1Duw, gwrando lef fy ngweddi,
Ac attat doed fy llais;
2Na chudd dy wyneb rhagof,
Mewn blinder clyw fy nghais:
O gostwng glust dosturiol
O’r nefoedd at fy nghri;
Y dydd y galwyf arnat,
Yn brysur gwrando fi.
3Fy nyddiau a ddarfuant
Fel mwg o fwthyn tlawd;
A’m hesgyrn a boethasant
Fel aelwyd yn fy nghnawd:
4Fy nghalon a darawyd,
Mae fel llysieuyn gwyw;
Anghofiais fwytta ’m bara,
Mor fawr fy mlinder yw!
5Gan lais fy ngwaedd a’m griddfan
Glŷn f’ esgyrn wrth fy nghnawd;
6I’r pelican ’rwy ’n debyg
Mewn rhyw ddifethle tlawd;
Wyf fel pe bawn ddylluan,
Yn unig yn y fro;
7A gwylio ’rwyf fy hunan
Fel gweddw aderyn to.
8Fy ngelyn a’m gwatwara,
Ei orchwyl beunydd yw;
Y rhai a ynfydant wrthyf,
Tyngasant na chawn fyw:
9Bwytteais ludw ’n fara,
A dyma ’m hamlaf bryd;
A’m dïod yn fy nghwppan
Sy ’n ddagrau bron i gyd.
10Oblegid dy ddigllonedd
A’th ddig rwy ’n codi ’m cri;
Ar ol fy nghodi i fynu,
I lawr y ’m teflaist i:
11Fy nyddiau sydd fel cysgod
Yn cilio gyd â’ r dydd;
A minnau fel glaswelltyn
Yn prysur wywo sydd.
YR AIL RAN12Dy ddyddiau Di ’n dragywydd,
O Arglwydd, sŷ ’n parhâu;
Cenhedlaeth a chenhedlaeth
Sy ’n coffa ’r Enw tau:
13Ti etto a gyfodi
Mewn gras at Sïon gaeth;
Mae dydd ei gras yn gwawrio,
Y pryd pennodol daeth.
14Canys dy weision, Arglwydd,
Sy ’n hoffi ei meini hi;
Tosturio maent wrth weled
Y llwch yn cuddio ’i bri.
15Fel hyn yr holl genhedloedd
A ofnant d’ Enw mawr;
A rhag d’ ogoniant cryna
Brenhinoedd daear lawr.
16Pan adeilado ’r Arglwydd
Ei Sïon oll yn llawn,
Pryd hynny pawb a’i gwelant
Yn ogoneddus iawn.
17Ar weddi ’r gwael mae ’n edrych,
Ni ddïystyra ’u cri;
18A’r bobl a ddêl cânt wybod,
O Dduw, a molant Di.
19O uchder nef y nefoedd
Edrychai ’r Arglwydd mawr,
O gyssegr ei breswylfod
Ar feibion daear lawr;
20I wrando trom uchenaid
Y carcharorion caeth,
Ac i ryddhâu plant angau
O’u tyn gadwynau daeth.
21Fel hyn mynegir Enw
Ein Harglwydd yn ein cân,
A’i foliant byth heb ddiwedd
Ynghafell Salem lân;
22Pan gasgler y tylwythau
O bedwar cwr y byd,
A’r holl deyrnasoedd cyfain
I’w wasanaethu ’nghŷd.
Y DRYDEDD RAN23Gostyngodd Ion fy nghryfder
Ar ffordd fy mywyd brau;
Byrhaodd ddyddiau ’m heinioes,
Mae ’r olaf yn nesâu. —
24Ynghanol nerth fy nyddiau,
Duw, na ddwg ymaith fi;
O oes i oes heb ddiwedd
Y pery ’th flwyddau Di.
25Yn nechreu bore ’r cynfyd
Ti seiliaist dir a môr;
A’r nefoedd faith a’i lluoedd
Sy ’n waith dy ddwylaw, Ior:
26Darfyddant oll yn fuan,
Fel gwisg heneiddiant hwy;
Fe ’u plygir fel dilledyn
Nad oes a’i gwisgo mwy:
27Ond Ti, yr unrhyw ydwyt,
Tragywydd yn parhâu;
A nifer dy flynyddoedd
Ni ’s dichon byth leihâu:
28A phlant dy weision ufudd
Parhânt fel Ti dy Hun,
A’u had sicrhêir yn wastad
Ger bron y Tri‐yn‐Un.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.