Lyfr y Psalmau 18 - Welsh Metrical Psalms by Morris Williams 1850

1Ti, Dduw, a garaf; ynot Ti

Y mae i mi gadernid;

2Yr Arglwydd immi ’n Graig y sydd,

Efe a’m rhydd mewn rhyddid.

Fy Nhŵr a’m Hamddiffynfa yw,

Mae ’n rymmus Dduw i’m gwared;

Fy Nharian cryf a’m Corn yw Naf,

Ac ynddo gwnaf ymddiried.

3Galwaf ar Dduw mewn gweddi a chân,

Yr Arglwydd glân a folaf;

Ac felly rhag fy ngelyn cas

Yn rhydd trwy ras y byddaf.

4Cylchynodd gwaeau angau fi,

Y Fall a’i lli a’m tarfent;

5Poen uffern, maglau angau du,

Hwy ar bob tu a’m dalient.

6O’m hing y gelwais ar Dduw nef,

Fe glybu ’m llef yn gwaeddi;

O’i Deml y clybu Duw fy llais,

Attebodd gais fy ngweddi.

YR AIL RAN

7Crynodd y ddaear gron i gyd,

A seiliau ’r byd a siglodd;

Crynodd pob craig a mynydd serth,

Rhag ofn ei nerth, pan ddigiodd.

8O’i ffroenau Ef, gan faint ei wg,

Daeth tân a mwg echrydus;

Ennynodd tân o’i enau o,

Fel ffwrn o lo fflammychus.

9Wrth ddisgyn, fe ostyngai ’r nef,

Nos dano Ef a dduai;

10Marchogai ’r Cerub ar ei hynt,

Ar esgyll gwynt ehedai.

11Gwnaeth dywyll ddunos iddo ’n gell,

A’r fagddu ’n babell ddulen;

Deifr tywyll oedd o’i gylch yn gwau,

A thew gymmylau ’r wybren.

12Drwy ’r wybr, gan ddisglair daran‐follt,

Y gwelid hollt yn agor;

Ar cwmmwl tew disgynai i lawr

Yn genllysg mawr a marwor.

13Ein Duw o’r nef a roddes floedd,

A’i daran oedd ddychrynllyd;

Taran ei lef dyrchafodd Ior,

Cenllysg a marwor tanllyd.

14Ei saethau dig anfonodd Duw,

Yn gyflym i’w gwasgaru;

Saethodd ei fellt angerddol llym

Gan yn ei rym eu trechu.

15Gwelpwyd gwaelodion y môr certh

Gan gerydd nerth dy farnau;

Sylfeini ’r byd a wnaed yn noeth

Gan chwythad poeth dy ffroenau.

Y DRYDEDD RAN

16Ei rad drugaredd attaf fi

Anfonodd oddi fynu,

O ddyfroedd lawer, enbyd fan,

Yn llwyr i’r lan i’m tynnu.

17Gwaredodd Duw fi rhag fy nghas,

A rhag fy niras elyn;

Cryfach na mi, heb gymmorth Ner,

A threch o lawer oeddyn’.

18Bu ’m gelyn yn fy ngofid llawn

Yn agos iawn a’m trechu;

Ond yr oedd Duw o’i nefoedd wen

Yn dal fy mhen i fynu.

19Rhoes fi mewn rhyddid yn ei ras,

Ei anwyl was a hoffodd;

20Yn ol fy nglendid pur di‐nam,

Yr Arglwydd a’m gwobrwyodd.

21Hyfryd oedd ffyrdd yr Arglwydd im’,

Ni chiliais ddim oddi wrtho;

22Ei farnau beunydd oedd fy maeth,

A’i ddeddf nid aeth yn angho’.

Y BEDWAREDD RAN

23Ymgedwais rhag f’anwiredd cas,

Bûm bur trwy ’r gras a’m daliodd;

24Yn ol fy mhurdeb glân di‐nam

Yr Arglwydd a’m cynhaliodd.

25A’r mwyn gwnei fwynder yn dy waith,

I’r perffaith, perffaith fyddi;

26A’r glân gwnei lendid; ond â’r dyn

Fo’n gyndyn, ymgyndynni.

