfawr a’u gwanhychent.

44Pan oeddynt yn eu cyni cas,

Yr Ion o’i ras edrychodd;

Gwrandawai ’n ebrwydd ar eu cais,

A gwaedd eu llais a glywodd.

45Cofiodd ei ammod gynt â’i was,

A thoddodd gras ei galon;

46Rhoes iddynt gaffael ffafr yn glau

Gan bawb a’u dygai ’n gaethion.

Y DRYDEDD RAN

47Achub, a chynnull ni, ein Duw,

O blith y didduw bobloedd;

I foli byth dy Enw glân

A hyfryd gân byth bythoedd.

48A dyma fydd ein cân ddi‐baid,

“Bendigaid fo Jehofah;”

Attebed pawb trwy ’r byd a’r nen,

“Amen a Haleluiah.”