Salmau 28 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XXVIII.M. C.Salm Dafydd.

1O Arglwydd! gwaeddaf arnat, ti

Yw craig fy nerth a’m nawdd;

Na thaw di wrthyf, rhag im’ fod

Fel hwy sy’n syrthio i’r clawdd.

2O! erglyw lef fy ymbil, doed

Atat, i’th babell fry;

Pan y dyrchafwyf fy nwy law

Tuag at dy gafell gu.

3Na thyn fy enaid gyda’r ffol

Annuwiol dorf, yr hon

Lefara heddwch pan mae dig

A brad yn llon’d ei bron.

4Dod iddynt hwy yn ol eu gwaith

A’u dwfn ddrygionus fryd;

Yn ol gweithredoedd eu dwy law

Tâl iddynt hwy i gyd.

5Am nad ystyriant fawredd Duw

A gwaith ei ddwylaw ef,

Dinystria hwy, darfydded am

Eu coffa dan y nef.

Rhan

II.

M. C.

6Bendigaid fyddo’r Arglwydd byth,

Gwrandawodd ar fy llef;

Fy nerth, fy nharian, a fy rhan

Dragwyddol ydyw ef.

7Fy nghalon gredodd ynddo, ac

Fe’m nerthodd i, ei was;

Fy nghalon lawenhâ am hyn,

A chanaf am ei ras.

8Yr Arglwydd sydd i’r cyfryw rai

Yn nerth a noddfa gre’,

Cadernid iachawdwriaeth ei

Eneiniog yw efe.

9Dy bobl cadw, Arglwydd da,

I’th etifeddiaeth dod

Dy fendith; portha, dyrcha hwy’n

Dragywydd er dy glod.

Nodiadau.

Yn nechreu y salm hon, megys llawer o’i salmau ereill, ymbilia y Salmydd yn daer ar ei Dduw i wrandaw ac atteb ei weddïau, gan y teimlai fwy o ofal a phryder ynghylch hyny na dim arall. “Erglyw lef fy ymbil, pan waeddwyf arnat,” medd ef; yr hyn sydd yn dangos fod ei enaid mewn gwasgfa, yr hon a barai ei fod yn daer, dyfal, a gafaelgar yn ei weddi. Y gweddïau y byddo llef a gwaedd felly ynddynt ydynt bob amser yn llwyddiannus.

Gweddïa yma yn nesaf na byddai iddo gael ei dynu gyda’r annuwiolion — ei ddal yn eu maglau, a syrthio yn eu dwylaw; y rhai a lefarent yn deg wrtho, ac a ymddangosent yn gyfeillion iddo, er ei dwyllo i ymddiried ynddynt, fel y gallent gael gwell mantais i’w fradychu a’i niweidio. Y fath waethaf a mwyaf peryglus o elynion yw y cyfryw ddynion. Iudasiaid yn bradychu â chusan ydynt. Gweddïa hefyd am i’r Arglwydd farnu a thalu i’w elynion hyny, y rhai a wnaent anwiredd yn faleisus, yn ol drygioni eu gweithredoedd a’u hamcanion; ac yna tỳr allan i fendithio Duw, yn y sicrwydd a deimlai ei fod yn gwrandaw, ac yr attebai efe ei weddïau; a thraetha ei hyder a’i ymddiried diysgog yn ei Dduw, fel ei “nerth a’i darian,” a llawenydd a diolchgarwch ei galon, yn y profiad o’r hyder hwnw; a diwedda ei salm hon, fel aml un o’i salmau, mewn deisyfiad dros yr holl saint, am bob rhodd a bendith ddwyfol iddynt.