Salmau 132 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM CXXXII.M. H. D.Caniad y Graddau.

1Duw! cofia Dafydd a holl bwys

Ei ofal dwys a’i bryder llawn;

2Fel tyngodd i Dduw Iago o’i fodd,

Ac yr addunodd lawer iawn;

3Gan dd’weyd, Ni ddof i gell fy nhŷ,

Ni ddringaf ar fy ngwely clyd,

4-5Nes caffwyf le, O Dduw! i ti,

I drigo gyda mi o hyd.

Ni roddaf gwsg i’m llygaid hyn,

Na chyntyn i’m hamrantau chwaith,

Nes penu ar y lle, a chael

Dechreuad gafael ar y gwaith.

6’Ni glywsom sôn (mae hyn mewn co’)

Mai o fewn bro Ephratah wiw,

Yn maes y coed, ger llaw i’r dre’,

Mae dewis le Iehofah ’n Duw.

Rhan

II.

7.6.

7Ynghyd yr awn i’w bebyll,

Ymgrymwn ger ei fron,

8O cyfod, Arglwydd! brysia,

Tyr’d i’th orphwysfa hon;

Cartrefed arch dy fawredd

Di yma yn ein plith,

Rhwng esgyll ei cherubiaid,

O! aros, aros byth.

9D’ offeiriaid â chyfiawnder,

A wisga oll yn lân,

A’th saint fo’n gorfoleddu

Mewn hyfryd fawl a chân;

10Er mwyn dy lŵ i Dafydd,

O Arglwydd! na thro di

Dy wyneb oddiwrth d’Eneiniog,

Ein brenin enwog ni.

Rhan

III.

7.6.

11Yr Arglwydd mewn gwirionedd

I Dafydd tyngu wnai,

Ni thry ef oddi wrth hyny,

Ei air wna gwblhau;

O ffrwyth dy gorph gosodaf

Wr ar d’orseddfaingc wen,

I eistedd mewn gogoniant,

A’i goron ar ei ben.

12Os cadw wna dy feibion

Fy ammod i, a’m gair,

Y rhai a ddysgwyf iddynt,

Hwynthwy a gadarnhair;

Eu meibion hwythau hefyd,

Mewn llawn ddiogel hedd,

Gânt eistedd yn dragywydd,

Ar dy frenhinol sedd.

13Can’s Duw ddewisodd Seion;

Ac a’i chwennychodd hi,

Yn drigfa iddo ’i hunan,

Byth yn ein canol ni:

14Wel, dyma fy ngorphwysfa ’n

Dragywydd, medd efe,

Ac yma gwnaf fy nghartref —

Fy hoff ddewisol le.

15Bendithiaf fi ei lluniaeth,

Ac ni bydd mwyach ball

Ar fara ei rhai tlodion —

Mi a’u porthaf hwy’n ddiwall;

16A gwisgaf ei hoffeiriaid

Ag iachawdwriaeth lon,

A’i saint a orfoleddant,

Dan ganu ger fy mron.

17Mi baraf i gorn Dafydd

Flaguro ’n hyfryd iawn;

Darperais i’m Heneiniog

Lamp oleu ddisglaer lawn:

18A ch’wilydd y gorchuddiaf

Ei holl gaseion syth,

A’i goron arno yntau

Flodeua ’n enwog byth.

Nodiadau.

Tybia esbonwyr yn gyffredin mai Solomon a gyfansoddodd y salm hon, ar achlysur cyssegriad y deml. Y mae ynddi rai ymadroddion, megys, “Cyfod, Arglwydd, i’th orphwysfa; ti, ac arch dy gadernid,” a ddefnyddir ganddo yn ei weddi ar yr achlysur hwnw; a dichon ddarfod iddo eu rhoddi i’r cantorion i’w chanu ar ol ei weddi. Y mae efe yn dwyn i gôf ger bron Duw yn ei gân hon, yn gyntaf, dduwioldeb diffuant ei dad Dafydd — yn neillduol, ei fawr ofal am dŷ ac addoliad Duw; ac fel yr oedd efe wedi addunedu a phenderfynu adeiladu teml i Dduw, ond fel yr attaliwyd ef gan Dduw ei hun drwy’r prophwyd Nathan. Yn ail, y mae yn adgofio i Dduw yr addewidion a wnaethai efe i Dafydd:— tyngodd i Dafydd y buasai efe yn adeiladu tŷ i Dduw, a thyngodd Duw y buasai efe yn adeiladu tŷ i Dafydd. Yn awr, yr oedd llŵ Dafydd i Dduw wedi ei gyflawni gan ei fab ef; a llŵ Duw i Dafydd yn cael ei gyflawni i’w dŷ yntau, yn nghadarnhâd ei orseddfaingc, dan Solomon. Adgoffir addewidion grasol Duw i Dafydd a’i dŷ gyda gwresog ddiolchgarwch; ac edrychir yn mlaen yn ddiau at addewid fawr y cyfammod a dyngasai Duw i Dafydd; sef, cyfodiad y Messiah i eistedd ar ei orseddfaingc yn dragwyddol, i deyrnasu arni yn ei ogoniant Cyfryngol, a dygiad ei holl elynion i gywilydd a dinystr!