Joba 3 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Rozmowy z przyjaciółmi: Job i tęsknota za nieistnieniem

1Potem Job otworzył swoje usta i przeklął swój dzień.

2Job odezwał się i powiedział:

3Oby dzień, w którym się urodziłem,

nie miał miejsca –

ani noc, gdy powiedziano:

Poczęto mężczyznę!

4Ten dzień! Oby nie ciemności,

oby z wysoka nie upomniał się

o niego Bóg

ani nie zabłysła nad nim

jutrzenka!

5Oby zawładnęła nim ciemność

i cień śmierci,

rozsiadł się na nim obłok

[i] wypłoszyły go

mroki dnia!

6Tę noc? Niechby pochłonął ją mrok,

nie cieszyła się, że jest wśród

dni roku,

[ani] nie weszła w poczet

miesięcy!

7O, gdybyż ta noc była niepłodna,

nie zabrzmiał w niej radosny

krzyk!

8Gdybyż ją przeklęli zaklinacze dnia,

potrafiący podrażnić

Lewiatana!

9Gdybyż wtedy zgasły gwiazdy

świtania!

[Gdybyż] oczekiwała światła –

i nie było go,

i nie zobaczyła wcale

powiek ranka,

10bo nie zamknęła przede mną

drzwi łona

i nie ukryła znoju przed moimi

oczami!

11Dlaczego nie umarłem przy

porodzie,

nie wyszedłem z łona

– i nie zgasłem?

12Dlaczego przyjęły mnie kolana,

po cóż były te piersi,

abym ssał?

13Owszem, leżałbym teraz i był cicho,

spałbym właśnie i zażywał

odpoczynku

14z królami i radcami ziemi,

którzy podnosili ruiny,

15lub z książętami, bogatymi

w złoto,

którzy swe domy napełniali

[kiedyś] srebrem.

16Lub dlaczego nie stałem się

jak poroniony płód

i pogrzebany,

jak niemowlęta, które nie

ujrzały światła?

17Tam bezbożni zaprzestają

szaleństw

i tam odpoczywają zmęczeni,

[bez] siły.

18Spoczywają tam razem

więźniowie,

nie słyszą głosu nadzorcy.

19Są tam mały i wielki pospołu,

i niewolnik uwolniony od pana.

20Dlaczego daje

nieszczęsnemu światło

i życie rozgoryczonym

24Bo przed jedzeniem nachodzi

mnie wzdychanie

i rozlewa się jak woda mój jęk.

25Bo to, czego się bałem, mnie

dopadło,

przyszło do mnie to, czego się

obawiałem.

26Nie wytchnąłem ani nie

odetchnąłem,

ani nie odpocząłem – a już

nadeszła trwoga.