Filipian 2 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

1Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jeśli jakiś bodziec miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i zmiłowanie,

2dopełnijcie mojej radości –

3[nie czyniący] nic z samolubstwa ani dla próżnej chwały, ale w pokorze uważający jedni drugich za wyższych od siebie,Chrystusowy przykład człowieczeństwa

5Bądźcie względem siebie tacy jak Chrystus Jezus.

6On, będąc w tej postaci, co Bóg,

nie poczytywał sobie za zdobycz

bycia równym Bogu,

7ale wyparł się siebie,

przyjmując postać sługi,

stając się podobny ludziom;

a gdy znalazł się w takim stanie

jak człowiek,

8uniżył samego siebie,

stając się posłuszny aż do śmierci,

i to do śmierci na krzyżu.

9Dlatego też Bóg wielce Go

wywyższył

i obdarzył imieniem,

które jest ponad wszelkie imię,

10aby na imię Jezusa zgięło się

wszelkie kolano

[bytów] niebieskich, ziemskich

i podziemnych

11i wszelki język wyznał,

że Jezus Chrystus jest Panem,

na chwałę Boga Ojca.

12Dlatego, moi ukochani, tak jak zawsze byliście posłuszni – nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność – z bojaźnią i drżeniem pełnijcie swoje zbawienie,

13gdyż to Bóg jest Tym, który sprawia w was chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę.

14Czyńcie wszystko bez szemrania i w posłudze waszej wiary, raduję się i współraduję się z wami wszystkimi –

18tak samo i wy radujcie się i wpółradujcie się ze mną.Słowo o Tymoteuszu i Epafrodytosie

19Mam zaś nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, kto by tak szczerze troszczył się o to, co się z wami dzieje.

21Wszyscy bowiem szukają tego, co własne, ojcu służył ze mną dla ewangelii.

23Jego to więc mam nadzieję posłać zaraz, gdy się dowiem, co ze mną będzie;

24jestem zaś przekonany w Panu, że i sam wkrótce do was przyjdę.

25Uznałem zaś za potrzebne posłać do was Epafrodytosa, i sługę, mi w potrzebie.

26Tęsknił on bowiem do was wszystkich i martwił się, bo usłyszeliście, że zachorował.

27A rzeczywiście zachorował – tak, że bliski był śmierci. Ale Bóg zmiłował się nad nim; a nie tylko nad nim, lecz również nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem.

28Pilnie więc go posyłam, abyście widząc go, znów się uradowali, a ja bym był spokojniejszy.

29Przyjmijcie go zatem w Panu z wszelką radością i miejcie takich w poszanowaniu,1Kor 16:16, 18; 1Ts 5:12-13; 1Tm 5:17; Hbr 13:17

30gdyż ze względu na dzieło Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoją duszę, aby wypełnić wasz niedostatek w posłudze względem mnie.