27Gwaredi ’r cystuddiedig, Ion;

Golygon balch gostyngi;

28Goleui ’m lamp yn nyfnder nos,

A’m dunos a lewyrchi.

29Oblegid, Arglwydd, yn dy nerth

Trwy fyddin gerth y rhedais;

A thrwy fy Nuw a’i rym yn hawdd

Dros fur y gwarch‐glawdd llemmais.

30Mor berffaith ydyw ffordd ein Duw!

Coethedig yw ei gyfraith;

Efe i bawb sy darian cryf,

Rônt arno ’n hyf eu gobaith.

Y BUMMED RAN

31Pwy ond yr Arglwydd yw Duw ne’?

Pwy ond Efe sy nerthol?

Pwy ond Efe sy Graig i ni,

Ein grymmus Ri trag’wyddol?

32Duw a rydd im’ ei nerth di‐nam

Yn wregys am fy lwynau;

Arwain Efe fy nhraed yn iawn

Ar hyd yr uniawn lwybrau.

33Cyflym fel ewig yn y coed

Y gwnaeth fy nhroed a’m llwybrau;

Ac ar fy uchel‐fannau syth

Sefydla fyth fy nghamrau.

34Fe ddysg im’ waith y rhyfel blin,

A’r modd i drin yr arfau;

Ac felly ’r cadarn fwa certh

A dyr gan nerth fy mreichiau.

35Dy iechyd immi rhag y balch

Yn gadarn astalch rhoddaist;

Ac yn dy ras, fy Arglwydd Ner,

A’th fwynder, y’m mawrheaist.

Y CHWECHED RAN

36Ehengaist danaf ffordd fy nhraed,

Fy llwybr a wnaed yn helaeth;

37Erlidiais, deliais fy nghas blin,

Ce’s hwynt i mi ’n ysglyfaeth.

38Clwyfais eu llu, ni chodant mwy;

Cwympasant trwy eu dychryn:

39Gwregysaist fi i’r rhyfel llym,

A chrymmaist rym y gelyn.

40Rhoist warrau ’r gelyn yn fy llaw,

Yn llawn o fraw ac arswyd;

A chennyf, drwy dy gymmorth cu,

Eu harfog lu difethwyd.

41Gwaeddasant, dyrchafasant floedd,

Er hyn nid oedd a’u helpai;

Codasant ar yr Arglwydd lef,

Ac Yntef nid attebai.

42Maluriais, chwelais hwynt ar daen,

Fel llwch o flaen y gwyntoedd;

Ysgubais ymaith hwynt yn ffrom,

Fel llaid a thom ystrydoedd.

Y SEITHFED RAN

43Gwaredaist f’enaid, Arglwydd mau,

Rhag blin gynhennau ’r bobloedd;

Dïeithriaid a’m gwas’naethant i,

Gwnaethost fi ’n ben cenhedloedd.

44Ufudd‐dod llawn o barch a rônt

I mi, pan glywont f’ enwi;

Estroniaid balch, barbaraidd, blwng,

Sy ’n ymddarostwng immi.

45Meibion estronol pallu wnant,

A gwywant mewn dychryndod;

Er dïangc i’w cuddfêydd yn chwai,

Er hyn nid llai eu cryndod.

46Byw yw ’r gogoned Arglwydd Ner,

Bendiger Craig fy nodded;

Poed uchel Enw mawr fy Nuw,

Iachawdwr yw i’m gwared.

47Rhydd Duw im’ allu i roi tâl,

A dïal ar fy ngelyn;

Efe ddarostwng danaf fyth

Genhedloedd gwarsyth, cyndyn.

48Achubaist, codaist fi uwch law

Y rhai a ddaw i’m herbyn;

Gwaredaist f’enaid ar fy nghais,

Rhag creulon drais y gelyn.

49Am hynny molaf Di, fy Nuw,

O Arglwydd byw y lluoedd;

Canaf i’th enw fyth yn llon,

Ar goedd ger bron y bobloedd.

50Ef i’w Enneiniog sydd yn awr

Yn gwneuthur mawr ymwared;

I Ddafydd ac i’w heppil byth

Ei ras sy ’n ddilyth nodded.