Salmau 143 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM CXLIII.9.8.Salm Dafydd.

1Clyw, Arglwydd, fy ngweddi o’m gwaeledd,

A gwrandaw’m deisyfiad yn awr;

O! erglyw fi yn dy wirionedd

Er mwyn dy gyfiawnder sydd fawr;

2Ac na ddos i farn â’th was’naethwr:

Os felly, ’does undyn a sai’:—

Pob un sydd yn aflan ei gyflwr,

I’r gwaelod, dan bechod a bai.

3Y gelyn erlidiodd fy enaid,

A churodd e’ i lawr yn ei lid,

’Rwy’n trigo ’n ddiobaith yn ddibaid

Mewn t’wyllwch, heb heddwch o hyd;

Fel hwy sy’n y bedd er’s hir amser

’Rwyf allan o olwg y byw;

4Fe ballodd fy ysbryd gan bryder,

A’m calon sy’n wan ac yn wyw.

Rhan

II.

M. S.

5Cofiais y dyddiau gynt, a gwaith

Dy ddwylaw perffaith, Arglwydd;

Ac ar dy waith bydd i barhau

Fy myfyrdodau dedwydd.

6Lledais fy nwylaw atat ti;

Fy enaid i sy’n wastad

Fel tir sychedig am y gwlaw,

’N hiraethus iawn am danat.

7O Arglwydd! gwrandaw fi ’n y fan,

Mae’m hysbryd gwan yn pallu;

Na chudd dy wyneb, rhag yn awr

I’r pydew mawr fy llyngcu.

8Pâr i mi glywed fore glâs,

Dy râs — gobeithiais ynod;

Pâr i mi wybod dy ffordd gu,

A rhodiaf ynddi ’n wastad.

Dyrchafaf f’enaid atat ti —

9Cadw fi rhag y gelyn;

Ymguddiaf, druan, ofnus, gwan,

Byth byth o dan dy edyn.

10Dysg i mi wneyd d’ewyllys di,

Rho im’ oleuni’th wyneb;

Tywysed d’ ysbryd grasol gwir

Fyfi i dir uniondeb.

11Er mwyn dy enw, Arglwydd da,

Bywhâ, a dwg yn dyner,

Fy enaid o bob ing a gwae,

O’th gyfiawnderau lawer.

12Dinystria o’th drugaredd, Iôn,

Fy holl elynion dyrus;

Dy was di wyf — disgyn i’r llaid

Gystuddwyr f’enaid ofnus.

Nodiadau.

Ni hysbysir i ni le nac amser cyfansoddiad y salm hon, fel yr un o’r blaen. Mỳn rhai mai yn ystod tymmor ei ffoedigaeth rhag Saul y canodd Dafydd hi; ac y mae cryn gyffelybrwydd rhyngddi a salmau y tymmor hwnw. Mỳn ereill mai yn amser ei ffoedigaeth rhag Absalom y cyfansoddodd efe hi. Fodd bynag, ymddengys oddi wrth yr ymadrodd, “Cofiais y dyddiau gynt,” ei bod yn ddiweddarach yn ei oes ef na’r tymmor cyntaf; ac y mae yr ymadrodd, “Na ddos i farn â’th was, o herwydd ni chyfiawnheir neb byw yn dy olwg di,” yn ffafriol i’r dybiaeth mai yn amser ei ffoedigaeth rhag Absalom y gweddïodd efe y weddi hon. Y mae yn appelio at Dduw fel tyst o’i ddiniweidrwydd bob amser yn ei weddïau yn amser erledigaeth Saul arno. Ond yn y trallod hwn, yr oedd arno ofn i’r Arglwydd fyned i farn âg ef, a’i adael i ddarfod am dano ynddo, am y gwyddai mai trallod a ddygasai efe arno ei hun yn achos Urias yr Hethiad ydoedd. Gosodir y salm yn nosbarth Salmau Edifeiriol Dafydd — a hi yw yr olaf o honynt.