Salmau 64 - Welsh Metrical Psalms by William Rees 1875

SALM LXIV.M. S.I’r Pencerdd, Salm Dafydd.

1Clyw fi, O Dduw! a gwrandaw ’m llef,

A doed i’r nef fy ngweddi;

Cadw fy einioes rhag y dyn

Y sydd yn elyn imi.

2O! cudd fi rhag cyfrinach gâs

Y rhai di‐ras eu buchedd;

A therfysg dynion sydd o hyd

A’u holl fryd ar anwiredd.

3Rhai hogant eu tafodau blin

Fel cleddyf llym fin creulon;

Gwnant eu gwefusau yn fwäau

I saethu geiriau chwerwon.

4I ddirgel saethu ’r perffaith yn

Ddisymmwth, hyn gyflawnant;

Ac wedi gwneyd y creulawn waith

Hwynthwy ychwaith nid ofnant.

5Hwy ymwrolant yn eu drwg,

A’u golwg ar ei gelu;

A threfnant osod maglau heb

Eu gwel’d gan neb i’w tarfu.

6Hwy chwiliant allan o bob man

Bob math o anwireddau;

Mae pob rhyw ystryw ddofn all fod

Yn ngheudod eu calonau.

7Ond Duw a’u saetha hwynt â saeth

Bair farwol alaeth iddynt;

8A distryw eu tafodau ’u hun

A’u deil, bob un o honynt.

9Pob un a’u gwelo gilia draw,

Ac ofn a braw a’u daliant;

Mynegant waith Duw a’i farn goeth,

Can’s hwy a’u doeth ystyriant.

10Yn Nuw’r cyfiawnion lawenhânt,

Eu hyder roddant arno;

A’r uniawn rai o galon gu

Wnant orfoleddu ynddo.

Nodiadau.

Saul, yn ddiau, yw y gelyn y gweddïa Dafydd yn nechreu y salm hon, fel mewn llawer o’i salmau, ar i Dduw gadw ei einioes rhagddo; a’i gynghorwyr annuwiol, y rhai oeddynt o hyd yn cam achwyn arno wrth Saul, er ei annog i geisio ei einioes ef, yw y “dynion drygionus, a’r gweithredwyr anwiredd,” y cyfeiria atynt. Cafodd gyfleusdra mewn dau amgylchiad, pan yr oedd Saul a’i weision hyny yn ei erlid, i ddyweyd gair wrth y brenin am danynt yn nghlywedigaeth eu clustiau hwy eu hunain. Un oedd, pan aeth efe ac Abisai i wersyll Saul liw nos, yn anialwch Ziph, ac y cafodd hwynt oll yn cysgu, ac y cymmerodd efe waywffon Saul, a’r llestr dwfr oedd wrth ei obenydd ef, ac yr aeth ymaith; ac y galwodd arno y boreu dranoeth, gan ddangos y waywffon a’r llestr dwfr fel profion o’i ddiniweidrwydd. 1 Sam xxvi; “Pa ham,” meddai wrth Saul, “mae fy Arglwydd fel hyn yn erlid ar ol ei was? canys beth a wnaethum? neu pa ddrygioni sydd yn fy llaw? Yn awr gan hyny, attolwg, gwrandawed fy Arglwydd frenin eiriau ei wasanaethwr. Os yr Arglwydd a’th annogodd di i’m herbyn, arogled offrwm: ond os meibion dynion, melldigedig fyddant hwy ger bron yr Arglwydd; o herwydd hwy a’m gyrasant i allan heddyw, fel nad ydwyf yn cael glynu yn etifeddiaeth yr Arglwydd, gan ddywedyd, Dos, gwasanaetha dduwiau dyeithr.” Yn gyffelyb y llefara efe ar yr amgylchiad arall cyn y tro hwnw: 1 Sam xxiv. 9-14.

Trechodd caredigrwydd a geiriau Dafydd Saul ar y ddau amgylchiad uchod, fel yr wylodd, y cyfaddefodd ei fai, ac y cyfiawnhaodd Dafydd; ac os oedd dim tynerwch wedi ei adael yn nghalonau ei gynghorwyr drygionus oedd yn sefyll o’i amgylch, yr oedd yn rhaid fod y geiriau a lefarai y diniwed am danynt yn gwanu drwyddynt fel picellau. Hon yw yr olaf o’i weddïau yn y dosbarth hwn, yn achos Saul a’i gynghorwyr — yn ol fel y mae y salmau wedi eu cyfleu beth bynag, os nad yn ol yr amser y cyfansoddwyd hi.