1I stało się do mnie Słowo JHWH tej treści:
2Synu człowieczy! Przemów do synów swego ludu i powiedz im:
Gdy sprowadzam na jakąś ziemię miecz, a lud tej ziemi bierze sobie jednego człowieka ze swoich granic i ustanawia go swoim stróżem,
3a ten, widząc, że miecz nadciąga na tę ziemię, zatrąbi na rogu i ostrzeże lud, a ten, który ostrzegał, ocali swą duszę.
6Jeśli jednak stróż widzi, że miecz nadciąga, lecz nie zatrąbi na rogu i lud nie zostanie ostrzeżony, to gdy miecz nadejdzie i zabierze duszę kogoś z nich, ten zostaje wzięty ze swoją winą,
7Ciebie więc, synu człowieczy, ustanowiłem stróżem mów do synów swojego ludu: Sprawiedliwość nie uratuje sprawiedliwego w dniu jego nieprawości, a bezbożność nie sprawi, że się w niej potknie bezbożny w dniu, gdy odwróci się od swojej bezbożności. A i sprawiedliwy nie zdoła w niej przeżyć w dniu swego grzechu.
13Gdy mówię do sprawiedliwego, na pewno będzie żył, a on polega na swojej sprawiedliwości i popełnia niegodziwość, to nie będzie się pamiętało tego wszystkiego, w swej sprawiedliwości, lecz umrze w swojej niegodziwości, której się dopuszczał.
14Również gdy mówię do bezbożnego: Na pewno umrzesz, a on odwróci się od swojego grzechu, będzie czynić prawo i sprawiedliwość,
15będzie oddawał zastaw, wynagradzał to, co zagrabił, postępował zgodnie z zasadami życia, aby nie popełniać niegodziwości, na pewno będzie żył, nie umrze.
16Nie będzie się pamiętało żadnych jego grzechów, które popełnił. Czynił prawo i sprawiedliwość – na pewno będzie żył.
17Lecz synowie twojego ludu mówią: Postępowanie Pana nie jest słuszne. roku naszego wygnania, w dziesiątym, w piątym dniu tego miesiąca przybył do mnie uchodźca z Jerozolimy, mówiąc: Miasto rozbite!
23I stało się do mnie Słowo JHWH tej treści:
24Synu człowieczy! Mieszkańcy tych ruin w ziemi Izraela mówią tak: Abraham
25Dlatego powiedz im: Tak mówi Pan JHWH: Jadacie z krwią – i skończy się jej dumna potęga, i opustoszeją góry Izraela, bez przechodnia!
29I poznają, że Ja jestem JHWH, gdy zamienię tę ziemię w pustkowie i rumowisko z powodu wszystkich obrzydliwości, których się dopuścili.
30A o tobie, synu człowieczy, synowie twego ludu rozmawiają pod ścianami i u wejść do domów, i mówią jeden do drugiego, każdy do swego brata: Dalej, chodźcie i słuchajcie, co za Słowo wychodzi od JHWH.
31I przychodzą do ciebie jak na zgromadzenie ludu, siadają przed tobą – mój lud – i słuchają twoich słów, lecz ich nie stosują, bo oni spełniają miłostki własnych ust, uganiają się za niegodziwym zyskiem ich serca.
32A oto ty jesteś dla nich jak frywolna piosenka, piękny głos i dobra gra na strunach – wprawdzie słuchają twoich słów, lecz ich wcale nie stosują.Iz 29:13; Mt 21:28-32; Jk 1:22-25
33Lecz gdy to nadejdzie – a oto nadeszło – wtedy poznają, że prorok był pośród nich.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.