Salmau 29 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XXIX.M. S.Salm Dafydd.

1O! moeswch glod i Dduw yn chwyrn,

Chwi feibion cedyrn, codwch;

Ei nerth a’i fawr ogoniant ef

Ag uchel lef datgenwch.

2O! moeswch i’r Goruchaf Fod

Ogoniant clod ei rinwedd;

Addolwch ger ei fron ar frys

Yn nghyssegr lys ei fawredd.

3Llef nerthol Duw a glywir draw

Uwch law y dyfroedd dyfnion,

Rhydd Duw’r gogoniant daran floedd

Oddi ar y dyfroedd mawrion.

4A llef Iehofah sydd mewn nerth,

Ac mewn prydferthwch dwyfol;

5Ei lef a ddryllia’r cedrwydd ban,

Sef cedrwydd Liban oesol.

6Gwna iddynt lamu megys llo,

Liban a Sirion hefyd;

Neu megys llwdn unicorn,

Gan faint eu horn disyfyd.

7Gwna llef Iehofah o’i deml lân

I’r fflamau tân wasgaru;

Ei fforchog fellt o’r cwmwl ban

Ant allan gan lewyrchu.

8Gwna llef Iehofah gan ei nerth

I’r anial anferth grynu;

Anialwch Cades drwyddo draw

A fydd dan fraw’n cynnhyrfu.

9Ei daran lef a wna ar frys

I’r ewig ofnus lydnu;

Ac yn ei deml sanctaidd wiw

Pawb unant i’w foliannu.

10Iehofah sydd yn Frenin mawr

Uwch daear lawr, a’i stormydd;

Ac ar ei orsedd ef fel hyn

Sy’n Frenin yn dragywydd.

11Yr Arglwydd wisg ei bobl â nerth,

Yn brydferth o’i drugaredd;

Efe a’u bendithia hwy bob rhai

Yn wastad â’i dangnefedd.

Nodiadau.

“Gwyn eu byd y rhai pur o galon, canys hwy a welant Dduw.” Felly yr oedd y Salmydd: gwelai ef law Duw yn mhob peth, a pob digwyddiad. Y mae yn debygol, ac yn fwy na thebygol, mai ar ystorm gref o fellt a tharanau, a gwlaw, y cyfansoddodd efe y gân fywiog ac effeithiol hon. Tra yr oedd ereill o’i amgylch yn crynu gan fraw, fe ddichon, eisteddai ef mewn tawelwch i gyfansoddi mawl‐gân i’r hwn oedd ar y pryd “yn gyru’r mellt i ehedeg, yn hollti’r cedrwydd, ac â’i daranau yn peri i’r mynyddoedd grynu.” Geilw ar y meibion cedyrn, a dybient yn uchel am eu gallu a’u hawdurdod eu hunain, i gydnabod mawredd anfeidrol Iehofah fel llywodraethwr elfenau natur; a dysgu, yn wyneb yr amlygiad o’r mawredd hwnw yn y mellt a’r taranau, pa mor wan a dinerth oedd eu mawredd a’u gallu eu hunain. Ymgysura yn yr ystyriaeth fod yr hwn a lefarai gyda’r fath fawrhydi gogoneddus yn y taranau a’r tymmhestloedd, yn eistedd yn Frenin yn dragywydd ar ei orseddfa yn y nefoedd fry, yn preswylio hefyd ger llaw, ac megys yn gymmydog agos iawn ato, yn ei deml, neu y babell a wnaethai efe iddo; ac yno bob amser, ac yn barod ar bob amgylchiad, i nerthu a bendithio ei bobl. Os oedd y dymmhestl yn gref ac ofnadwy oddi allan, yr oedd hi yn dawelwch a thangnefedd oddi mewn, yn y babell.