1Pa’m dros byth y’n bwriaist ymaith
Yn dy sorriant, Arglwydd Cun?
Pa’m y myga’th lid yn erbyn
Praidd dy borfa lwys dy Hun?
2Cofia ’th bobl a brynaist unwaith,
Llwythau ’th etifeddiaeth wiw;
Cofia sanctaidd fynydd Sïon,
Ior, lle buost gynt yn byw.
3Gwel ni ’n anrhaith yn wastadol,
Ion, a dyrcha ’th draed ar frys;
Gwel y drygau oll a wnaethpwyd
Gan y gelyn yn dy Lys.
4Rhuo mae gelynion d’ Enw
Ynghynteddau glân dy Dŷ;
Codant eu banerau beilchion
Fel arwyddion oddi fry.
5Hynod oedd y celfydd weithiwr
Gynt a dorrai goed i lawr
Mewn dyrys‐wig, gan eu naddu
Yn gywrain Lys i’th Enw mawr.
6Ond yn awr chwilfriwia ’r gelyn
Hardd gerfiadau Sïon lân;
Ergyd bwyill a morthwylion
Sy ’n eu darnio ’n ddrylliau mân.
7Gwnaethant goed dy Gafell sanctaidd
Oll yn ulw yn y tân;
Halogasant hyd y sylfaen
Hardd breswylfa ’th Enw glân.
8“Cyd‐ddistrywiwn hwynt heb arbed,”
Meddant yn eu calon drwch;
Felly synagogau ’r Arglwydd
A losgasant oll yn llwch.
9Oh! ni’s gwelwn mo ’n harwyddion,
Nid oes etto brophwyd mwy!
Nid oes gennym neb all ddirnad
Pa hyd y pery hyn yn hwy!
10Duw, pa hyd y gwawdia ’r gelyn,
Gan warthruddo ’n hwyneb ni?
Ai dros byth y cabla ’i enau
Aflan d’ Enw sanctaidd Di?
YR AIL RAN11Paham y tynni ’n ol dy law,
Sef dehau law dy gryfder?
O’th fynwes tyn hi allan, Ion,
I’n hachub o’n cyfyngder.
12Canys Tydi, fy nerthol Ior,
Yw ’m Brenhin o’r dechreuad;
Gweithio ’r wyt iachawdwriaeth fawr
Yn naear lawr yn wastad.
13Ti, Arglwydd, trwy y cryfder tau,
Y môr yn ddau a holltaist;
A phennau dreigiau trwch di‐rif
Ar donnau ’r llif a ddrylliaist.
14Ti ddrylliaist ben Lefiathan,
Fe drengodd dan y dyrnod;
I bobl yr anial ar y traeth
Y rhoist e’ ’n lluniaeth parod.
15Holltaist y graig, a’r dwfr o’i bron
Ffynhonnai ’n afon loywlif;
Sychaist afonydd cryfion certh,
Dyspyddaist nerth eu cenllif.
16Ti pïau ’r nos, Ti pïau ’r dydd,
Ti yw eu Trefnydd hefyd;
Yr haul a barottoaist Ti,
A’r pur oleuni hyfryd.
17Ti, â therfynau dydd ac awr,
Y byd cwmpasfawr cylchaist;
Tydi a ffurfiaist hinon haf,
Ac oerder gauaf lluniaist.
Y DRYDEDD RAN18O cofia hyn, ein Harglwydd cu,
I’r gelyn gablu ’n chwerw;
Cofia i’r bobloedd ynfyd ffol
Ddifenwi ’th ddwyfol Enw.
19O na ddod enaid addfwyn pur
Dy durtur i’w chaseion;
Na ad yn anghof, Arglwydd da,
Byth mo gymmanfa ’r tlodion.
20O edrych ar gyfammod gwir
Dy enau geirwir, Arglwydd;
Mae tywyll fannau ’r byd yn llawn
O ffauau creulawn celwydd.
21Na throer yn ol y rheidus gwan
A’i wyneb dan waradwydd;
Y truan tlawd molianned byth
Dy Enw dilyth dedwydd.
22Cyfod, O Dduw ein clod a’n mawl,
A dadleu ’th hawl dragywydd;
A chofia ’r gwawd a deifl y ffol
I’th wyneb grasol beunydd.
23Na ad yn anghof lais dy gas,
Na bloedd dy ddiras elyn;
Eu dadwrdd dringo i fynu bydd
O ddydd i ddydd i’th erbyn.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.