Salmau 78 - New Metrical Psalms 2008 (Gwynn ap Gwilym)

SALM 78Gweithredoedd Duw mewn hanesCrug-y-bar 98.98.D

1-8Gwrandewch fy nysgeidiaeth, fy mhobl,

Damhegion anhraethol eu gwerth

A draethodd ein tadau gynt wrthym

Am Dduw a’i weithredoedd a’i nerth.

Rhoes arnom ddyletswydd i’w traethu

I’n plant dros yr oesau a fydd,

Rhag iddynt hwy fod fel eu tadau’n

Genhedlaeth derfysglyd, ddi-ffydd.

9-18Gorchfygwyd gwŷr Effraim am iddynt

Anghofio’r cyfamod a wnaeth

Yr Arglwydd â’u tadau, a’u hachub

Pan oeddynt yn Soan yn gaeth.

Fe rannodd y môr, a’u dwyn trwyddo,

A’u harwain â chwmwl a thân.

Fe holltodd y creigiau’n ddŵr yfed,

Ond heriol a chwantus eu cân:

19-31“Gall ddwyn dŵr o’r graig, mae’n wir,” meddent,

“Ond beth am ein bara a’n cig?

A all hulio bwrdd yn yr anial?”

Pan glywodd yr Arglwydd, bu ddig,

A glawiodd y manna, bwyd engyl,

A’r soflieir fel tywod ar draeth;

Ond cododd ei ddig yn eu herbyn,

A lladd y grymusaf a wnaeth.

32-39Er hyn, fe ddaliasant i bechu,

Ac felly fe’u cosbodd ef hwy.

Pan drawai hwy, ceisient ef eto,

Gan dwyllo a rhagrithio yn fwy.

Sawl gwaith y maddeuodd ef iddynt

Eu trosedd, sawl gwaith trugarhau,

Gan gofio mai chwa o wynt oeddynt,

Meidrolion diffygiol a brau?

40-48Mor fynych y gwrthryfelasant

Yn erbyn yr Arglwydd eu Duw,

Heb gofio mai ef a’u gwaredodd

O’r Aifft, ac a’u cadwodd yn fyw.

Troes Afon yr Aifft yn ffrwd waedlyd,

Daeth pryfed a llyffaint yn bla;

Dinistriodd eu gwinwydd â chenllysg,

Daeth haint ar eu preiddiau a’u da.

49-62Fe drawodd eu cyntafanedig,

Ond arwain ei bobl i’w gwlad;

Troes allan genhedloedd o’u blaenau,

Ond profodd wrthryfel a brad.

Digiasant ef â’u huchelfannau,

A’u delwau cerfiedig i gyd.

Am hyn, ymadawodd â Seilo,

A’u lladd yng nghynddaredd ei lid.

63-68aFe ysodd y tân eu gwŷr ifainc,

Fe syrthiodd offeiriaid trwy’r cledd;

Ni allai eu gweddwon alaru;

Ac yna, fel milwr llawn medd,

Fe gododd yr Arglwydd o’i drymgwsg,

A tharo’i elynion bob un.

Gwrthododd lwyth Effraim, a dewis

Llwyth Jwda yn bobl iddo’i hun.

68b-72Troes o babell Joseff, a gosod

Ar ben Mynydd Seion ei gaer,

Sydd gyfuwch â’r nefoedd, a’i seiliau’n

Dragywydd, fel seiliau y ddaer.

Dewisodd, yn was iddo, Ddafydd,

A fu’n fugail defaid di-fraw,

A’i roi i fugeilio’i bobl, Israel,

A’u harwain yn fedrus â’i law.