Joba 16 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Job: Nadzieja cierpiącego

1Job odpowiedział:

2Wiele podobnych rzeczy

słyszałem –

jesteście wszyscy krzywdzącymi

pocieszycielami!

3Czy już koniec tym słowom

z powietrza?

Albo co cię trapi, że odpowiadasz?

4I ja mógłbym mówić jak wy,

gdyby chodziło o waszą duszę

zamiast mojej duszy;

łączyłbym przeciw wam słowa

i kiwałbym nad wami głową,

5pokrzepiałbym was ustami

i nie szczędziłbym drżenia

moich warg.

6Kiedy mówię, nie ustaje mój ból,

a gdy przestanę – cóż ode mnie

odchodzi?

7Owszem, zmęczył mnie teraz –

zniszczyłeś mą całą gromadę.

8Schwytałeś mnie! To jest

świadkiem –

moje wycieńczenie powstaje

przeciwko mnie,

przeciwko mnie odpowiada.

9Jego gniew rozdziera mnie

i jest mi wrogi,

zgrzyta na mnie swoimi zębami.

Mój przeciwnik bije we mnie

swoimi oczami.

10Rozdziawiają przeciwko mnie

swoje usta,

z pogardą biją w me policzki,

razem gromadzą się przeciwko

mnie.

11Bóg wydał mnie

niesprawiedliwemu

i wyżął mnie rękami bezbożnych.

12Żyłem beztrosko, lecz On mnie

skruszył,

schwytał za kark i zdruzgotał mnie,

i postawił mnie sobie za cel.

13Otaczają mnie Jego łucznicy,

rozłupuje moje nerki –

nie oszczędza,

wylewa na ziemię moją żółć.

14Przebija się przeze mnie raz

za razem

i biegnie na mnie jak wojownik.

15Uszyłem wór na moją skórę

i wryłem się w proch moim

rogiem.

16Moja twarz jest czerwona

od płaczu,

a na moich powiekach –

cień śmierci,

17choć na moich dłoniach

nie ma gwałtu,

a moja modlitwa jest szczera.

18O ziemio, nie zakrywaj

mojej krwi

i niech nie znajdzie się miejsce

dla mojego krzyku!

19Już teraz mam świadka

w niebiosach

i swego poświadczającego

na wysokościach.

20Moimi prześmiewcami są moi

przyjaciele,

ku Bogu kapią moje oczy,

21aby rozstrzygnął między

człowiekiem a Bogiem,

między synem człowieczym

a jego bliźnim,

22gdyż minie tylko kilka lat,

a wejdę na ścieżkę, z której

nie ma powrotu.