Hebreeën 6 - EBV24 een eigentijdse Bijbelvertaling(EBV24)

Een vast fundament en een onveranderlijke belofte

1Laten wij daarom het begin van de leer van Christus achter ons laten en voortgaan naar het volmaakte. - Of waarom leggen jullie weer een ander fundament voor bekering van dode werken en voor geloof in GOD,

2voor de leer van de doop en van de handoplegging en van de opstanding uit het verblijf van de doden en van het eeuwig oordeel? -

3Als de HEERE het toestaat, zullen wij dit doen.

4Het is echter onmogelijk dat zij, die eens voor de doop zijn afgedaald en de hemelse gave geproefd hebben en de Heilige Geest ontvangen hebben

5en het goede woord van GOD en de krachten van de toekomende eeuw geproefd hebben,

6weer zouden zondigen en opnieuw tot bekering gebracht zouden worden en de Zoon van GOD opnieuw zouden kruisigen en verachten.

7Want de aarde, die de regen, die steeds op haar valt, indrinkt, en zorgt voor de groei van het gewas, dat nuttig is voor degenen voor wie het wordt verbouwd, ontvangt een zegen van GOD.

8Maar als het zo is, dat de aarde dorens en distels voortbrengt, dan is zij verwerpelijk en niet ver af van vervloeking en uiteindelijk zal zij verbranden.

9Maar ook al spreken wij zo, wat jullie betreft, mijn broeders, zijn wij zeker van betere dingen die verbonden zijn met het Leven.

10Want GOD is niet onrechtvaardig dat Hij jullie werken en jullie liefde zou vergeten, die jullie voor zijn Naam getoond hebben, waarmee jullie de heiligen gediend hebben en nog dienen.

11Maar wij willen graag dat ieder van jullie deze ijver voor de vervulling van de hoop tot het einde toe blijft betonen,

12dat jullie niet traag worden, maar navolgers van hen, die door geloof en geduld erfgenamen van de belofte geworden zijn.

13Want toen GOD aan Abraham een belofte deed, zwoer Hij bij Zichzelf, omdat er niemand hoger was dan Hijzelf bij wie Hij kon zweren,

14en Hij zei:

“Voorwaar, Ik zal je zegenen

en je zeer talrijk maken.”

15En dus was Abraham geduldig en zo heeft hij de belofte verkregen.

16Want mensen zweren bij wat hoger is dan zijzelf en elke strijd die zij onderling hebben, komt door een eed met zekerheid ten einde.

17Daarom wilde GOD nog duidelijker aan de erfgenamen van de belofte tonen dat zijn belofte niet zou veranderen en heeft Hij die met een eed afgesloten,

18opdat wij, die bij Hem onze toevlucht gezocht hebben, door twee onveranderlijke dingen - want liegen kan GOD niet - een grote bemoediging zouden hebben en de hoop, die ons beloofd is, zouden grijpen,

19de hoop, die voor ons als een anker is, dat onwrikbaar vastzit in onze ziel, en die niet in beroering gebracht wordt, en dat reikt tot binnen het voorhangsel,

20waar Jezus tevoren voor ons is binnengegaan en voor eeuwig Priester geworden is in het evenbeeld van Melchizedek.