2 Samuela 13 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Amnon i Tamar

1Potem stało się tak: Absalom, syn Dawida, miał piękną siostrę. Miała ona na imię Tamar. Zakochał się w niej Amnon, syn Dawida. by mógł u niej coś osiągnąć.

3A miał Amnon przyjaciela imieniem Jonadab, syna Szemajasza, brata Dawida. Jonadab zaś był człowiekiem bardzo przebiegłym.

4Powiedział on do niego: Dlaczego ty, synu królewski, tak marniejesz z poranka na poranek? Czy nie zechciałbyś mi powiedzieć? I Amnon odpowiedział: Zakochałem się ja w Tamar, siostrze Absaloma, mojego brata.

5Wtedy Jonadab powiedział: Połóż się do łóżka i udawaj chorego. A gdy przybędzie twój ojciec, aby cię odwiedzić, powiedz mu: Niech przyjdzie, proszę, moja siostra Tamar i nakarmi mnie chlebem. Niech przygotuje na moich oczach posiłek, tak abym na to patrzył, a potem jadł z jej ręki.

6Amnon położył się więc i udawał chorego. A gdy przybył król, aby go odwiedzić, Amnon powiedział do króla: Niech przyjdzie, proszę, Tamar, moja siostra, i przyrządzi na moich oczach dwa placuszki, abym jadł potem z jej ręki.

7Król posłał zatem do Tamar, do domu, wiadomość: Idź, proszę, do domu Amnona, twojego brata, i przyrządź mu posiłek.

8I Tamar poszła do domu Amnona, swojego brata, podczas gdy on leżał. Wzięła ciasto, zamiesiła i ugniotła na jego oczach, i usmażyła placuszki.

9Potem wzięła patelnię i wyłożyła je przed nim, ale Amnon odmówił jedzenia. Zamiast tego powiedział: Niech wyjdą ode mnie wszyscy! I wszyscy od niego wyszli.

10Wtedy Amnon powiedział do Tamar: Przynieś jedzenie do komnaty, a spożyję je z twojej ręki. Tamar wzięła więc placuszki, które przyrządziła, i przyniosła je Amnonowi, swemu bratu, do komnaty.

11A gdy podeszła do niego, aby zjadł, chwycił ją i powiedział do niej: Wejdź, połóż się ze mną, moja siostro!

12Lecz ona mu odpowiedziała: Nie, mój bracie, nie hańb mnie! Bo tak się nie robi w Izraelu!

13Co do mnie, dokąd pójdę z moją hańbą? A co do ciebie, będziesz jak jeden z nikczemników w Izraelu. Pomów teraz raczej z królem, bo nie odmówi mnie tobie.

14Lecz on nie chciał słuchać jej głosu, ale przemógł ją i zhańbił przez to, że ją zgwałcił.

15Zaraz potem jednak Amnon poczuł do niej bardzo wielką nienawiść. Tak, nienawiść, którą do niej poczuł, okazała się większa niż miłość, jaką ją darzył. I Amnon powiedział do niej: Wstawaj! Idź stąd!

16Wtedy ona powiedziała do niego: to, że mnie tak wyganiasz, nie będzie przyczyną jeszcze większego zła po tym, co ze mną zrobiłeś? bo tak ubierały się córki królewskie – w szaty dziewic. Jego służący wyprowadził ją więc na zewnątrz i zaryglował za nią drzwi.

19Tamar zaś wzięła popiół na swą głowę, rozdarła suknię z rękawami, którą miała na sobie, podniosła rękę na głowę twój brat? Teraz więc, moja siostro, uspokój się, to twój brat. Nie przykładaj do tej sprawy swego serca. I Tamar, zdruzgotana, zamieszkała w domu Absaloma, swojego brata.

21Gdy król Dawid usłyszał o wszystkich tych sprawach, bardzo się rozgniewał.

22Absalom zaś nie rozmawiał z Amnonem ani źle, ani dobrze, ponieważ znienawidził Absalom Amnona za to, że ten zhańbił Tamar, jego siostrę.

Zemsta Absaloma

23Jednak równo dwa lata później Absalom miał postrzygaczy u siebie w Baal-Chasor, które jest w pobliżu Efraima, i Absalom zwołał wszystkich synów króla. pójdzie – proszę – ze swoim sługą.

25Ale król powiedział do Absaloma: Nie, mój synu. Nie idźmy, proszę, wszyscy i nie obciążajmy ciebie. A choć nalegał na niego, nie chciał iść, lecz go pobłogosławił.

26Absalom jednak powiedział: Jeśli nie, to – proszę – niech pójdzie z nami Amnon, mój brat. Król powiedział: Dlaczego miałby iść z tobą?

27Ale ponieważ Absalom na niego nalegał, wysłał z nim Amnona i wszystkich synów królewskich.

28Absalom zaś rozkazał swoim sługom: Dobrze patrzcie. Gdy serce Amnona będzie zadowolone od wina, a powiem wam: Uderzcie Amnona! – wtedy go uśmiercicie. Nie bójcie się. Czy to nie ja wam tak nakazuję? Nabierzcie sił i bądźcie mężnego serca!

29I słudzy Absaloma postąpili z Amnonem tak, jak im nakazał Absalom. Wtedy wszyscy synowie króla powstali, dosiedli każdy swojego muła ze zbocza góry.

35Wówczas Jonadab powiedział do króla: Oto nadchodzą synowie króla. Dzieje się tak, jak powiedział twój sługa.

36Ledwie przestał mówić, oto weszli synowie króla, podnieśli głos i płakali. Król i jego słudzy również wybuchli bardzo donośnym płaczem.

37Absalom tymczasem zbiegł i poszedł do Talmaja, syna Amihuda, króla Geszur. zaś całymi dniami opłakiwał swojego syna.

38Potem jak Absalom zbiegł i poszedł do Geszur, gdzie przebywał trzy lata,

39przestał duch króla chcieć wyruszyć za Absalomem, bo pocieszył się po Amnonie,, że zginął.