Salmau 21 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XXI.M. S.I’r Pencerdd, Salm Dafydd.

1O Arglwydd! yn dy nerth a’th rin

Y brenin lawenycha,

Ac yn dy iachawdwriaeth fawr

Mor ddirfawr ymhyfryda.

2Ti ganiateaist iddo gael

Dymuniad hael ei galon;

Deisyfiad ei wefusau heb gêl

Roist iddo ’n ddiogel ddigon.

3Achubaist ti ei flaen yn llon,

A phob bendithion dethol;

Gosodaist ar ei ben yn glaer

Goron o aur rhagorol.

4Hir oes o fywyd wrth ei fodd

Ef a ofynodd genyd;

Hir oes a roddaist iddo hyd byth,

Ac yn dragyfyth hefyd.

5Mawr yw’r gogoniant iddo ddaeth

Trwy’th iachawdwriaeth dirion;

Ti roddaist iddo ef, dy Sant,

Ogoniant a phrydferthion.

6Can’s gwnaethost e’n fendithion, do, ’n

Fendithion yn dragwyddol;

A llawenychi ef o hyd

A’th lon wynebpryd grasol.

Rhan

II.

M. S.

7Herwydd i’r Brenin roi ei gred

Yn Nuw, a’i ’mddiried ynddo,

Trugaredd Iôr a’i deil, fel na

Ysgoga ’i orsedd dano.

8Dy law gaiff afael ar bob un

A fo yn elyn i ti;

Dy ddeheulaw a ddeil yn dỳn

Bob cyndyn mewn drygioni.

9Gwnei hwy fel ffwrnes danllyd boeth

Yn nydd dy noeth ddigllonedd;

Fe’u llyngcir i drueni prudd,

A dyna fydd eu diwedd.

10Eu ffrwyth ddinystri di oddi ar

Y ddaear hon yn ddiau;

A’u had o blith plant dynion oll

Fe’u cyfrgollir hwythau.

11Cydfwriadasant yn ddwfn iawn

Gynlluniau llawn drygioni:

Ond coeg amcanion ynfyd nas

Gallasent eu cyflawni.

12Am hyny gwnei di iddynt ffoi

Pan barotoi dy saethau,

A’u gosod ar dy fŵa tỳn

Yn erbyn eu hwynebau.

13Ymddyrcha, Arglwydd, yn dy nerth,

I ti yn brydferth canwn;

Am dy gadernid, ein Duw mâd,

Yn wastad y’th ganmolwn.

Nodiadau.

Ymddengys yn debygol iawn mai salm o ddiolchgarwch am attebiad i’r weddi dros y brenin (sef Dafydd) yn y salm o’r blaen ydyw hon, wedi iddo ddychwelyd adref yn fuddugoliaethus o’i ryfel â Hadadezer a’r Syriaid. Cyflwynir hi fel hono i’r pencerdd i’w chanu gan gantorion y cyssegr, y rhai a ganasant y salm‐weddi hono drosto: ond wele yma un mwy na Dafydd — a rhai ymadroddion nad allasent gael eu cyflawni ynddo ef, nac yn neb, ond yn y Messïah ei hun; megys, “Gofynodd oes genyt, a rhoddaist iddo; ïe, hir oes, byth, ac yn dragywydd,” a “Gwnaethost ef yn fendithion yn dragywyddol.” Canys er fod Dafydd yn fyw fel dyn, o ran ei enaid, nid yw mwyach yn fyw, fel brenin; ond y mae y Brenin y tystiolaethir am dano yma yn byw fel brenin byth ac yn dragywydd; a sicrheir iddo fuddugoliaeth lwyr ar ei holl elynion: “Canys rhaid iddo deyrnasu hyd oni osoder ei holl elynion dan ei draed.” Yr oedd buddugoliaethau Dafydd yn fath ar gysgodau o fuddugoliaethau Crist, drwy weinidogaethau ei ragluniaeth a’i air, ar ei holl elynion ysbrydol, ac o lwyddiant ei deyrnas ar y ddaear.