1Achub, Arglwydd; daeth y dyfroedd
Dig hyd at fy mywyd cu;
2Mewn tom dwfn a llaid y soddais,
Yn nyfnderau ’r dyfrllif du:
Chŵydd y ffrwd a lifodd drosof;
3Blin yw ’m calon gan fy llef:
Sych yw ’m genau, palla ’m llygaid,
Tra ’rwy ’n disgwyl wrth Dduw nef.
4Gwallt fy mhen nid yw gynnifer
A’m gelynion cedyrn cas;
Mewn casineb traws heb achos
Y difethent fi dy was:
Telais yr hyn ni chymmerais: —
5Gwyddost, Ion, f’ ynfydrwydd i;
Ac ni chuddiwyd un o’m beiau
Rhag d’ olygon dwyfol Di.
6Na warthrudder neb o’m plegid
Sydd â’i obaith ynot Ti;
O Dduw Israel, na warthrudder
Neb a’th gais, o’m plegid i:
7Er dy fwyn y töwyd f’ wyneb
A’r gwaradwydd hwn ar gam;
8Dïeithr ydwyf gan fy mrodyr,
Estron wyf gan blant fy mam.
9Zel dy Dŷ a’th sanctaidd Gafell
Ysodd weithian f’ enaid i;
Ië, syrthiodd arnaf, Arglwydd,
Warthrudd dy warthruddwŷr Di:
10Pan ymprydiais mewn wylofain,
Gwawd oedd im’ a gwarthrudd mwy;
11Gwisgais lïain sach am danaf,
Mwyfwy y’m gwatworent hwy.
12Llunient yn y porth i’m herbyn
Chwedlau gau o wawd a gwarth;
Testun cân i’r meddwon oeddwn,
Gwawd a’m toai o bob parth.
13Ond er hyn fy ngweddi beunydd
Sydd yn esgyn at fy Nuw;
Tra bo ’n amser cymmeradwy,
Arglwydd Ior, fy ngweddi clyw.
YR AIL RANYn ol amledd dy raslonedd,
Arglwydd, gwrandaw ar dy was,
Yngwirionedd a ffyddlondeb
Iachawdwriaeth fawr dy ras:
14Gwared f’ enaid o’r rhyferthwy,
Fel na soddwyf yn y dom;
Gwared fi o’r dwfn lifeiriant,
Ac oddi wrth fy ngelyn ffrom.
15O na ffrydied y llifeiriant
Chwyrn a chwyddawg drosof, Ior;
Ac na lyngced gwangc y tonnau
Mo’nof i ddyfnderau ’r môr:
Ac na chaued pydew ’r eigion
Safn ei ymchwydd arnaf byth: —
16Clyw fi, Arglwydd, clyw fi ’n cwynfan;
O mor dda yw ’th ras di‐lyth!
Yn ol llïaws dy drugaredd
Edrych arnaf yn dy ras;
17Ac na chuddia ’th nefol wyneb,
Ond tywynned ar dy was:
Dydd o galed ing sydd arnaf,
Brysia, brysia, gwrando fi;
18Nesâ attaf i’m gwaredu,
Rhag fy ngelyn clyw fy nghri.
19Duw, adwaenost Ti ’m gwaradwydd,
Gwyddost Ti fy ngwawd a’m gwarth;
Ger dy fron i gyd yn amlwg
Mae ’m gelynion o bob parth:
20Gwarth a phoen a dorrai ’m calon,
Tra disgwyliais yn fy mraw
A oedd neb i weini cysur; —
Safai pob cysurwr draw.
Y DRYDEDD RAN21Bustl a roddasant yn fy mwyd,
A finegr yn fy syched tost;
22Am hyn bo ’u bwrdd yn fagl o’u blaen,
A’u tramgwydd fyddo ’u llwydd a’u bost.
23Tywylla ’u llygaid yn dy farn,
A phar i’w llwynau grynu mwy;
24Dy sorriant tywallt arnynt oll,
Cyrhaedded llid dy ddigter hwy.
25Eu preswyl fyddo byth yn wag,
(Cartrefle trais a melldith yw;)
Ac na foed neb o oes i oes
O fewn eu pebyll byth yn byw.
26Oblegid erlidiasant ef,
I’r hwn y rhoisit eisoes glwy’;
Am boen dy glwyfedigion Di
Yn ysgafn y chwedleuant hwy.
27Dod bechod at eu pechod hwy,
Na ddelont i’th urddasol fraint;
28Dilëer hwynt o lyfr y byw,
Ac na’s cyfrifer gyd â’r Saint.
Y BEDWAREDD RAN29Minnau, fy Nuw, wyf drist a gwan,
A phoenus dan eu traha;
Ond o gaethiwed trais a cham,
Dy iechyd a’m dyrchafa.
30Ar gân y molaf Enw ’r Naf,
Mawrygaf e’ ’n wastadol;
31A gwell fydd hynny gan yr Ion
Nag eidion corniog, carnol.
32Pan welo ’r truain hyn yn iawn,
Bydd gyflawn eu llawenydd;
Os ceisiwch chwithau ’r Arglwydd Dduw,
Cewch felly fyw ’n dragywydd.
33Oblegid gwrendy Duw o’r nef
Ar gŵyn a llef y tlodion;
Ac nid dïystyr ganddo gais
Na llef na llais ei gaethion.
Y BUMMED RAN34Y nefoedd fry a’r ddaear lawr
A’r eigion mawr a’i donnau,
A phob dim oll sydd yno ’n byw,
Moliannant Dduw y duwiau.
35Fe achub Duw ei Sïon glau,
Fe gyfyd gaerau Judah;
Meddianna ’i bobl Ef hi ’n ddi‐lyth,
Bydd iddynt byth yn drigfa.
36Ei weision Ef a’u happus hil
A’u heppil a’u meddiannant;
A’r rhai sy’n caru ’r Arglwydd Rhi,
Byth ynddi hi preswyliant.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.