Salmau 41 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XLI.8.7.4.I’r Pencerdd, Salm Dafydd.

1Gwyn ei fyd yr hwn ystyrio

Wrth y tlawd, gan wrando ’i lef,

Pan ddêl amser adfyd arno

’R Arglwydd a’i gwareda ef:

2Ceidw’i fywyd, & c.,

A bywha ei ysbryd gwan.

Gwynfydedig ar y ddaear

Fydd dan gysgod nawdd y nef;

I ewyllys ei elynion,

Arglwydd, na ddod dithau ef:

3Nertha ’i galon, & c.,

Pan fo ar ei wely ’n glaf.

Duw gyweiria ei holl wely

’N esmwyth iawn, â’i ddwylaw ’i hun,

Fel y caffo ’r gŵr trugarog

Orphwys arno pan fo’n flin:

4Wrthyf finnau, & c.,

Felly, Arglwydd, trugarhâ.

O! iachâ fy enaid, Arglwydd!

Pechais, ’rwyf yn haeddu ’th ŵg,

5A’m gelynion sydd am danaf

Beunydd yn llefaru drwg:

Bryd y derfydd, & c.,

Meddant, am ei enw ef?

6Ac os daw y gelyn taeog

Ataf, i ymwel’d â mi,

Dywed gelwydd, casgla ’i galon,

Anwireddau fwy na rhi’:

Pan êl allan, & c.,

Traetha ’r anwireddau hyn.

Rhan

II.

8.7.4.

7Fy nghaseion gydhustyngant

Yn fy erbyn yn sarhaus;

Yn fy erbyn y dych’mygant

Ddrwg a niwed yn barhaus:

8Aflwydd, meddant, & c.,

A lŷn wrtho, ac ni chwyd.

9’R hwn oedd anwyl genyf, hwnw

Yr hyderwn arno — bu

Wrth fy mwrdd yn bwyta ’m bara,

Godai ’i sawdl i’m herbyn i:

10Ti, O Arglwydd! & c.,

Trugarhâ, a bydd o’m tu.

Cwyd fi fel y talwyf iddynt,

11Felly y gwybyddaf fi

Mod i’n gymmeradwy yn d’ olwg,

Ac yn hoffus genyt ti:

Ni cha’r gelyn, & c.,

Orfoleddu i’m herbyn mwy.

12Ond am danaf fi, mi gredaf

Y cynneli fi yn llon,

Yn f’ uniondeb, gan fy ngosod

Yn dragywydd ger dy fron:

Pan fo’m gelyn, & c.,

Olaf wedi ei ddileu.

13Bendigedig fyddo’r Arglwydd

Dduw, o dragwyddoldeb draw,

Cyn yr oesau hyd ddiderfyn

Oesau ’r tragwyddoldeb ddaw:

Felly y byddo, & c.,

Felly y byddo, byth, Amen.

Nodiadau.

Salm wedi ei chyfansoddi mewn cystudd ydyw hon etto, megys y xxxviii. a’r xxxix. Yn gyntaf, y mae yn bendithio, ac yn gweddïo dros gyfeillion a ddangosasent gydymdeimlad âg ef, a charedigrwydd iddo yn ei gystudd a’i iselder. Sicrha fel ffaith fod sylw caredig Duw yn wastad ar y dynion tosturiol a thrugarog wrth drueiniaid tlodion a chystuddiedig, ac y bydd efe yn dyner a gofalus am y cyfryw pan fyddant mewn cystudd eu hunain; a gweddïa am hyny iddynt. Yn nesaf, y mae yn coffau am ymddygiad angharedig, dideimlad, a chreulawn rhywrai tuag ato yn ei gystudd, oeddynt yn llawenhau yn ei adfyd, ac yn dymuno na chyfodai byth o’i gystudd; ac yn neillduol am ryw rith gyfaill, neu gyfeillion, a ymwelsent âg ef, gan gymmeryd arnynt deimlo a gofidio drosto; ond wedi myned allan, a ddangosent bob llawenydd yn y gobaith y darfyddai am dano. Y mae cyfeillion cywir, cyfeillion mewn adfyd, yn un o fendithion gwerthfawrocaf bywyd, a gau gyfeillion yn un o ffynnonellau chwerwaf gofid dyn da. Un o’r siomedigaethau mwyaf gofidus ydyw y siomedigaeth mewn dyn yr ymddiriedid iddo fel cyfaill mynwesol, ac a gawsai lawer o garedigrwydd oddi ar law yr hwn y tröai yn fradwr iddo! Dichon fod Ahitophel yn neillduol mewn golwg gan y Salmydd yma.

Gweddïa y Salmydd am fod i’w elynion gael eu siomi yn eu disgwyliadau am ei farwolaeth yn y cystudd a’r trallod yr oedd ynddo, ac ymgyssura yn yr hyder yn nhrugaredd Duw iddo mai felly y byddai:— y byddai iddo gael ei gyfodi o’i gystudd i dalu i’w elynion penaf; a’i gynnal, drwy ras, i rodio mewn perffeithrwydd calon ger bron Duw, ac yn y diwedd ei osod a’i sicrhau byth ger ei fron ef mewn gogoniant; ac yn yr hyder hwn, terfyna gan foliannu Duw gyda gwresawgrwydd mawr. “A oes neb yn eich plith mewn adfyd? — gweddïed.” Dyna wnai y Salmydd adfydus bob amser; ac mewn gweddi, a thrwy weddïo yn unig, y byddai efe yn cael ymwared ac esmwythâd.