Joba 29 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Job: Mowa końcowa Wspomnienia o przeszłości

1Potem Job ciągnął swą przypowieść dalej, mówiąc:

2Obym był jak za dawnych

miesięcy,

jak za dni, gdy mnie jeszcze

strzegł Bóg,

3gdy Jego pochodnia świeciła mi

nad głową,

w Jego świetle chodziłem

w ciemności,

4gdy byłem w dniach mej

dojrzałości,

w przyjaźni Boga nad moim

namiotem,

5gdy Wszechmocny był jeszcze

ze mną,

gdy otaczali mnie moi chłopcy,

6gdy moje kroki kąpały się

w mleku,

a skała pode mną wylewała potoki

oliwy,

7gdy wychodziłem bramą do miasta

i na rynku rozstawiałem swoje

miejsce.

8Gdy widzieli mnie młodzi,

ustępowali mi miejsca,

a sędziwi powstawali i stali,

9dostojnicy przerywali swoje mowy

i przykładali dłoń do swoich ust.

10Głos przywódców milkł,

a ich język przylegał im do

podniebienia.

11Tak! Ucho, które słyszało,

nazywało mnie szczęśliwym,

a oko, które widziało,

świadczyło o mnie,

12bo też ratowałem ubogiego

wołającego o pomoc,

i sierotę, i tego, który miał

wspierającego.

13Błogosławieństwo ginącego

przychodziło do mnie,

a serce wdowy rozweselałem.

14Przyodziewałem się

w sprawiedliwość

i okrywała mnie,

moja prawość była mi niczym

płaszcz i zawój.

15Byłem oczami dla niewidomego,

byłem też nogami dla chromego.

16Byłem ojcem dla potrzebujących

i rozpatrywałem sprawę tego,

którego nie znałem.

17Łamałem kły krzywdziciela

i wyrywałem zdobycz z jego zębów.

18I mówiłem: Odejdę z moim

gniazdem

i jak piasku namnożę moich dni.

19Mój korzeń otwiera się ku wodzie

i rosa nocuje w mych gałęziach.

20Moja godność będzie ze mną

[wciąż] na nowo,

a mój łuk będzie sprawny

w mojej ręce.

21Słuchano mnie i czekano na mnie,

i w milczeniu przyjmowano

moją radę.

22Po moich słowach

nie zmieniano,

moja mowa skapywała na nich.

23Czekali na mnie jak na deszcz

i rozwierali swe usta

na deszcz wiosenny.

24Uśmiechałem się do nich,

gdy tracili wiarę,

a światła mojego oblicza

nie lekceważyli.

25Wybierałem im drogę i zasiadałem

[jak] wódz,

i przebywałem jak król

wśród zastępu,

jak ten, który pociesza żałobników.