Salmau 84 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM LXXXIV.8.7.4.I’r Pencerdd ar Gittith, Salm meibion Corah.

1Mor hawddgarol, mor ddymunol,

Arglwydd, yw dy bebyll di;

2Am gynteddau ’m Duw ’r hiraetha

Ac y blysia f’ enaid i:

Gwaedda ’m calon, & c.,

Gwaedda ’m cnawd o hyd am Dduw.

3Hoffi bod o gylch dy babell

Mae aderyn bach y tô,

Cara ’r wennol yno nythu,

I fagu ei chywion yn y fro:

Wrth d’ allorau, & c.,

Di, fy Mrenin a fy Nuw.

4Gwynfydedig yw preswylwyr

Dy sancteiddiaf dŷ, O Dduw!

5Gwyn fyd hwnw sy’ â’i gadernid

Ynot ti, a’i hyder byw:

Yn eu calon, & c.,

Hwy yn wastad mae dy ffyrdd.

Rhan

II.

8.7.

6Y rhai ’n myn’d trwy ddyffryn Baca

A’i gwnant ef yn ffynnon lawn,

Gwlaw y nef a leinw ’r llynau,

I’w dïodi ’n hyfryd iawn;

7Ant o nerth i nerth nes cyrhaedd

Oll bob un i Seion wiw,

I ymddangos yno ’n llawen

I addoli ger bron Duw.

8Clyw, O Arglwydd Dduw y lluoedd!

Duw ’n tad Iago, gwrandaw ’n cri,

9Duw ein tarian, gwel, ac edrych

’Ngwyneb dy Eneiniog di;

10Gwell na mil o ddyddiau ydyw

Un dydd yn dy babell glyd,

Hoffwn gadw ’r drws yn hono

Na byw ’n mh’lasau goreu ’r byd.

11Canys haul a tharian ydyw

’R Arglwydd Dduw — efe a rydd

Ras, goleuni, a gogoniant,

Nerth a dawn yn ol y dydd;

Ni attalia ddim daioni

A fo ’n eisieu dan y nef,

Ar y sawl a rodio ’n uniawn,

12Gan ymddiried ynddo ef.

Nodiadau.

Salm i feibion Corah, o’r rhai yr oedd lliaws yn gantorion y cyssegr yn amser Dafydd, ac fe allai wedi ei chyfansoddi gan un o’r teulu hwnw, ydyw hon: a hyny pan yr oedd byddin Senacherib, y mae yn debygol, wedi cau rhwng Ierusalem a holl ddinasoedd Iudah, fel nad allai y Lefiaid a’r bobl o’r dinasoedd hyny fyned i fyny i Ierusalem i addoli ar y gŵyliau. Teimlai y Lefiad hwn yn gyffelyb fel y teimlai Dafydd, pan oedd efe wedi ei ymlid o Ierusalem yn amser gwrthryfel Absalom; a chwyna, mewn cyffelyb ymadroddion, fod ei enaid yn hiraethu ac yn blysio am gynteddau yr Arglwydd, a theimla megys eiddigedd at yr aderyn tô a’r wennol, a ymlechent ac a nythent o amgylch pabell ac allor Duw, heb i neb eu tarfu, tra yr oedd efe a’r ffyddloniaid yn y wlad a’r dinasoedd yn cael eu cadw draw gan y gelyn, fel nas gallent fyned i dŷ ac at allorau eu Duw. Gweddïa y Salmydd yn daer am adferiad y breintiau a werthfawrogid mor fawr ganddo. Hoffasai efe, meddai, un diwrnod yn nghynteddau ei Dduw yn fwy na mil yn mhebyll y byd, a chadw y drws yn ei dŷ ef yn fwy na thrigo yn mhalasau annuwioldeb: ac felly y teimla ac y profa pob gwir gredadyn. Y mae syniadau, dadganiadau, a deisyfiadau y salm hon yn iaith a lleferydd teimlad pob enaid profiadol o’r nerth a’r hyfrydwch ysbrydol a fwynheir yn nhŷ ac ordinhadau Duw. Y mae etto filoedd yn ein gwlad, ac o’n cenedl ein hunain, a allant ddywedyd mor ddiffuant ag y dywed y Salmydd yma, “Gwell yw diwrnod yn dy gynteddau di na mil,” ac “y dewisent gadw drws yn nhŷ eu Duw o flaen trigo yn mhebyll annuwioldeb.”

Y rheswm a rydd y Salmydd dros ei ddewisiad o drigo yn nhŷ yr Arglwydd o flaen pebyll annuwioldeb yw yr hyn ydyw Duw i’w bobl yn y dadguddiad a rydd efe o hono ei hun iddynt yn ei dŷ:— “haul a tharian,” “goleuni a diogelwch,” a’r hyn a weinydda efe iddynt drwy ordinhadau ei dŷ — “gras a gogoniant.” Yr oedd gwleddoedd breision, a difyrwch y gwin, a’r delyn, a’r ddawns i’w cael yn mhebyll annuwioldeb — pob cyflawnder o dda y byd hwn; ond nid yw Duw i’w fwynhau fel haul a tharian, yn ei heddwch a’i nawdd, yn y pebyll hyny, ond yn ei babell ef ei hun. Os eir i ymofyn gras a gogoniant, rhoddion goreu a phenaf Duw, yn ei dŷ ef, ac nid yn mhalasau annuwioldeb, y maent i’w cael; canys yno y rhwymodd yr Arglwydd y fendith, sef bywyd yn dragywydd. Am balasau annuwioldeb, dywed Esaiah (pen. v. 12) — “Ac yn eu gwleddoedd hwynt y mae y delyn, a’r nabl, y dympan, a’r bibell, a’r gwin: ond am waith yr Arglwydd nid edrychant, a gweithred ei ddwylaw ef nid ystyriant.” Hoffant ddefnyddio a mwynhau trugareddau Duw yn ei ragluniaeth yn eu palasau — ond cauant Dduw ei hun allan o’u calonau.