1 Samuela 30 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Pościg Dawida za Amalekitami

1A gdy trzeciego dnia Dawid i jego ludzie dotarli do Siklag, było już po najeździe Amalekitów na Negeb i na Siklag.

7Dawid mianowicie powiedział do Abiatara, kapłana, syna Achimeleka: Przynieś mi, proszę, efod. I Abiatar przyniósł Dawidowi efod. gdzie pozostali stanęli.

10Dawid – on i czterystu ludzi – puścił się w dalszy pościg, zatrzymało się natomiast dwustu ludzi, którzy byli zbyt wyczerpani, aby przejść przez potok Besor.

11Wtedy natknęli się na polu na pewnego Egipcjanina i wzięli go do Dawida. Dali mu chleba i jadł, i napoili go wodą.

12Dali mu też placek sprasowanych fig i dwa pęczki rodzynków, a gdy zjadł, odzyskał siły, ponieważ nie jadł chleba ani nie pił przez trzy dni i trzy noce.

13Potem Dawid powiedział do niego: Czyj ty jesteś i skąd ty jesteś? I powiedział: Jestem młodym Egipcjaninem, niewolnikiem pewnego Amalekity. Mój pan porzucił mnie, gdyż zachorowałem trzy dni temu.

14Najechaliśmy Negeb Kereteński i to, co należy do Judy, i Negeb Kalebicki, a Siklag spaliliśmy ogniem.

15A Dawid powiedział do niego: Czy możesz mnie sprowadzić do tej hordy? I odpowiedział: Przysięgnij mi na Boga, że mnie nie zabijesz i że mnie nie zamkniesz w ręce mojego pana, a sprowadzę cię do tej hordy.

16I sprowadził go, a oto byli rozproszeni po obliczu całej ziemi, jedli i pili, i świętowali z powodu całego tego wielkiego łupu, który zabrali z ziemi filistyńskiej oraz z ziemi judzkiej.

17I bił ich Dawid od zmierzchu aż do wieczora dnia następnego i nie ocalał z nich nikt oprócz czterystu młodych, którzy dosiedli wielbłądów i uciekli.

18Dawid uratował wszystko to, co zabrali Amalekici. Uratował też Dawid swoje dwie żony.

19I nie zabrakło im nikogo od najmłodszego do najstarszego – ani z synów, ani z córek, ani z łupu, ani z czegokolwiek, co im zabrali – wszystko to Dawid odzyskał.

20Potem Dawid zabrał wszystkie owce i bydło, pędzili je przed tym dobytkiem i mówili: To jest łup Dawida!

21A gdy Dawid przyszedł do dwustu ludzi, którzy byli zbyt wyczerpani, aby podążać za Dawidem, tak że pozostawił ich nad potokiem Besor, oni wyszli na spotkanie Dawida i ludu, który z nim był. Dawid zbliżył się do tego ludu i zapytał ich o powodzenie.

22Wówczas odezwali się różni zawistni i niegodziwi spośród ludzi, którzy poszli z Dawidem, i mówili: Ponieważ nie poszli z nami, nie damy im nic z łupu, który uratowaliśmy. Niech każdy zabiera tylko swoją żonę, swoich synów i córki – i niech idą.

23Ale Dawid powiedział: Nie róbcie tak, moi bracia, z tym, co dał nam JHWH. On nas uchronił i wydał w nasze ręce tę hordę, która nas najechała.

24Poza tym, kto was wysłucha w tej sprawie? Bo jaki jest dział tego, który schodzi do bitwy, taki jest dział tego, który pozostaje przy jukach – podzielą się po równo.

25I od tego dnia na dalsze ustanowił to ustawą i prawem dla Izraela aż do dnia dzisiejszego.

26A gdy Dawid przyszedł do Siklag, wysłał łupu starszym Judy, swoim bliźnim, mówiąc: Oto błogosławieństwo z łupu wrogów JHWH dla was,

27którzy jesteście w Betel i dla was, którzy jesteście w Ramot-Negeb, i dla was, którzy jesteście w Jatir,

28i dla was, którzy jesteście w Aroer, i dla was, którzy jesteście w Sifmot, i dla was, którzy jesteście w Esztemoa,

30i dla was, którzy jesteście w Chorma, i dla was, którzy jesteście w Bor-Aszan,

31i dla was, którzy jesteście w Hebronie, i dla was, którzy jesteście z tych wszystkich miejscowości, przez które przewijał się Dawid oraz jego ludzie.