1Addewais gadw ’m ffordd yn bur
Rhag drwg y prysur dafod mau;
Tra byddai ’r anwir ger fy mron
Y ffrwynwn fy ngwefusau ’n glau.
2Tewais rhag geiriau da, gan fraw
Tewais yn ddistaw nos a dydd;
A’m dolur ynof a gyffrôdd
O eisiau cael ymadrodd rhydd.
3Gwresogai ’nghalon dan ei phwn,
Tra ’r oeddwn yn myfyrio ’n ddwys;
Ennynodd tân, a gwnaethum gais,
Lleferais i leihâu ei phwys.
YR AIL RAN4O pâr im’ wybod, Arglwydd hael,
Fesur fy nyddiau gwael a gwyw,
I wybod fyrred ydyw ’r hŷd
Y byddaf yn y byd yn byw.
5Fel dyrnfedd fer y gwnaethpwyd f’ oes,
Fel dim yw ’m heinioes o flaen Duw;
Pob dyn sy wagedd, priddyn brau,
Llwyr wagedd ar y gorau yw.
6Dyn sy fel cysgod gwag heb nerth,
Mewn ofer drafferth fore a hwyr;
Fe dyrra ’n bentwr gyfoeth byd,
Ond pwy a’i casgl ynghyd, nis gŵyr.
Y DRYDEDD RAN7Beth a ddisgwyliaf, Ion, yn awr?
Fy ngobaith mawr sydd ynot Ti:
8Dwg fi o’m holl gamweddau ’n ol;
Yn wawd i’r ffol na osod fi.
9Fy ngenau ’n gauad ac yn gaeth,
Yn fud yr aeth gan sobrwydd syn;
Distewais, ac ni soniais i —
Tydi, Tydi a wnaethost hyn.
10Fy Meddyg tirion, tyn dy bla
Oddi wrthyf, a iachâ fy nghlwyf;
Dan dy ddyrnodiau Di ’n fy lladd
Darfod o radd i radd yr wyf.
Y BEDWAREDD RAN11A cherydd trwm pan gospit ddyn
Am bechu ’n erbyn deddf y nef,
Fel pryf dattodit yn y llwch
O bwyth i bwyth ei harddwch ef.
Pob dyn nid yw ond gwagedd ffol: —
12Gwrando fi ’n eiriol, Arglwydd nef;
Clyw fi ’n wylofain dan fy mhla,
Ac na ddistawa wrth fy llef.
Ymdeithydd, alltud gyd â Thi
Wyf fi ’r un modd a’m tadau gynt;
13Duw, arbed Di dy was sy ’n glaf,
Cyn myned ar fy olaf hynt.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.