2 Samuela 1 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Żal Dawida po śmierci Saula i Jonatana

1Po śmierci Saula, gdy Dawid – po pobiciu Amaleka Miał podarte szaty, pył na głowie, z obozu Izraela.

4Dawid zapytał: Jak miała się sprawa? Przedstaw mi, proszę! A on na to: Lud uciekł z pola walki, a wielu z ludu padło i poległo; poległ też Saul i Jonatan, jego syn.

5Dawid zapytał młodego, opowiadającego mu o tym człowieka: Skąd wiesz, że poległ Saul i Jonatan, jego syn?

6A młody, opowiadający mu o tym człowiek powiedział: Znalazłem się akurat na górze Gilboa, gdy Saul wspierał się na swojej włóczni, a rydwan i jeźdźcy prawie go dopadały. i dobij mnie, gdyż chwycił mnie skurcz, a jednak tli się jeszcze we mnie moja dusza.

10Stanąłem więc nad nim i dobiłem go, bo wiedziałem, że nie przeżyje po tym swoim upadku. Potem wziąłem diadem, który miał na głowie, i naramiennik, który miał na ramieniu, i oto przyniosłem je do mojego pana!

11Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je, podobnie jak wszyscy ludzie, którzy z nim byli.

12I zawodzili, i płakali – i pościli aż do wieczora po Saulu i po Jonatanie, jego synu, po ludzie JHWH

i po domu Izraela, że padli od miecza.

13A Dawid zapytał młodego człowieka, który mu o tym doniósł: Skąd ty jesteś? A on odpowiedział: Jestem synem przybysza, Amalekity.

14Dawid zapytał: Jak to! Nie bałeś się wyciągnąć swej ręki, aby zabić pomazańca JHWH?

15I przywołał Dawid jednego z młodych, i powiedział: Podejdź, rozpraw się z nim! Ugodził go zatem tak, że zginął. o Saulu i o Jonatanie, jego synu.

18Powiedział też, by uczyć synów Judy łuku. Oto jest ona zapisana w Zwoju Prawego:

19Twoja chluba, Izraelu, legła

na twoich wzgórzach.

O, jakże padli bohaterowie!

20Nie rozgłaszajcie tego w Gat,

nie roznoście wieści po ulicach

Aszkelonu,

by nie cieszyły się córki

gdyż tam zbrukano tarczę

bohaterów, tarczę Saula

– bez namaszczania jej olejem.

22Przed krwią przebitych, przed

tłuszczem bohaterów

łuk Jonatana się

nie cofał,

miecz Saula też nie powracał

próżny.

23Saul i Jonatan, kochani i mili,

w swym życiu i śmierci

byli nierozłączni –

od orłów szybsi od lwów

mocniejsi.

24Córki Izraela! Płaczcie nad Saulem,

nad tym, który was odziewał

w szkarłat z przepychem,

który wam wkładał złote ozdoby

na szaty.

25Ach, jak padli bohaterowie

w bitwy!

Jonatan na twoich wzgórzach

przebity!

26Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie;

byłeś mi bardzo miły.

Twoja miłość była dla mnie

cenniejsza niż miłość kobiety.

27Jakże padli bohaterowie i przepadł

oręż wojenny!