Salmau 43 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM XLIII.8.7.

1Barn fi, O Dduw! a dadleu troswy’

’N erbyn cenedl ddrwg ei naws;

Gwared fi o law ’r twyllodrus,

Rhag y dyn anghyfiawn traws;

2Canys ti yw Duw ’m cadernid,

Pa’m y bwri heibio ’th was?

Pa’m yr af fi yn alarus

Dan orthrymder gelyn câs?

3Anfon dy oleuni nefol,

A’th wirionedd oddi fry,

I fy nhywys, a fy arwain,

I dy fynydd, ac i’th dŷ;

4Yna deuaf at dy allor,

Etto mewn gorfoledd gwiw

Canaf i ti ar y delyn,

O fy Nuw! — fy Nuw — fy Nuw!

5Pa’m y’th ddarostyngir, f’ enaid?

Pa’m terfysgi dan fy mron?

Yn dy Dduw gobeithia etto,

Fe ä heibio ’r dymmestl hon;

Ti gei etto ei foliannu,

Mewn llawenydd, ac â chân,

Am yr iachawdwriaeth hyfryd,

Dardd o wedd ei wyneb glân.

Nodiadau.

Parhâd o’r salm flaenorol ydyw hon. Y mae yr un teimlad hiraethus a galarus, yr un ymdrech rhwng ofnau a gobeithion, yn cael eu gosod allan, ac yn yr un cyffelyb ymadroddion, yn y ddwy. Ei ffydd a’i obaith sydd yn buddugoliaethu ar ei ofnau a’i ammheuon yn niwedd hon, fel yn niwedd hono. Addawa iddo ei hun ymwared o’i drallod, adferiad o’i alltudiaeth, ac y byddai iddo drachefn gael mwynhau yr hyn a ddymunai uwch law pob peth arall; sef, myned at allor ei Dduw, a’i fwynhau ef yn ordinhadau ei dŷ.