Lyfr y Psalmau 104 - Welsh Metrical Psalms by Morris Williams 1850

1F’ Enaid, benditha ’r Arglwydd mawr,

Dod iddo ’n awr glodforedd;

Mawr ydwyt, Ior, a’th wisg o nerth

Sy brydferth mewn gogonedd.

2Gwisgo am danat yr wyt Ti

Oleuni fel dilledyn,

A thaenu ’r nefoedd fry fel llen

Ynghrôg uwch ben y dibyn.

3Tylathau ’stefyll cedyrn byd

A esyd yn y dyfroedd;

Ei gerbyd yw y cwmmwl cau,

Mae ’n rhodio brigau ’r gwyntoedd.

4Cenhadau a negeswŷr llon

Yw ’r holl Angylion iddo;

Mae ’n gwneud ei weinidogion glân

Yn ddisglaer dân yn fflammio.

5Seiliodd y ddaear ar ei sail

Yn adail na symmudir;

6Ac fel â gwisg gan ddwylaw Ner

Hi â’r gorddyfnder cuddir.

Y dyfroedd gynt a wnaeth dy law

Safent uwchlaw y bryniau;

7Rhag swn dy daran aent ar ffo,

Gan brysur lifo ’n ffrydiau.

8Ymgoda ’u hymchwydd yn ei nerth

Dros lethrau ’r serth fynyddoedd;

Yna disgynant oll yn ol

Trwy ganol y dyffrynoedd.

Rhoist iddynt eu prïodol le,

9Gan seilio ’u trigle ’n derfyn;

Dros hwn nid ant i guddio ’r byd,

Nid ant dros hyd eu llinyn.

YR AIL RAN

10O ochr y bryn i’r dyffryn dwys

Y rhed y glwys ffynhonnau,

Y rhai yn ffrydiau grisial gant

A gerddant rhwng y bryniau.

11Pob bwystfil maes dônt yma ’n rhydd

Yngwrês y dydd i yfed;

A’r asyn gwyllt, dan bwys y tes,

I dorri gwres ei syched.

12A chlywir llais yr adar mwyn

Ar frig y twyn yn pyngcio;

A’u hyfryd gân bereiddia’ ’riôed

Rhwng cangau ’r coed yn seinio.

13O ’stefyll dwfr y nef uwch ben

Dyfrhêi ’r ddaearen irwedd;

A llwyr ddigonir daear laith

O ffrwyth dy waith yn rhyfedd.

14Ein Harglwydd Ner o’r ddaear las

A bair i’r gwelltglas dyfu

I ddyn a ’nifail o bob rhyw,

A llysiau i’w gwas’naethu.

O’r ddaear dwg i ddyn yr ŷd,

A bara ’n hyfryd luniaeth;

15Fe lifa ’r gwin yn ffrwd o hon

I lonni ei fron mewn alaeth.

Daw’r olew pur o’i chostrel hi

I loywi ei wynebpryd;

A bara i gynnal calon dyn,

I ddal ac estyn bywyd.

16Llawn sugn yw preniau ’r Arglwydd Ion,

Coedwigoedd tirfion Liban;

Holl ffrwythlon goed yr aeron per

A blannodd Ner ei Hunan:

17Cartre’ ’r ciconia; a’r adar mân

Yma a wnan’ eu nythod;

18Y bryniau i’r geifr sy noddfa glir,

A’r creigiau i’r cwningod.

19I brydiau pennodedig dyn

Fe wnaeth ei Hun y lleuad;

Ac yntau ’r haul a ŵyr pa bryd

Mae munud ei fachludiad.

20Gwnei dywyll nos, — pob bwystfil dig

Yn hon o’r wig ymlusgant;

21Rhua cenawon y llew llwyd,

Gan Dduw eu bwyd a geisiant.

22Pan godo haul, hwy ant yn glau

Bob un i’w ffauau diddos:

23Ac at ei waith y cyfyd dyn

Hyd derfyn gwyll y cyfnos.

Y DRYDEDD RAN

24O mor llïosog, Arglwydd mau,

Yw ’th weithrediadau gwirddoeth!

Gwnaethost hwy oll yn ddoeth ac iawn,

Mae ’r byd yn llawn o’th gyfoeth.

25Mor eang ydyw ’r cefnfôr mawr,

A lletted llawr y weilgi!

Mae ynddo fawr a mân yn gwau

Yn heigiau heb rifedi.

26Ar wyneb hwn a’i fynwes llaith

Mae cyrchfa taith y llongau;

Gwneist y Lefiathan sy ’n llon

Yn chŵydd y don yn chwarau.

27Y llïaws hyn ar dir a môr

Oll wrthyt, Ior, disgwyliant;

Am gael eu porthiant yn ei bryd

Attat i gyd edrychant.

28Pan roddech, casglant hwy heb fraw,

O’th haelrodd law fe ’u bwydir;

Agori Di dy law mewn pryd,

A hwythau i gyd a borthir.

29Pan guddiech Di dy wyneb da,

Hwy ’n ebrwydd a drallodir;

Os dygi Di eu bywyd cu,

I angau du fe ’u dygir.

30Creir hwy drachefn yn llu di‐ri’,

Pan roddech Di dy yspryd;

Ac adnewyddir daear las,

Ei gwedd o’th ras fydd hyfryd.

Y BEDWAREDD RAN

31Gogoniant mawr ein Harglwydd fry

A bery yn dragywydd;

Ac o weithredoedd nerth ei law

I’w galon daw llawenydd.

32Fe edrych ar y ddaear gron,

A seiliau hon a grynant;

Ac wrth gyffyrddiad llaw ei nerth,

Mynyddoedd serth a fygant.

33Canaf i’r Arglwydd tra bwyf byw,

Canaf i’m Duw tra fyddwyf;

34Melus yw ’m myfyr am fy Ion,

Yn Nuw hyfrydlon ydwyf.

35Na fydded ar y ddaear gron

Mo ’r annuwiolion mwyach;

Fy enaid innau byth yn rhwydd

Bendithia ’r Arglwydd bellach.