1Mawr a moliannus yw Duw Ion,
Yn Sïon mae ’n Breswylydd;
Yn ninas hardd ein Harglwydd glân,
Sef yn ei burlan fynydd.
2Gem a llawenydd daear gron
Yw mynydd Sïon hawddgar;
Mae ar ei deg ogleddol fin
Dref Brenhin nef a daear.
3Yn llysoedd hon adweinir Ef
Yn noddfa gref i’r eiddo: —
4I’w erbyn daeth brenhinoedd byd,
Ond caed hwy ’nghyd yn syrthio.
5Pan welodd ei elynion hyn,
Rhyfeddu ’n syn a wnaethant;
Eu calon oedd o fraw yn llawn,
A phrysur iawn y ffoisant.
6Daeth dychryn arnynt, ofn a chur,
A phoen fel gwewyr esgor. —
7Tydi â’r gwynt dwyreiniol tau
A ddrylli longau ’r dyfnfor.
YR AIL RAN8Fel hyn y gwelsom yn y fan,
A glywsom gan laweroedd,
Yn ninas lân ein Harglwydd byw,
Yn ninas Duw y lluoedd.
Duw a’i sicrhâ hi byth yn gref;
Yn hon ein tref y trigwn:
9Ynghanol dy gynteddau, Ner,
Am dy raslonder soniwn.
10Fel y mae d’ Enw, felly, Naf,
Mae ’th glod hyd eithaf gwledydd:
O bur gyfiawnder llawn yw ’th law,
Dy bur ddeheulaw, beunydd.
Y DRYDEDD RAN11Llawen fo Sïon, mynydd Ion,
Bo ’n llon forwynion Salem;
O herwydd dy gyfiawnder llawn
Poed uchel iawn eu hanthem.
12Amgylchwch Sïon, ewch o’i chylch,
O’i hamgylch ogylch rhodiwch;
Ystyriwch hardd ragfuriau hon,
A’i thyrau cryfion rhifwch.
13Ar lysoedd hon ym mlaen ac ol
A llygaid manol tremiwch;
A’i threfn a’i thegwch, er ei chlod,
I’r oes sy ’n d’od, mynegwch.
14Y Duw hwn byth, ein tadol Ri,
Yw ’n Harglwydd ni yn ddilys;
Ac yn ei law ofalus gu
Hyd angau du fe ’n tywys.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.