Salmau 38 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XXXVIII.M. B. C.Salm Dafydd — er coffa.

1O Arglwydd! yn dy lid,

O blegid fy anwiredd,

Na chospa fi — ni allaf ddal

Mo ddial dy ddigllonedd.

2Dy saethau sydd o hyd

Ynglŷn wrth f’ ysbryd clwyfus,

A’th law arnaf sy’n drom iawn,

Yr wyf yn llawn ofidus.

3’Does iechyd yn fy nghnawd,

Wyf wan a thlawd o’th ddigter;

Na hedd i’m hesgyrn i’w fwynhau,

O herwydd fy mai ysgeler.

4Camweddau f’ oes is nen,

Hwy dros fy mhen a aethant;

Mae’u baich yn drwm, rhy drwm i mi,

I lawr i’r lli y’m soddant.

5Fy nghleisiau pydru maent,

Llygrasant gan f’ ynfydrwydd;

6Crymwyd, gostyngwyd fi ’n dra mawr —

Yr wyf mewn dirfawr dywydd.

7Fy lwynau sydd yn llawn

Ffieiddglwyf digllawn, rhyfedd;

Ac nid oes iechyd yn fy nghnawd,

O blegid nawd f’ anwiredd.

8Gwanhawyd, drylliwyd fi—

Mawr yw’m trueni weithion;

Rhuais yn isel yn y llwch,

Gan aflonyddwch calon.

Rhan

II.

M. S.

9O’th flaen, O Dduw! ’n ddigoll,

Y mae fy holl ddymuniad;

Ni chuddiais fy ngofidus gri,

Oddi wrthyt ti, fy Ngheidwad.

10Fy nghalon, llamu wnaeth,

A’m nerth a aeth oddi wrthyf;

A llewyrch gwiw fy llygaid llaith,

Nid ydyw chwaith ddim genyf.

11Fy nghyfneseifiaid gau,

A’m perthynasau safent,

Draw oddi ar gyfer i fy mhla —

Oddi wrthyf ymbellhäent.

12Y rhai a’m llwyr gasânt,

A osodasant faglau;

Rhai geisient niwed f’ enaid gwan,

Draethasant anwireddau.

Hwynthwy ar hyd y dydd,

Dych’mygion efrydd lunient:

13A mi fel byddar yn y fan,

Ni chlywn hwy pan lefarent.

Yr oeddwn fel y mud

Heb fedru agoryd genau;

14Fel mud a byddar hurt yn syn

Heb atteb yn ei enau.

Rhan

III.

M. B. C.

15O herwydd im’, O Dduw!

Roi’m gobaith byw yn wastad,

A’m hyder ynot ti — gwna farn

Ar f’achos, gadarn Geidwad.

16-17Can’s d’wedais, Gwrandaw fi,

Rwy’ bron yn cloffi beunydd;

O hyd mae’m dolur ger fy mron,

A’m holl ofidion cerydd.

18Mynegu ’m bai a wnaf,

Pryderaf am fy mhechod;

19Byw ydynt fy ngelynion llym,

Cedyrn o rym i’m gorfod.

O hyd yr amlhânt,

Y rhai ’m casânt fel gelyn;

20Y rhai dros dda a dalant ddrwg

A ddaliant ŵg i’m herbyn.

Am ’mod i’n dilyn da

Y’m llwyr gasâ’m gelynion —

21O Dduw! fy nerth, nac ymbellhâ;

22I’m gwared, brysia ’n union.

Nodiadau.

Gelwir hon yn Salm Dafydd — er coffa. Un o’i saith salm edifeiriol ydyw, lle y mae efe yn coffa, yn laf, Ei anwireddau a’i bechodau, gyda galar a hunan‐ffieiddiad ger bron Duw o’u herwydd. Yn 2il, Ei drallodau blinion o herwydd ei bechodau. Ymddengys ei fod dan gystudd trwm ar y pryd, neu wedi bod yn ddiweddar felly. 3ydd, Coffa am falais, a dygasedd anghymmodlawn ei elynion tuag ato: y rhai a osodent faglau iddo, a draethent anwireddau am dano, ac a ddychymygent ddichellion yn ei erbyn beunydd. 4ydd, Anffyddlondeb ac angharedigrwydd ei gyfeillion a’i berthynasau; y rhai, fe ymddengys, oeddynt ar yr adeg hono yn troi eu cefnau arno yn ei drallod. 5ed, Coffâ ei obaith a’i hyder yn ei Dduw, fel ei unig gyfaill dianwadal a ffyddlawn, pan wedi ei adael gan bawb; a therfyna mewn gweddi am ei gymmhorth iddo yn ei drallod.

Hon yw y salm fwyaf cwynfanus drwyddi oll o holl salmau Dafydd. Nid oes ynddi nemawr i ddim ond cwynfanau trymion a gofidus. At ba drallod yn neillduol yn ei fywyd y cyfeirir yma, nis gellir penderfynu.