Psalmy 105 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Pieśń o zbawczej mocy Pana

1Wysławiajcie JHWH!

Wzywajcie Jego imienia!

Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła!

2Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu!

Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

3Szczyćcie się Jego świętym imieniem!

Niech raduje się serce szukających JHWH!

4Szukajcie JHWH i Jego mocy,

Szukajcie Jego oblicza

[I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy!

7On, JHWH, jest naszym Bogiem,

Jego sądy po całej ziemi,

8Wiecznie pamięta o swoim przymierzu –

O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu –

9Które zawarł z Abrahamem,

Oraz o swojej przysiędze złożonej Izaakowi.

10Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba,

Jako wieczne przymierze – dla Izraela,

11Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan

[Jako] przydział waszego dziedzictwa.

12Gdy byli wciąż w małej liczbie,

Nieliczni i obcy w niej,

13I wędrowali od narodu do narodu,

Z jednego królestwa do innego ludu,

14Nie pozwolił nikomu ich uciskać

I z powodu nich karał królów:

15Nie dotykajcie moich pomazańców

I moim prorokom nie szkodźcie!

16Przywołał też głód na ziemię,

Skruszył całą podporę w chlebie.

17Wysłał przed nimi człowieka,

Sprzedanego w niewolę Józefa.

18Upodlili pętami jego nogi;

Żelazo przyszło mu na szyję

19Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo –

Wypowiedź JHWH go doświadczyła.

20Król posłał – i rozkuł go,

Władca ludów – i go wypuścił.

21Ustanowił go panem swego domu

I władcą całego swego mienia,

22Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem

I jego starców uczył mądrości.

23Tak przybył Izrael do Egiptu

I Jakub stał się przychodniem w ziemi Chama.

24A bardzo rozmnożył swój lud,

I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.

25[Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili

29Zamienił w krew ich wody

I sprawił, że padły ich ryby.

30Ich ziemia zaroiła się od żab

Komary

Płomienie ognia

34Powiedział i nadciągnęła szarańcza

Oraz chrząszcz

36Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju,

Pierwociny całej ich siły.

37Potem wyprowadził ich ze srebrem i złotem,

I nie było w ich plemionach kulawego.

38Ucieszył się Egipt z ich wyjścia,

Gdyż padł na nich strach z ich powodu.

39Rozciągnął obłok dla osłony

I ogień, by rozświetlał noc.

40Prosili – i zesłał mi przepiórki,

I nasycił ich chlebem z niebios.

41Otworzył skałę i popłynęły wody,

Popłynęły strumieniem na pustyni.

42Gdyż wspomniał na swe święte Słowo

[Oraz na] swego sługę Abrahama,

43I wyprowadził swój lud z weselem,

Wśród okrzyków – swoich wybranych,

44I dał im ziemie narodów,

Posiedli dorobek ludów,

45By przestrzegali Jego ustaw

I trzymali się Jego Praw.

Alleluja.

Pieśń wyznania win i wdzięczności