Salmau 16 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XVI.M. H. D.Michtam Dafydd.

1Cadw, O Dduw! a gwared fi,

Can’s ymddiriedaf ynot ti —

2Fy enaid dd’wedodd mai ti yw

Fy unig Arglwydd i a’m Duw:

Fy na nid yw i ti ’n un fraint,

3Ond i dy etholedig saint,

Sydd ar y ddaear — ynddynt hwy

Y mae fy holl hyfrydwch mwy.

4I’r rhai a geisiant dduwiau gau,

Y bydd gofidiau’n amlhau;

Ni offrymaf fi eu hoffrwm hwy,

Ac ni choffâf eu henwau mwy:

5Iehofah ’n unig yw fy rhan,

Ac etifeddiaeth f’enaid gwan;

Efe ei hun yw’m phiol lawn,

Fy nghoelbren gynnal ef yn iawn.

6Syrthiodd llinynau ’m rhandir llawn,

Yn wir mewn lleoedd hyfryd iawn;

Ni ddaw i’m cwrdd na braw na brêg,

Mae i mi etifeddiaeth deg;

7Yn nyfnder nos bendithiaf Dduw —

F’ arweinydd a’m cynghorwr yw:

8Yn wastad ger fy mron y mae,

Ar fy neheulaw i’m cryfhau.

9Am hyn fy nghalon lawenhâ,

Fy ngenau fola ’i enw da,

Fy nghnawd a orphwys yn y bedd,

Yn dawel yn ei hyfryd hedd;

10Can’s ni adewir f’enaid cu

Yn hir dan gloion angeu du,

Ac ni oddefi i’th Sanct dilyth,

I weled llygredigaeth byth.

11Dangosi i mi’r ffordd o’r bedd,

I’r bywyd o drag’wyddol hedd,

Lle mae rhyw ddigllonrwydd llawn,

O bob digrifwch melus iawn,

Ar dy ddeheulaw i’w fwynhau,

Ac yn dragywydd i barhau:

Ar ol y gauaf du fe ddaw

Diddiwedd haf yr ochr draw.

Nodiadau.

Salm Fessianaidd yw hon: efe ei hun, drwy ei Ysbryd, yn ngenau Dafydd, sydd yn ei llefaru. Y mae rhai ymadroddion yn ei dechreu yn briodol i Dafydd, ac i bob Cristion, i’w defnyddio; ond nid oes dim ynddynt y byddai yn ammhriodol eu cyfrif i’r Messïah yn ei ystad o ddarostyngiad. Os ydyw Dafydd yma o gwbl ar ddechreu y salm, y mae efe yn fuan megys yn diflanu o’r golwg: ac, fel ar fynydd y gweddnewidiad, ar ol ymadawiad Moses ac Elias, na welai y dysgyblion “neb ond yr Iesu yn unig;” felly yma, tawa ac ymgilia Dafydd — ac ni welir neb ond y Messïah ei hun. Y mae yr ymadroddion yn gyfryw nad ydynt gymmhwys i neb ond iddo ef. Llefara yma wrth y Tad, fel yr oedd efe yn was iddo, ac yn anfonedig ganddo, gan draethu ei hyder ynddo am ei gymmhorth i gyflawni, a’i gymmeradwyaeth o waith ei gyfryngdod. Llefara yn benaf fel offeiriad y drefn gyfryngol, ac am y wobr addawedig iddo am waith ei offeiriadaeth. Fel nad oedd i’r offeiriaid Lefiaidd dan y gyfraith ran na meddiant yn nhir Gwlad Canaan — “Canys yr Arglwydd ei hun oedd eu rhan a’u hetifeddiaeth hwy,” fel y dywed efe wrthynt, ac am danynt — felly dywed yr Offeiriad mawr yma, mai Iehofah yn unig oedd ei ran a’i etifeddiaeth ef, a’r wobr a addawsai efe iddo; sef, ei had — ei saint, “y rhai rhagorol;” “yn y rhai y mae fy holl hyfrydwch,” medd efe. Traetha yma lawn foddlonrwydd ei enaid yn yr etifeddiaeth deg, y disgynasai llinynau yr arfaeth dragywyddol ar ei thiroedd i’w mesur iddo; ac efe a ddengys i bawb yn holl lywodraeth Iehofah ddydd a ddaw, “beth yw golud gogoniant ei etifeddiaeth ef yn y saint,” pan ddel efe i’w ogoneddu, ac i fod yn rhyfeddol ynddynt. Yn olaf, y mae efe yn edrych trwy dywyllwch dudew ei ddioddefiadau a’i farwolaeth ar oleuni boreu y trydydd dydd:— “Na adewid ei enaid yn uffern (h. y., yn y byd anweledig), ac na oddefid i’w gorph weled llygredigaeth” yn y bedd; yr hyn a welodd corph pob un arall a aeth iddo erioed, ac a wel pob un a ä iddo etto — y “dangosai y Tad iddo lwybr bywyd” o fro llygredigaeth, cyn i lygredigaeth ymaflyd ynddo, ac y dyrchefid ef i fwynhâd o’r digrifwch tragywyddol oedd iddo ar ei ddeheulaw. Defnyddia yr apostolion Pedr a Phaul yr ymadroddion sydd yn y gyfran olaf o’r salm hon fel prophwydoliaeth bennodol am adgyfodiad Crist o’r bedd foreu y trydydd dydd, a’i esgyniad i’w ogoniant yn y nefoedd — ymadroddion nad ydynt yn briodol i nac am neb arall, ond ef yn unig: Act. iii. 25-31, a xiii. 35-37.