1A’m llef ar Dduw y gwaeddais,
A thaer ar Dduw fu ’m llef;
2Yn nydd fy ing y ’i ceisiais,
A chlybu ’m llais o’r nef:
Lliw nos fy mriw a redodd,
Dïangodd melus hûn;
Ac ni ’s goddefai f’ enaid
Ddiddanwch neb rhyw ddyn.
3Er cofio ’m Harglwydd grasol,
Cawn drallod fyth yn rhan;
Mewn ing a therfysg yspryd
Fe gwynai f’ enaid gwan:
4’Rwyt Ti ’n fy nal yn neffro,
Gan syndod wyf yn fud:
5Ystyriais yr hen oesoedd,
Blynyddoedd bore ’r byd.
6Fy nghân y nos a gofiaf
Am dy drugaredd lwys;
Ymddiddan ’rwyf â’m calon,
A’m hyspryd chwilia ’n ddwys:
7A fwrw f’ Arglwydd grasol
Fy enaid heibio ’n hwy?
Ai ni bydd Duw mor dirion
A mi ’n gymmodlon mwy?
8A ddarfu ei drugaredd?
A balla ’i ras Ef byth?
Ai nid yw Gair addewid
Yr Ior yn Air di‐lyth?
9A all fy Nuw tosturiol
Anghofio trugarhâu?
A gauwyd gras y nefoedd
Mewn sorriant i barhâu?
YR AIL RAN10Na! dywedais, “Dyma ’m gwendid,
Gwendid anghrediniaeth yw;” —
Cofiaf etto hen flynyddoedd
Dehau law ’r goruchaf Dduw:
11Cofiaf dy weithredoedd, Arglwydd,
D’ wyrthiau gynt a gofia ’th was;
12Ar dy waith y dwys fyfyriaf,
Soniaf byth am wyrthiau ’th ras.
13Duw! dy ffordd sydd yn y Cyssegr:
Pa dduw fel ein Harglwydd ni?
14Ti sy ’n gwneuthur rhyfeddodau;
Gŵyr y bobl dy nerthoedd Di:
15A llaw gadarn braich dy gryfder
Yr achubaist ar eu hynt
Feibion Jacob a’i fab Joseph,
Plant dy hen Israeliaid gynt.
Y DRYDEDD RAN16Y dyfroedd a’th ganfuant, Ior,
Dwfn eigion môr a’th welodd;
Ofnasant rhag yr wyneb tau,
Dy ddychryn a’u cythryblodd.
17Syrthiai ’r cymmylau ’n ddwfr i lawr,
Ymdoddai ’r fawr ffurfafen;
Ehedai ’th gyflym saethau ’n glau,
Godyrddai caerau ’r wybren.
18Twrf taran aruthr groch dy lef
O gylch y nef a ruai;
Melltennai ’r tân drwy nef a llawr,
A’r ddaear fawr a grynai.
19Dy ffyrdd sydd yn yr eigion, Ior,
Yn nyfnder môr mae ’th lwybrau;
Ond er olrheinio ’th ffyrdd ar d’ ol,
Ni ’s gwelir ôl dy gamrau.
20Dy bobl arweiniaist gynt i’w gwlad,
Yn Fugail mad i’w porthi;
A Moses fwyn ac Aaron caid
Yn is‐fugeiliaid itti.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.