Księga Kaznodziei 6 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Marność trudu nienagrodzonego

1Jest zło, które widziałem pod słońcem i które mocno na człowieku:

2[To] człowiek, któremu Bóg daje bogactwo i majątek, i chwałę, i nie brakuje jego duszy niczego ze wszystkiego, czego pragnie, a nie pozwala mu Bóg spożywać z tego, lecz spożywa to człowiek obcy. To jest tą marnością i bolesnym złem.

3Choćby spłodził stu mężczyzn,

[choćby] żył przez wiele lat

i wiele byłoby w tych latach dni,

lecz jego dusza nie nasyciłaby się

dobrem,

a też nie miałby grobu,

to powiedziałbym: lepiej niż on

miał płód poroniony.

4Bo przyszedł we mgle

i odszedł w ciemności –

i ciemnością okryte ma swe imię.

5Nie widział też słońca,

niczego nie poznał –

spokój ma większy niż tamten.

6I choćby żył tysiąc lat – dwukrotnie – ale nie zaznał dobra, to czyż wszystko nie zmierza do jednego miejsca?

7Cały trud człowieka jest dla jego

ust,

a jednak dusza –

nienapełniona.

8Bo co za przewaga

mądrego nad głupim?

[I] co ubogiemu z tego, że wie,

jak radzić sobie wśród żyjących?

9Lepszy widok oczu

niż błądzenie duszy.

Również to jest marnością

i gonitwą za wiatrem.

Marność niemocy człowieka wobec przeznaczenia

10Temu, co było, nadano już

właściwe mu imię

i wiadomo, kim jest człowiek –

że nie jest on w stanie

procesować się

z mocniejszym od siebie.

11Ponieważ jest wiele słów, które mnożą marność, to jaką korzyść ma człowiek?

12Kto bowiem wie, co dla człowieka jest dobre w tym życiu, w tej liczbie jego marnych dni życia – a przemijają jak cień. Kto opowie człowiekowi, co po nim będzie pod słońcem?