Treny 2 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Pieśń żałobna o gniewie PANA

1 א Ach!

Okrył w swym gniewie ciemną chmurą

Pan córkę Syjonu!

Zrzucił z nieba na ziemię

wspaniałość Izraela

i nie pamiętał o podnóżku swoich stóp

w dniu swojego gniewu.

2 ב Pochłonął Pan, nie żałował

żadnej siedziby Jakuba.

W swej porywczości zburzył

twierdze córki judzkiej.

Zrzucił na ziemię, sponiewierał

królestwo i jego książąt.

3 ג Ściął w żarze swego gniewu

wszelki róg Izraela.

Cofnął swoją prawicę

sprzed oblicza wroga

i zapłonął w Jakubie niczym płomień ognia

pożerający wokoło.

4 ד Naciągnął swój łuk jak wróg.

Postawił prawicę

jak przeciwnik i wyciął

wszystkie kosztowności oka

w namiocie córki Syjonu,

rozlał jak ogień swą wściekłość.

5 ה Pan stał się jak wróg.

Pochłonął Izraela.

Pochłonął wszystkie jego pałace,

zburzył umocnienia

i pomnożył u córki Syjonu

płacz i narzekanie.

6 ו Splądrował jak w ogrodzie jego szałas,

zrujnował miejsce jego spotkań.

Sprawił, że zapomniano na Syjonie

o święcie i szabacie –

i odtrącił w porywie swego gniewu

króla oraz kapłana.

7 ז Odrzucił Pan swój ołtarz,

obrzydził sobie swą świątynię.

Przekazał w rękę wroga

mury jej pałaców –

wydali głos w domu JHWH

jak w dniu święta.

8 ח JHWH przeznaczył na zniszczenie

mur córki Syjonu.

Rozciągnął sznur,

9 ט Zapadły się w ziemię jej bramy.

Zniszczył i połamał ich rygle.

Jej król i książęta – u narodów.

Nie ma już Prawa;

również jej prorocy nie znajdą już

widzenia u JHWH.

10 י Usiedli w milczeniu na ziemi

starsi córki Syjonu.

Wznieśli proch na swoje głowy,

opasali się worami.

Pochyliły do ziemi swą głowę

dziewice Jerozolimy.

11 כ Wylane we łzach moje oczy,

przewraca się w mym wnętrzu.

Wylana na ziemię moja wątroba –

z powodu zagłady córki mego ludu.

Omdlewa niemowlę i dziecko

na ulicach miasta.

12 ל Mówiły do matek:

Gdzie ziarno i wino? –

gdy mdlały niczym przebite

na ulicach miasta,

gdy wylewały duszę

na łono swych matek.

13 מ Co mam zaświadczyć o tobie? Co przypomina ciebie,

córko jerozolimska?

Co równa się z tobą, a zlituję się nad tobą,

dziewico, córko Syjonu?

Bo wielka jak morze twa zagłada.

Kto cię uzdrowi?

14 נ Twoi prorocy wieszczyli ci

puste i mdłe,

i nie obnażali twojej winy,

by przywrócić ci powodzenie.

Wieszczyli raczej mowy marne

i przynęty do odstępstwa.

15 ס Klaskali nad tobą w dłonie

wszyscy przechodzący drogą.

Gwizdali i potrząsali swą głową

nad córką jerozolimską:

Oto miasto, o którym mówili: Pełnia piękna!

Radość dla całej ziemi!

16 פ Otworzyli nad tobą swoje usta

wszyscy twoi wrogowie.

Gwizdali i zgrzytali zębami;

powiedzieli: Pochłonęliśmy!

Ach! To jest dzień, na który czekaliśmy!

Doczekaliśmy się! Zobaczyliśmy!

17 ע JHWH uczynił to, co zamyślał.

Spełnił swą zapowiedź;

to, co ogłaszał od dni dawnych –

zburzył i nie żałował!

I cieszył się nad tobą wróg –

wywyższył róg twoich nieprzyjaciół.

18 צ Wołało ich serce do Pana:

[O,] Murze córki Syjonu!

Spraw, niech płyną łzy jak potok,

dniami i nocami.

Nie dawaj sobie wytchnienia,

niech twa źrenica nie spocznie.

19 ק Powstań, krzycz w nocy,

na początku nocnych straży.

Wylewaj jak wodę swe serce

przed obliczem Pana.

Wznieś do Niego swe dłonie

za duszę swych niemowląt,

omdlewających z głodu

na rogu każdej ulicy.

20 ר Spójrz, JHWH, i przyjrzyj się:

Z kim tak postąpiłeś?

Czy kobiety mają jeść swój owoc,

wypieszczone dzieci?

Czy w świątyni Pana ma być zabijany

kapłan i prorok?

21 ש Polegli w prochu ulicy

chłopiec oraz starzec;

moje dziewice i moi młodzieńcy

padli od miecza.

Zabiłeś w dniu swego gniewu –

ściąłeś, nie pożałowałeś.

22 ת Zawołaj jak w dzień zgromadzenia –

otaczają mnie lęki.

I nie było w dniu gniewu JHWH

uciekiniera ani ocalonego.

Tych, których wychowałam i wykarmiłam,

zniszczył mój wróg.