Izajasza 51 - BIBLIA to jest Pismo ?wi?te Starego i Nowego Przymierza(SNPD4)

Słowa nadziei i pociechy

1Słuchajcie Mnie, dążący

do sprawiedliwości,

wy, którzy szukacie JHWH!

Przyjrzyjcie się skale,

z której was wyciosano,

i kamiennemu szybowi, z którego

was wycięto!

2Spójrzcie na Abrahama, swego ojca,

i na Sarę, waszą rodzicielkę,

bo był jeden, gdy go powołałem,

lecz pobłogosławiłem mu i go

rozmnożyłem.

3Tak, JHWH pocieszy Syjon,

pocieszy wszystkie jego ruiny

i uczyni jego pustkowia jak Eden,

a jego pustynię jak ogród JHWH,

znajdą się na nim wesele i radość,

wdzięczność i dźwięk melodii.

4Skupcie się na Mnie, mój ludu,

zwróćcie ku Mnie uszy, mój

narodzie!

Gdyż ode Mnie wyjdzie Prawo,

a mój sąd wzbudzę jako światło

ludów.

5Bliska jest moja sprawiedliwość,

wyszło moje zbawienie,

moje ramiona będą sądzić ludy,

czekają na Mnie wyspy,

wyczekują mojego ramienia.

6Podnieście swoje oczy ku niebu!

Spójrzcie na ziemię w dole!

Tak! Niebiosa rozwiewają się

jak dym,

ziemia zdziera się jak szata,

a jej mieszkańcy padają jak komary,

ale moje zbawienie będzie trwać

na wieki

i moja sprawiedliwość nie ustanie.

7Słuchajcie Mnie, wy, którzy znacie

sprawiedliwość,

ludu, w którego sercu jest Prawo!

Nie bójcie się zniewag ludzi

i nie lękajcie się ich obelg,

8gdyż jak szatę stoczy ich mól

i jak wełnę pogryzie ich robak,

lecz moja sprawiedliwość

trwać będzie wiecznie,

a moje zbawienie w pokolenie

pokoleń.

9Zbudź się! Zbudź się! Przywdziej

moc!

O, ramię JHWH!

Zbudź się – jak za dawnych dni,

za odwiecznych pokoleń!

Czy nie do ciebie należało

rozłupanie Rahaba,

przebicie morskiego potwora?

10Czy nie do ciebie należało

osuszenie morza,

wód wielkiej otchłani,

zamiana głębin morza w drogę,

aby przeszli odkupieni?

11I wrócą odkupieni przez JHWH,

i przybędą na Syjon z okrzykiem,

i wieczna radość będzie nad ich

głowami,

dostąpią radości i wesela,

ulecą smutek i wzdychanie.

12Ja, Ja jestem tym, który was

pociesza.

Kim jesteś ty, że się boisz

człowieka? On umiera.

Lub syna człowieczego?

Skoszonej trawy!

13A zapomniałeś o JHWH, swoim

Stwórcy,

który rozpiął niebiosa i założył

ziemię?

Drżysz ciągle, dzień w dzień,

przed furią gnębiciela,

gdy zamierza niszczyć.

A gdzie jest furia gnębiciela?

14Zgnębiony pośpieszył

do uwolnienia

i nie umrze, do dołu,

i nie zabraknie mu chleba.

15I Ja, JHWH, jestem twoim Bogiem,

wzburzam morze i szumią jego

fale –

Jego imię JHWH Zastępów.

16I włożyłem moje słowa w twoje

usta,

i ukryłem cię w cieniu mojej ręki,

aby osadzić niebiosa i założyć

ziemię,

i powiedzieć Syjonowi:

Ty jesteś moim ludem!

17Zerwij się! Zerwij się!

Powstań, Jerozolimo,

która piłaś z ręki JHWH

kubek Jego wzburzenia,

kielich, kubek odurzającego

napoju wysączyłaś!

18Nie miała przewodnika

wśród wszystkich synów,

których urodziła,

i nie miała nikogo, kto by ujął

ją za rękę

wśród wszystkich synów,

których wychowała.

19Dwa spadły na ciebie ciosy –

kto ci okaże współczucie?

Spustoszenie i grabież oraz głód

i miecz –

kim cię pocieszę?

20Twoi synowie omdlali leżeli

na rogach wszystkich ulic,

jak antylopa w sieci,

napełnieni wzburzeniem JHWH,

upomnieniem twojego Boga.

21Dlatego posłuchaj tego, biedaczko,

oszołomiona, lecz nie winem!

22Tak mówi twój Bóg, JHWH,

i twój Bóg, prowadzi

sprawę swego ludu:

Oto biorę z twojej ręki

kubek odurzenia,

kielich, kubek mojego wzburzenia,

już więcej nie będziesz z niego pić!

23I włożę go do ręki twych

oprawców,

którzy mówili twojej duszy:

Schyl się, niech przejdziemy

[po tobie]!

I nadstawiałaś swe plecy jak

ziemię,

i jak ulicę dla przechodniów.