1I zaczął mówić do nich w przypowieściach: Pewien człowiek zasadził winnicę, wykuł zbiornik, wzniósł wieżę,
ten stał się głowicą naroża.
11 Stało się to za sprawą Pana
ito jest cudowne w naszych
oczach.
12I starali się Go schwytaćJezus o zobowiązaniach wobec Boga i cesarza(Mt 22:15-22; Łk 20:20-26)
13Posłali więc do Niego niektórych spośród faryzeuszów i herodianów, aby schwytali Go za słowo.
14Przyszli więc i mówią do Niego: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zabiegasz o nikogo; nie masz bowiem względu na osobę, ale w prawdzie cesarzowi,
15A On, świadom ich obłudy, abym obejrzał.
16Przynieśli zatem, a On ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis? A oni Mu odpowiedzieli: Cesarza.
17Wtedy Jezus im powiedział: Co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a co Boże – Bogu. którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, swojemu bratu.
20[Otóż] było siedmiu braci; pierwszy pojął żonę, a umierając, nie pozostawił potomstwa.
21Wtedy pojął ją drugi i umarł, nie pozostawiwszy potomstwa. Tak samo trzeci –
22i siedmiu nie zostawiło potomstwa. W końcu, po wszystkich, zmarła także ta kobieta.
23Przy zmartwychwstaniu, kiedy zmartwychwstaną, którego z nich będzie żoną? Bo siedmiu miało ją za żonę.
24Jezus im odpowiedział: Czy nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism czy nie czytaliście w zwoju Mojżesza, jak to Bóg przy cierniowym krzaku wypowiedział do niego słowa: który usłyszał, jak ze sobą rozprawiali, a gdy zobaczył, że trafnie im odpowiedział, zapytał Go: Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich?
29Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest takie: Słuchaj, Izraelu! Pan, nasz Bóg, jest Panem jedynym,
30będziesz więc kochał Pana, swojego Boga, z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całej swojej myśli i z całej swojej siły.
31A drugie jest takie: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie. Innego przykazania, większego od tych, nie ma. i poza Nim nie ma innego;
Pan powiedział mojemu Panu:
Siedź po mojej prawicy,
aż położę Twoich nieprzyjaciół
pod Twoje stopy!
37Sam DawidOstrzeżenie przed znawcami Prawa(Mt 23:1-36; Łk 11:37-54; 20:45-47)
38W swoim nauczaniu powiedział też: wdów i dla pozoru długo się modlą; ci dostaną surowszy wyrok.Wdowi grosz(Łk 21:1-4)
41Usiadłszy naprzeciw skarbony, przyglądał się, jak tłum wrzuca do skarbony pieniądze, a wielu bogatych dużo wrzucało.
42Przyszła też jedna uboga wdowa
43Wówczas przywołał swoich uczniów i powiedział im: Zapewniam was, ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy rzucający do skarbony.
44Bo wszyscy wrzucili ze swojego nadmiaru, ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje życie.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.