1Trugaredd, Arglwydd, dod i’th was,
Moes iddo ’th ras, pan alwo;
Oblegid, Arglwydd, ynot Ti
Mae f’ enaid i ’n gobeithio.
Ynghysgod dy adenydd Di,
Fy Arglwydd Rhi, gobeithiaf;
Danynt, nes pasio ’r aflwydd hyn,
Heb ddychryn yr ymguddiaf.
2Mi alwaf ar yr Uchel Dduw,
Ac Yntau clyw fy ngalwad;
Er mwyn cwblhâu â mi ei air,
I’m gweddi pair attebiad.
YR AIL RAN3Rhag gwarth yr hwn a’m llyngcai ’n fyw
Y denfyn Duw i’m gwared;
Ei wir drugaredd enfyn Ef
I’w was o’r nef i wared.
4Fy ofnog enaid sydd yn bod
Ynghanol llewod creulon;
’Rwy ’n gorwedd gyd â dynion byd,
Sy â’u geiriau i gyd yn boethion.
Mae ffyrnig ddannedd y rhai hyn
Yn waywffyn a saethau;
A chleddyf treiddiol, llym ei fin,
Yw iaith eu blin dafodau.
5Ymddyrcha ’n uchel, Arglwydd Ner,
Uwchlaw uchelder nefoedd;
A bydded dy ogoniant ar
Y ddaear a’i hamgylchoedd.
6Crymmwyd fy enaid: — rhwyd i’m traed,
Wrth geisio ’m gwaed, a wnaethant;
Cloddiasant bydew immi ’n ffol,
I’w ganol hwy syrthiasant.
Y DRYDEDD RAN7Parod yw ’nghalon, parod iawn
Yw ’nghalon lawn a helaeth;
Deffro, fy hoff ogoniant gwiw,
A chân i Dduw ganmoliaeth.
8Deffro, fy nabl, a’r delyn fwyn,
Deffrôed holl swyn eich seiniau;
Deffroaf finnau ’n fore iawn
I ddeffro dawn eich tannau.
9O Dduw, clodforaf Di ’n ddi‐goll
Ym mysg yr holl genhedloedd;
Canmolaf Di â llawen fryd
Ger bron y byd a’i bobloedd.
10Mawr yw ’th drugaredd, Arglwydd da,
Hyd eitha ’r wiwnef lwyswen;
A’th bur wirionedd uwch y byd
A gyrraedd hyd yr wybren.
11Ymddyrcha ’n uchel, Arglwydd Ner,
Uwchlaw uchelder nefoedd,
A bydded dy ogoniant ar
Y ddaear a’i hamgylchoedd.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.