Salmau 37 - New Metrical Psalms 2008 (Gwynn ap Gwilym)

SALM 37Diarhebion am DduwDegannwy MS

1-2Na chenfigenna wrth y drwg,

Na gwgu ar ddihiryn,

Cans gwywant hwy fel glaswellt sych,

Fel glesni gwych y gwanwyn.

3-4Ymddiried yn yr Arglwydd Dduw,

Gwna dda; cei fyw mewn digon.

Mawrha yr Arglwydd, a chei’n rhydd

Ddeisyfiad cudd dy galon.

5-6Rho di dy dynged ar Dduw’r nef,

Rhydd ef ei gymorth iti;

D’uniondeb fydd fel haul prynhawn

Yn loyw a llawn goleuni.

7Bydd amyneddgar yn dy fyw,

Disgwyl am Dduw yn raslon;

Ac na fydd ddicllon wrth y rhai

Sy’n llwyddo â’u cynllwynion.

8-9Paid byth â digio, cans fe ddaw

Drwg di-ben-draw i’r llidus;

Pobl Dduw a etifedda’r tir,

Dinistrir y drygionus.

10-11Cyn hir fe gilia’r drwg o’i dref,

A’i le fydd anghyfannedd,

A’r gwylaidd yn meddiannu’r tir

A’i ddal mewn gwir dangnefedd.

12-13Cynllwynia’r drwg i daro’r da,

Ac ysgyrnyga’i ddannedd;

Ond chwardd yr Arglwydd am ei ben,

Aflawen fydd ei ddiwedd.

14-15Fe gais rhai drwg â’u bwa a’u cledd

Roi diwedd ar rai bychain,

Ond fe â’r saeth a’r cleddyf drwy

Eu calon hwy eu hunain.

16-17Gwell yw’r ychydig sydd i’r doeth

Na chyfoeth y drygionus.

Dileir y drwg, ond bydd Duw’n dal

I gynnal y difeius.

18-19Fe wylia’r Arglwydd dros y da,

Parha eu hetifeddiaeth;

A phan fydd newyn yn y tir

Bydd ganddynt wir gynhaliaeth.

20Ond fel coed tân mewn fflamau coch

Gelynion croch yr Arglwydd

A dderfydd; cilia y rhai drwg

Bob un fel mwg yn ebrwydd.

21Ni thâl yr un drygionus, ffôl

Yn ôl ddim a fenthyciodd;

Ond am y cyfiawn, hwn a fydd

Yn rhoi yn rhydd o’i wirfodd.

22Rhydd Duw ei etifeddiaeth hael

I’r sawl sy’n cael ei fendith,

Ond torrir ymaith y rhai cas

A brofodd flas ei felltith.

23-24Cyfeiria’r Arglwydd gamau’r da,

Fe’i gwylia ef yn ddyfal;

Er iddo gwympo, cwyd yn rhwydd:

Mae’r Arglwydd yn ei gynnal.

25Yr holl flynyddoedd y bûm byw

Ni welais Dduw hyd yma

Yn troi ei gefn ar unrhyw sant

Na pheri i’w blant gardota.

26-27Hael a thrugarog ydyw’r da,

A’i blant ef a fendithir.

Tro oddi wrth ddrwg; gwna’r hyn sydd dda,

A’th gartref a ddiogelir.

28-29Oherwydd câr yr Arglwydd farn,

Ni sarn ar ei ffyddloniaid;

Ond torrir plant y drwg o’r tir,

Difethir pechaduriaid.

30-31Fe drig y cyfiawn yn y tir

Yn ddoeth a gwir ei eiriau;

Mae yn ei galon ddeddf ei Dduw,

A sicr yw ei gamau.

32-33Fe wylia’r drwg y da; cais le

A chyfle i’w lofruddio,

Ond nid yw Duw’n ei iselhau

Na chaniatáu’i gondemnio.

34Disgwylia wrth yr Arglwydd; glŷn

Wrth ffordd yr Un daionus,

Ac fe gei etifeddu’r tir,

Ond chwelir y drygionus.

35-36Mi welais i’r drygionus, do

Yn brigo fel blaguryn,

Ond llwyr ddiflannodd, heb ddim sôn

Amdano’n fuan wedyn.

37-38Gwêl di’r di-fai, heddychlon ŷnt,

A chanddynt ddisgynyddion,

Ond am y drwg, bydd Duw yn eu

Dileu, a’u plant a’u hwyrion.

39-40Daw oddi wrth Dduw achubiaeth lawn

I’r cyfiawn mewn cyfyngder,

Rhag drwg fe’u harbed am eu bod

Yn gosod arno’u hyder.