Salmau 72 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM LXXII.7.4.Salm i Solomon.

1Dod i’r Brenin, O fy Nuw!

Ei lawn hawliau,

Ac i fab y Brenin gwiw,

’Th gyfiawnderau;

2Llywodraethu ’th bobl wna

Mewn cyfiawnder,

I’th drueiniaid rhydd farn dda,

Mewn unionder.

3Y mynyddoedd ddygant hedd

Rhad yn llawnder,

Hwythau ’r bryniau yr un wedd,

Drwy gyfiawnder;

4Rhydd i’r gorthrymedig farn,

Y tlawd wareda;

Y gorthrymydd, gorn a charn,

Ef a’i dryllia.

5Tra fo haul a lleuad wen

Yn y nefoedd,

Cydnabyddant ef yn ben

Yn oes oesoedd;

6Ei ddylanwad fydd fel gwlaw

O’r wybrenydd;

Fel cawodydd maethlon daw

Ar y meusydd.

7Y cyfiawn, yn ei ddyddiau ef,

A flodeua;

Tra fo lleuad yn y nef,

Hedd a ffyna;

8Efe o fôr i fôr a fydd

Frenin hawddgar,

Ac o’r afon hyd drigfeydd

Eitha’r ddaear.

Rhan

II.

9.8.

9O’i flaen ef ymgryma trigolion

Yr anial pellenig i gyd;

I lawr at ei draed daw ’i elynion,

A llyfant y llwch yno ’nghyd;

10Brenhinoedd beilch Tarsis a’r ’nysoedd

A ddeuant yn isel i’w wydd;

Brenhinoedd pell Sheba a Seba

A ddygant eu rhoddion yn rhwydd.

11Ië, fe ddaw ’r holl frenhinoedd,

Ymgrymu a wnant ger ei fron;

Ymgasglu a wna ’r holl genhedloedd

I’w gydwasanaethu yn llon;

12Can’s gweryd ’r anghenog pan waeddo,

Y truan a’r tlawd yr un wedd,

A’r hwn na bo noddwr neb iddo,

Fe ddyry i hwnw wir hedd.

13Fe arbed, fe achub y rheidus,

Fe gyfyd, a gweryd y gwan,

Fe amddiffyn eneidiau truenus

14Rhag trawsder a thwyll yn mhob man;

Eu gwaed yn ei olwg fydd gwerthfawr,

15Byw hefyd byth byth fydd efe,

Fe ddygir aur Seba ’n swm dirfawr,

Yn anrheg o fodd iddo fe.

Rhan

III.

8.7.

Hwy weddïant drosto ’n wastad;

Beunydd y clodforir ef,

Gan genhedloedd ar y ddaear,

Yn mhob ieithoedd dan y nef.

16Fry, ar benau y mynyddoedd,

Bydd dyrneidiau llawn o ŷd;

Y ffrwyth ysgwyd megys Liban,

A blodeua ’r bobl i gyd.

17Bydd ei enw yn dragywydd,

Pery tra fo haul y nef;

Ymfendithia ’r bobl ynddo,

Gwynfydedig galwant ef.

18Bendigedig fyddo ’r Arglwydd,

Arglwydd Dduw ei Israel yw;

’R hwn yn unig sydd yn gwneuthur

Rhyfeddodau — ef sydd Dduw.

19Bendigedig byth fo ’i enw

Yn y nefoedd fry uwch ben;

A’r holl ddaear o’i ogoniant

Fyddo ’n llawn. Amen, Amen.

20Gorphen gweddïau Dafydd, mab Iesse.

Nodiadau.

Gweddïodd Dafydd, mab Iesse, lawer mwy nag un dyn arall yn ei oes yn ddiau; ac y mae genym fwy o’i weddïau ef nag o weddïau un arall o ddynion sanctaidd yr Ysgrythyrau. Ond yma y mae gorphen ar ei weddïau. Cawn amryw o weddïau a chaniadau o’i eiddo etto yn y salmau dilynol; ond hon yw yr olaf o’i weddïau yn y dosbarth hwn: ac nid hyny yn unig, ni a dybiwn mai hon yw gweddi olaf ei fywyd. Yr oedd yn gweddïo hon yn ymyl angeu, ac yn ymyl y nefoedd; ac y mae yn orlawn drwyddi o ysbryd y nefoedd. Y mae efe yma wedi colli ei olwg ar ei holl elynion a’i holl drallodau, ac megys yn “nofio mewn cariad a hedd,” ac yn cofleidio yr holl fyd a’r holl genhedloedd yn mynwes ei serch a’i ddymuniadau goreu.

“Salm i Solomon” yw y teitl sydd i hon; ond, “Wele, fwy na Solomon yma.” Gosodiad Solomon i eistedd ar ei orseddfaingc gan Sadoc yr offeiriad, a Nathan y prophwyd, a Benaiah, mab Iehoiadah, un o gedyrn ei lu, a hyny drwy ei orchymyn, ac yn ol ei gyfarwyddyd ef ei hun, oedd yr achlysur yn ddiau, ar yr hwn y gweddïodd y Salmydd ei weddi olaf hon. Yr oedd efe ar ei glaf wely ar y pryd, a bu farw cyn pen nemawr o ddyddiau wedi hyny.

Gesyd allan yn ei weddi brophwydoliaethol hon gyflawnder y llwyddiant a’r dedwyddwch tymmorol a fwynhâai Israel o dan deyrnasiad heddychol Solomon, a gweinyddiaeth gyfiawn ei lywodraeth; yr hyn a gysgodai y llwyddiant a’r dedwyddwch ysbrydol, llawer mwy a gwerthfawrocach, a ddygai llywodraeth rasol y Messïah i’r byd yn nyddiau yr efengyl, yn yr hwn y cydgyfranogai yr holl genhedloedd. Cyflawnwyd yr addewid i’r tadau, Abraham, Isaac, ac Iacob, yn ei bendithion tymmorol, i’r genedl dan deyrnasiad Solomon, i’w helaethrwydd penaf; ond yr oedd i’r addewid hono ystyr uwch, helaethach, a gogoneddusach: “Ac yn dy hâd di y bendithir yr holl genhedloedd,” meddai Duw wrth Abraham. Ni chyflawnwyd hyny yn Solomon; ond y mae i, ac yn cael ei gyflawni yn Nghrist drwy’r efengyl: ac yn y rhagolwg ar hyny, y mae Dafydd ar derfyniad ei weddi hon yn bendithio Duw gydag awyddfryd a gwres angerddol, gan ddyblu ei foliant, a deisyfu am brysuriad dyfodiad yr amser dedwydd i ben, pan y bydd yr holl ddaear wedi ei llenwi â gwybodaeth gogoniant yr Arglwydd: a dybla ei “Amen” wrth ei ddeisyfiad olaf — yr hyn a ddengys fod ei holl enaid yn dywalltedig yn y dymuniad.

Y mae efe tua diwedd y salm wedi colli pob golwg ar Solomon, a’i ogoniant ef a’i frenhiniaeth, yn yr olwg ar ogoniant mwy rhagorol y Messïah a’i frenhiniaeth; ac yn defnyddio ymadroddion i osod allan ogoniant yr olaf, a’i lywodraeth, nad oeddynt ond mewn ystyr cyfyng iawn, os o gwbl, yn briodol i’w cymmhwyso at y blaenaf; megys “Ei enw fydd yn dragywydd: ei enw a bery tra byddo haul; ac ymfendithiant ynddo: yr holl genhedloedd a’i galwant yn wynfydedig!” “Wele fwy na Solomon yma!”