1I powiedział JHWH do Abrama: Wyjdź ze swojej ziemi i z swoich krewnych, i z domu swego ojca do ziemi, którą ci wskażę,
2a uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, i rozsławię twoje imię, i staniesz się błogosławieństwem.
3I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a lekceważącego cię przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi.
4I wyruszył Abram, jak mu polecił JHWH, i poszedł z nim Lot. A Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu.
5I wziął Abram Saraj, swoją żonę, i Lota, syna swego brata, i cały ich dobytek, który zgromadzili, i służbę, której się dorobili w Charanie, i wyszli, aby pójść do ziemi Kanaan – i przybyli do ziemi Kanaan.
6I przeszedł Abram tę ziemię aż do miejscowości Sychem, do dębu More, a w ziemi byli wówczas Kananejczycy.
7I ukazał się Abramowi JHWH i powiedział: Twemu nasieniu dam tę ziemię.
8Stamtąd przeniósł się ku górze na wschód od Betel i rozbił swój namiot. Betel było na zachodzie, a Aj na wschodzie. I zbudował tam ołtarz dla JHWH i wzywał imienia JHWH.
9I wędrował Abram dalej, i dotarł do Negebu.Abram w Egipcie
10A gdy nastał głód w tej ziemi, Abram zszedł do Egiptu, aby tam zatrzymać się, gdyż ciężki był głód w tej ziemi.
11A gdy zbliżał się, by wejść do Egiptu, powiedział do Saraj, swojej żony: Oto wiem, że jesteś kobietą piękną z wyglądu.
12Gdy zobaczą cię Egipcjanie, powiedzą: To jego żona! I zabiją mnie, a ciebie zostawią przy życiu.
13Mów więc, że jesteś moją siostrą, po to, by mi się dobrze wiodło ze względu na ciebie i aby dzięki tobie żyła moja dusza.
14Gdy Abram przybył do Egiptu, Egipcjanie zobaczyli, że ta kobieta jest bardzo piękna.
15A gdy ujrzeli ją książęta faraona, wychwalali ją przed faraonem, i zabrano tę kobietę do domu faraona.
16I ze względu na nią obchodził się dobrze z Abramem, tak że miał owce, bydło, osły, niewolników i niewolnice, oślice i wielbłądy.
17Ale JHWH dotknął faraona i jego dom wielkimi plagami z powodu Saraj, żony Abrama.
18Wezwał więc faraon Abrama i powiedział: Cóż to mi zrobiłeś? Dlaczego nie oznajmiłeś mi, że ona jest twoją żoną?
19Dlaczego powiedziałeś: Ona jest moją siostrą, tak że wziąłem ją sobie za żonę? A teraz – oto twoja żona. Weź i odejdź.
20I z powodu niego rozkazał faraon ludziom, aby odprawili go wraz z jego żoną i wszystkim, co do niego należało.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.